„Książka o Unie” to bardzo dziwne i trudne do sklasyfikowania dzieło. Jej autor, Faruk Šehić, w czasach wojny domowej w Bośni i Hercegowinie był porucznikiem, dowodzącym oddziałem składającym się ze 130 żołnierzy. Przeżyte okropieństwa usilnie stara się wyrzucić z pamięci, lecz świadomy, że słów nie można się pozbyć, ponieważ one zawsze wrócą, decyduje się napisać właśnie „Książkę o Unie”, ukochanej rzece swojego dzieciństwa i wczesnej młodości, nad którą znajdował się dom jego babci.

Autor prezentuje zbiór opowiadań, które tak naprawdę nie są opowiadaniami. Tworzą fabułę, której nie ma, są za to poprzecinane naturą sceny z życia. Raz otrzymujemy wspomnienia z czasów szkolnych, za moment historię o łowieniu ryb, jedną z wielu, by za moment przejść do pierwszej połowy lat 90. i historii o dehumanizacji człowieka, gdy autor wraz z kolegami śmiali się, gdy chowano ich towarzysza broni. Jednego z wielu. Pogrzebów było w końcu tyle, ile ryb w Unie. I tym samym znów wracamy do szczęśliwych chwil młodości, gdy rok 1992 jeszcze nie nastał, wrogowie byli przyjaznymi wobec siebie sąsiadami, a dom babci stał na swoim miejscu, tuż przy rzece. I gdy młodzi ludzie jeszcze nie zdawali sobie sprawy, że w ich ukochanej Jugosławii naród Jugosłowian jest najmniej liczny ze wszystkich zamieszkujących ten kraj.

W całość bardzo gęsto wplątane zostały wątki z kultury, zarówno tej popularnej, jak i wyższej, a ile gatunków ryb przedstawia nam Šehić, tyle też w książce odniesień do światowych filozofii. Wszystko to sprawia, że „Książka o Unie” jest bez wątpienia interesującym przedstawieniem wojennej traumy i ciekawym uzupełnieniem wiedzy o losach Bośni i Hercegowiny, ale jednocześnie jest trudna w odbiorze. Myśli autora płyną z nurtem jakiejś drugiej Uny, niewidzialnej dla zwykłego czytelnika, który zaczynając przygodę z tą książką jest jak ryba – widzi haczyk, przynętę, podwodne rośliny i taflę, gdzieś nad swoją głową. Nie widzi natomiast tego, co jest dalej, a ile zobaczy, zależy tylko od jego horyzontów poznania.

Po bardziej szczegółową recenzję zapraszam do siebie - https://kulturalnynihilista.pl/ksiazka-o-unie-faruk-sehic-bosnia-i-hercegowina-cz-9/

„Książka o Unie” to bardzo dziwne i trudne do sklasyfikowania dzieło. Jej autor, Faruk Šehić, w czasach wojny domowej w Bośni i Hercegowinie był porucznikiem, dowodzącym oddziałem składającym się ze 130 żołnierzy. Przeżyte okropieństwa usilnie stara się wyrzucić z pamięci, lecz świadomy, że słów nie można się pozbyć, ponieważ one zawsze wrócą, decyduje się napisać właśnie...