Jedna z najlepszych książek prozatorskich z Rumunii i o Rumunii, jakie czytałem. Polacy niczego w zasadzie nie wiedzą o tym kraju, a nawet - jak mi się zdaje - lekko nim gardzą. Literatura od zawsze służy łamaniu stereotypów i Poznaniu Innego. Książka Schlattnera z nadwyżka wpisuje się w tę misję. Podczas lektury nie sposób nie zaznać wspólnoty losu, poddać się współ-odczuwaniu z bohaterami. Głęboko humanistyczna książka, na długo pozostająca w pamięci.

Jedna z najlepszych książek prozatorskich z Rumunii i o Rumunii, jakie czytałem. Polacy niczego w zasadzie nie wiedzą o tym kraju, a nawet - jak mi się zdaje - lekko nim gardzą. Literatura od zawsze służy łamaniu stereotypów i Poznaniu Innego. Książka Schlattnera z nadwyżka wpisuje się w tę misję. Podczas lektury nie sposób nie zaznać wspólnoty losu, poddać się...

Autobiograficzna powieść napisana przez Sasa z Siedmiogrodu, rozgrywająca się w Rumunii (głównie Sighisoara, Fagaras ale także reszta Transylwanii i Banat) po zakończeniu drugiej wojny światowej i zdobyciu władzy przez komunistów. Książka napisana dość łatwym językiem, w oryginale po niemiecku, ale należąca raczej do literatury rumuńskiej. Przedstawia bowiem sytuację rozpadu dawnego, wieloetnicznego świata Siedmiogrodu i Banatu. Bohater książki – Clemens - ma do czynienia przede wszystkim z przedstawicielami własnej grupy etnicznej, ale także z Węgrami, Rumunami i Romami. W każdej z tych grup (może poza ostatnią) zwycięska władzą ma swoich zwolenników, ale i przeciwników.
Śledzimy także losy rodziny głównego bohatera – rodziców i stryja oraz jego dziewczyn i przyjaciół. W tle pojawia się m.in. wywózki Niemców, antykomunistyczna partyzantka i ukrywający się Niemcy. Główna siła książki tkwi właśnie w opisie dawnego świata – siedmiogrodzkich Sasów i Szwabów z Banatu, niemieckojęzycznej ludności od wieków mieszkającej w Rumunii (obecnie została ich resztka, m.in. prezydent tego kraju Klaus Iohannis),ich sposobu życia, religii (odpowiednio protestanckiej i katolickiej) i obyczajów. Szczególnie ciekawe są sceny rozgrywające się w Sighisoarze (Schässburg),pięknym siedmiogrodzkim mieście, którego starówka wpisana jest na listę Światowego Dziedzictwa Kultury Unesco. Ale nie ogranicza się do nich – mamy też obrazki z życia Rumunów oraz Romów, po staremu zwanych tu Cyganami. A wszystko zamyka bardzo plastyczna i pięknie opisana scena końcowa. Powieść warta polecenia.

Autobiograficzna powieść napisana przez Sasa z Siedmiogrodu, rozgrywająca się w Rumunii (głównie Sighisoara, Fagaras ale także reszta Transylwanii i Banat) po zakończeniu drugiej wojny światowej i zdobyciu władzy przez komunistów. Książka napisana dość łatwym językiem, w oryginale po niemiecku, ale należąca raczej do literatury rumuńskiej. Przedstawia bowiem sytuację...

Ciekawy obraz Rumunii z okresu ostatnich zawirowań historii. Interesująco odmalowany portret społeczeństwa, wciągająca fabuła.

Ciekawy obraz Rumunii z okresu ostatnich zawirowań historii. Interesująco odmalowany portret społeczeństwa, wciągająca fabuła.

Książka nierówna, potrafiąca wciągnąć, jak i odepchnąć. Główny bohater... dość dziwny, czy dokonuje się w nim jakaś przemiana? Pewnie tak, ale jaka. Jak dla mnie: gorzka, prawdziwa. Ale czego dotyczy? Czemu służą te wieczne wędrówki oraz postać kuzyna bohatera, który przez to może poczuć się, że choćby był pierwszy, zawsze będzie drugi (nic śmiesznego).
Przyznam, że nie rozumiem części przesłania utworu, może nawet dużej. Bo na pewno nie było tym przesłaniem tylko ukazanie Rumunii w czasie kilku lat po II wojnie światowej. Na pewno też ukazanie braku stabilizacji - ale te wędrówki nie wydają się wynikiem, tylko przyczyną tego braku. Kilka zamglonych kwestii, zwłaszcza z pewnym rozstaniem - znów nie zrozumiałem, choć przyznam szczerze, że cały wątek miłości sasko-rumuńskiej był zbyt wyidealizowany. Dlatego po przyzwoitym początku mamy pewną wyrwę, by potem bohater, doświadczony przez życie już w jakimś stopniu, znowu wydawał się dość intrygującą postacią.
Jest w tej książce potencjał, ale niewykorzystany. Nie zmienia to jednak faktu, że ogólnie nie jest to zła książka, ba: jest dobra (przecież tak ją oceniłem). Ale mogła być zdecydowanie lepsza.

Książka nierówna, potrafiąca wciągnąć, jak i odepchnąć. Główny bohater... dość dziwny, czy dokonuje się w nim jakaś przemiana? Pewnie tak, ale jaka. Jak dla mnie: gorzka, prawdziwa. Ale czego dotyczy? Czemu służą te wieczne wędrówki oraz postać kuzyna bohatera, który przez to może poczuć się, że choćby był pierwszy, zawsze będzie drugi (nic śmiesznego).
Przyznam, że nie...

Chyba nie powinienem być zaskoczony treścią, skoro autorem jest Sas z arystokratycznej rodziny. Więc oczywiście sugestie, że klasy niższe zawdzięczają wszystko klasom uprzywilejowanym, że ci pierwsi to motłoch, któremu nie należy się odrobina luksusu, że komunizm przewartościowując stosunki społeczne zaszkodził nawet krowom w oborze (!),które nie chciały się przez to cielić i dawać mleko. A już najbardziej szokującym dyrdymałem było spokojne przyjmowanie ciosów przez Roma od Clemensa (Sasa),ponieważ "Sasi nie robią nic nieprzemyślanego".

Chyba nie powinienem być zaskoczony treścią, skoro autorem jest Sas z arystokratycznej rodziny. Więc oczywiście sugestie, że klasy niższe zawdzięczają wszystko klasom uprzywilejowanym, że ci pierwsi to motłoch, któremu nie należy się odrobina luksusu, że komunizm przewartościowując stosunki społeczne zaszkodził nawet krowom w oborze (!),które nie chciały się przez to...

Ten, kto obecnie potrzebuje trochę dawki solidnej i ambitnej prozy, temu gorąco polecam powieść Eginald Schlattnera „Fortepian we mgle”. Fabuła książki jest bardzo rozwinięta. Autor zaprasza czytelnika do bliższego poznania Rumunii. Przenosi nas w świat dwudziestowiecznej Transylwanii. Często w powieści odwołuje się do wydarzeń historycznych: panowania króla Michała I, opanowania kraju przez Armię Czerwoną oraz proklamowania Republiki Ludowej Rumunii w roku 1948. Ukazuje jak formował się ustrój socjalistyczny w Rumunii i jak tą zmianę przyjmowali mieszkańcy kraju. W społeczeństwie tych terenów poznajemy między innymi barwną galerię Sasów, Żydów, Cyganów i Serbów oraz ich odmienne kultury. Autor zachęca do poznania zarówno historii kraju jak i społeczeństwa zamieszkającego Rumunię.

całość:http://slowemmalowane.blogspot.com/2010/06/eginald-schlattner-fortepian-we-mgle.html

Ten, kto obecnie potrzebuje trochę dawki solidnej i ambitnej prozy, temu gorąco polecam powieść Eginald Schlattnera „Fortepian we mgle”. Fabuła książki jest bardzo rozwinięta. Autor zaprasza czytelnika do bliższego poznania Rumunii. Przenosi nas w świat dwudziestowiecznej Transylwanii. Często w powieści odwołuje się do wydarzeń historycznych: panowania króla Michała I,...