Estetyka tego komiksu, niemal zinowa kreska (ziny tworzone przez bohatera są zresztą także częścią całości), naturalizm bijący z kolejnych kart i przede wszystkim sama historia - nie nastrajają optymizmem, ale dotykają tylu czułych punktów, kumulując je na tych sześciuset stronach, że grzechem byłoby nie polecić. To opowieść o chorych relacjach w społeczeństwie, o nieszczęśliwych ludziach, którzy spędzają czas na zadawaniu sobie nawzajem kolejnych ciosów, o zagubieniu, o przyczynach agresji oraz silnej potrzebie identyfikacji z grupą i jakiegoś samookreślenia. Bohater, gej z bardzo nieciekawej rodziny, zaczyna sympatyzować z ideami faszyzmu, traktując je bardzo wybiórczo i dostosowując do swoich wyobrażeń. Całość jest nieźle poprowadzona fabularnie i wchodzi dość gładko, a na końcu zostaje dziwne uczucie, które każe ci tu wrócić, choć wiesz, że to nic przyjemnego. To także (a może przede wszystkim) ważny głos w temacie depresji

Estetyka tego komiksu, niemal zinowa kreska (ziny tworzone przez bohatera są zresztą także częścią całości), naturalizm bijący z kolejnych kart i przede wszystkim sama historia - nie nastrajają optymizmem, ale dotykają tylu czułych punktów, kumulując je na tych sześciuset stronach, że grzechem byłoby nie polecić. To opowieść o chorych relacjach w społeczeństwie, o...