Zachwycona "Klątwą opali" zaczęłam szukać kontynuacji. "Magia złota" była w tamtym czasie dla mnie nieosiągalna, ale trafiłam na "Krąg Magii", inny cykl tej samej autorki. Ta pozycja też mi się podobała, choć nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jak "Kroniki Tortallu". Możliwe, że to dlatego, iż ten cykl skierowany jest do młodszego czytelnika. A może po prostu miałam cichą nadzieję, że akcja też będzie toczyła się w uniwersum Tortallu.

Zachwycona "Klątwą opali" zaczęłam szukać kontynuacji. "Magia złota" była w tamtym czasie dla mnie nieosiągalna, ale trafiłam na "Krąg Magii", inny cykl tej samej autorki. Ta pozycja też mi się podobała, choć nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jak "Kroniki Tortallu". Możliwe, że to dlatego, iż ten cykl skierowany jest do młodszego czytelnika. A może po prostu miałam...

Doceniam ten drobny, ale dla mnie ważny gest wprowadzający w nastrój podekscytowania poznawaniem nowych rzeczywistości, zwiastujący magiczne przestrzenie wyobraźni, w których zaraz się znajdę, w postaci małej mapy umieszczonej tuż przed opowieścią. W tym przypadku ważnej podwójnie. Mogłam nie tylko obejrzeć topografię kreowanej przestrzeni geograficznej, ale również zlokalizować miejsca znalezienia przez maga Niklarena Złotookiego, czwórki zagubionych lub porzuconych dzieciaków – Dai, Sandry, Tris i Briara oraz położenie ich nowego, wspólnego domu, gdzieś w Emelanie.
Trzech dziewczynek i jednego chłopca różniących się pozycją, pochodzeniem społecznym i statusem materialnym, idealnie odzwierciedlających przekrój społeczeństwa, z którego pochodzili – handlarka, Kupiec, złodziej i arystokratka. Wybuchowa mieszanka ogromnych animozji, uprzedzeń, antagonizmów, a nawet wzajemnej pogardy. Ale było coś, co łączyło te tak na pozór różne dzieci, a co dostrzegł jako jedyny, poszukujący ich wokół Morza Kamienistego, Niklaren – magiczne zdolności. Charakterystyczne, wyjątkowe i specyficzne dla każdego z nich. Drzemiące na dnie ich świadomości i jeszcze nieodkryte umiejętności władania metalem, pogodą, roślinnością i przędzą. Czterema siłami natury. Dziecięcy bohaterowie umieszczeni we wspólnym domu zwanym Dyscypliną na terenie Świątyni Wietrznego Kręgu, przekonali się również, że oprócz magii łączył je ten sam, jednakowy dla wszystkich, ból utraty rodziców. I jedno i drugie było powodem odrzucenia ich najpierw przez społeczeństwo, a potem również przez rówieśników. Dyscyplina stała się dla sierot nowym i jedynym domem.
Miejscem niezwykłym.
Dającym im szansę nie tylko na rozwinięcie tłumionych dotychczas zainteresowań i pasji, na uświadomienie i odkrycie własnych zdolności, negowanych wcześniej przez najbliższych czy na nauczenie się bezpiecznego panowania nad nimi, ale również na ponowne odnalezienie swojego miejsca, swojej tożsamości oraz wiary we własne możliwości. Oferującym im czas na leczenie ran zadanych przez dorosłych i psychiczną rekonwalescencję po traumatycznych doświadczeniach. W sposób niespieszny, w przyjaznej atmosferze i przy akceptacji opiekujących się nimi magów.
Nastrój wpajania nowych wartości w postępowanie dzieciaków, powolne wchodzenie w nowy dla nich świat reguł i zasad, niespieszne poznawanie filozofii egzystencji zgodnej z otaczającymi ich siłami natury, które stanowiły największą magię poznawanego świata, chwile medytacji regulujące oddech zgodny z pływami oceanu, rozmowa z roślinami, porozumiewanie się na poziomie telepatii z metalem, czarodziejskie sceny z żywą przędzą, hipnotyzowały mnie do ostatniej kartki. W powieści nie było miejsca na hokus-pokus i króliki z kapelusza czy przygody mrożące krew w żyłach. Tu ze wszech stron ogarniał mój umysł czar najpotężniejszy – magia natury, wprowadzająca mnie w stan lekkości, spokoju i wiary w siebie.
Mnie dorosłą!
Jakie zatem emocje może wywrzeć ta niepozorna fantasy na młodszym czytelniku, kryjąc w sobie moc idealnego, kojącego, przyjaznego świata, o którym marzy każde dziecko?! Świata, w którym dorośli, zamiast kształtować je według dziedziczonych zasad, niespełnionych ambicji i własnych planów, wsłuchują się w dziecięce pragnienia i dostrzegają możliwości, by wspomagać je w rozwoju, w myśl idei wychowania, prostej zasady psychologicznej i wreszcie dziecięcej prośby skierowanej do rodziców – jeśli otrzymałeś nasionko, z którego ma wyrosnąć stokrotka, nie próbuj z niego wyhodować dębu. Pomóż mu tylko, aby stało się najpiękniejszą stokrotką na łące.
Mądra, nastrojowa, dowartościowująca i terapeutyczna opowieść dla starszych dzieci i młodszej młodzieży, dająca szansę dzieciakom na odnalezienie wiary we własne możliwości i przyjaźń możliwą ponad wszelkimi podziałami.
Jedyną przeszkodą w odbiorze treści była często spotykana w tekście nietypowa dla mnie deklinacja żeńskiego imienia Daja. W tekście jako Dajo, Daji. Według mnie powinno być Daju, Dai podobnie jak Maju, Mai przy odmianie imienia Maja. Ale może tłumacz odmieniał je według innych reguł?
http://naostrzuksiazki.pl/

Doceniam ten drobny, ale dla mnie ważny gest wprowadzający w nastrój podekscytowania poznawaniem nowych rzeczywistości, zwiastujący magiczne przestrzenie wyobraźni, w których zaraz się znajdę, w postaci małej mapy umieszczonej tuż przed opowieścią. W tym przypadku ważnej podwójnie. Mogłam nie tylko obejrzeć topografię kreowanej przestrzeni geograficznej, ale również...

Książka ta ma zaszczyt być #52 książką przeczytaną przeze mnie w 2018 roku. Woah. Bardzo się cieszę, ponieważ pierwsze podejście do niej miałam 2 lata temu i nareszcie udało mi się ją jednak przeczytać. Na swój sposób fajna i interesująca, ma w sobie całkiem sporo oryginalności, jednak z drugiej strony wszystko to co nie bije indywidualnością jest mocno inspirowane i dosłownie mogę znaleźć tam wręcz cytaty zaczerpnięte np z HP, nie wiem czy to powtarzający się czysty przypadek czy autorka jest fanką, ale jako totalnej Potterhead nie mogło mi to umknąć. Szczerze mówiąc, rodzaj magii, na którym skupia się książka mi nie podpadł. Jest inny, ale się nie polubiliśmy. Za to postacie bardzo lubię, w sumie są dość schematyczne i pod tym względem mogą wydawać się dość przeciętne, ale wciąż na plus. 4 różne miejsca pochodzenia, inne klasy w hierarchii, mimo to zaprzyjaźniają się, a ich przyjaźń jest ponad wszystko. Ten wątek bardzo mi się podoba, sama jestem ogromną fanką "mocy przyjaźni". Jeszcze jeden zarzut jaki mam, to prostota, nie żeby było to czymś złym, ale wszystko dzieje się po prostu, zdarzenie przechodzi w drugie, przez co nie mogłam się do końca wczuć. No i od razu cała czwórka jest faworyzowana ni stąd, ni zowąd, zakładam, że to ze względu na ich niezwykłą magię, ale wciąż nie bardzo naturalne to wszystko dla mnie było. Podsumowując, czwórka wrogo nastawionych do siebie osób zostaje przyjaciółmi i wspólnie dążą do uporania się ze złymi przedstawicielami świata przy okazji ucząc się korzystać ze swoich zdolności podczas indywidualnych zajęć, treningi może i ciężkie, ale finalnie ratują im życie. Nawet spoko się czytało, ale książka mocno przeciętna.

Książka ta ma zaszczyt być #52 książką przeczytaną przeze mnie w 2018 roku. Woah. Bardzo się cieszę, ponieważ pierwsze podejście do niej miałam 2 lata temu i nareszcie udało mi się ją jednak przeczytać. Na swój sposób fajna i interesująca, ma w sobie całkiem sporo oryginalności, jednak z drugiej strony wszystko to co nie bije indywidualnością jest mocno inspirowane i...

Byłam zaskoczona, gdy dowiedziałam się, że bohaterowie są w tak młodym wieku, kiedy na okładce miałam dorosłą dziewczynę.
Nie mniej, nie uwłaszcza to fabule. Autorka tak dokładnie opisuje naukę sztuk magicznych, że aż sama nabrałam ochoty, by nauczyć się tkać, kuć żelazo czy babrać się w ziemi z roślinami. Magia ma w tej książce inny wygląd niż w innych. Przypomina jakieś rzemiosło właśnie.
Książka może niektórym bardzo powoli się ciągnąć, ale mnie pochłonęła i czas na czytaniu jej szybko zleciał.

Byłam zaskoczona, gdy dowiedziałam się, że bohaterowie są w tak młodym wieku, kiedy na okładce miałam dorosłą dziewczynę.
Nie mniej, nie uwłaszcza to fabule. Autorka tak dokładnie opisuje naukę sztuk magicznych, że aż sama nabrałam ochoty, by nauczyć się tkać, kuć żelazo czy babrać się w ziemi z roślinami. Magia ma w tej książce inny wygląd niż w innych. Przypomina jakieś...

Książka Tamory Pierce "Krąg Magii. Księga Sandry" jest o czwórce mieszkańców Wietrznego Kręgu - Sandry, arystokratce, której zdolnością jest wplatanie światła w nici i ma talent do przędzenia; Briarze, byłym złodzieju, który opiekuje się roślinami; Daji, uzdolnionej w metalurgii czarnoskórej dziewczynie, odrzuconej przez rodaków i Tris, której moce związane są z pogodą i wiatrami. Próbują oni zaaklimatyzować się w Dyscyplinie, do której wszyscy trafiają, polubić i zaufać sobie oraz doskonalić własne umiejętności, gdy pojawia się niebezpieczeństwo. Dzieci nawet nie wiedzą, że będą musiały stawić mu czoła, gdyż sądzą, że kataklizm ich nie dotknie. Lecz w miejscu, w którym się znajdą, każdy z nich będzie musiał użyć swoich zdolności, a Sandry stanie przed wyzwaniem splecenia ich razem, gdyż tylko w ten sposób będą w stanie się uratować.
Jest to z pewnością powieść skierowana do nieco młodszych czytelników niż ja. Nieco mnie nużyła, mimo że miałam ochotę na coś lekkiego i stricte fantastycznego. W te kategorie książka na pewno się wpisuje. Na plus działa, tu wielkie dzięki tłumaczowi, że większa część nazw, którą można było przetłumaczyć, została przetłumaczona na polski. Ta książka zasługuje na miano przeciętna/dobra, coś pomiędzy, gdyż mnie nie zachwyciła, szybko się ją czytało, mimo znużenia, jakie powodowała. Ogromny plus również za bardzo ładną oprawę graficzną.
Polecam nastolatkom lub dzieciom, które bardzo lubią fantastykę. Nie jest to długa pozycja i z pewnością młodszym czytelnikom się spodoba. Nieco starszym - niekoniecznie.

Książka Tamory Pierce "Krąg Magii. Księga Sandry" jest o czwórce mieszkańców Wietrznego Kręgu - Sandry, arystokratce, której zdolnością jest wplatanie światła w nici i ma talent do przędzenia; Briarze, byłym złodzieju, który opiekuje się roślinami; Daji, uzdolnionej w metalurgii czarnoskórej dziewczynie, odrzuconej przez rodaków i Tris, której moce związane są z pogodą i...

Tą książkę nabyłam kilka tygodni temu na wyprzedaży księgarni internetowej aż za 3 zł.

Co do książki to miło mnie zaskoczyła. Choć na początku ciężko mi było przyzwyczaić się do zmiany akcji (bo manewrujemy pomiędzy różnymi osobami) przez to na początku trochę się w tym pogubiłam ...

Ogólnie ciekawy sposób jest przedstawiony świat czterech bohaterów. I książka warta jest polecenia.

Tą książkę nabyłam kilka tygodni temu na wyprzedaży księgarni internetowej aż za 3 zł.

Co do książki to miło mnie zaskoczyła. Choć na początku ciężko mi było przyzwyczaić się do zmiany akcji (bo manewrujemy pomiędzy różnymi osobami) przez to na początku trochę się w tym pogubiłam ...

Ogólnie ciekawy sposób jest przedstawiony świat czterech bohaterów. I książka warta jest...

Książka ta jest jednym z głównych powodów mojego czytelniczego ociągania się w tym miesiącu. Wiedziałam, że nie mam co oczekiwać cudów, jednak nudność tej książki przerosła moje oczekiwania (zwłaszcza, że jest ona dość krótka). Tym czego najbardziej brakowało mi w tej pozycji, to jakiegoś celu. Jakiegokolwiek sensownego celu. Tamora Pierce napisała książkę, która raczej pasowałaby jako kontynuacja lub opowiadania do świetnej serii, w których można sobie pozwolić na zwykłe spotkanie z ukochanymi bohaterami. "Krąg Magii. Księga Sandry" niezbyt przypadł mi do gustu - średni bohaterowie, nieciekawa akcja... Takie nijakie czytadło, nic więcej.

Mój regał z książkami
patsy-books.blogspot.com

Książka ta jest jednym z głównych powodów mojego czytelniczego ociągania się w tym miesiącu. Wiedziałam, że nie mam co oczekiwać cudów, jednak nudność tej książki przerosła moje oczekiwania (zwłaszcza, że jest ona dość krótka). Tym czego najbardziej brakowało mi w tej pozycji, to jakiegoś celu. Jakiegokolwiek sensownego celu. Tamora Pierce napisała książkę, która raczej...

Książka leżała u mnie na półce dość długo i nabierała mocy. :)
I Faktycznie jej nabrała, bałam się że będę rozczarowana, że będzie wiało nudą, że znowu nie będę mogła się przekonać do tego typu książek. A tutaj takie zaskoczenie. Choć sama nie wiem dla czego książka na prawdę mi się podobała.
Opowiada o magicznych dzieciach. Opowiada w bardzo fajny sposób. Podobała mi się i na 100% sięgnę po kolejne części. :)
Działo się w niej nie mało, zaprzyjaźniłam się z grupką lekko zwariowanych dzieciaków i chętnie do nich powrócę. :)
Polecam i pozdrawiam :)

Książka leżała u mnie na półce dość długo i nabierała mocy. :)
I Faktycznie jej nabrała, bałam się że będę rozczarowana, że będzie wiało nudą, że znowu nie będę mogła się przekonać do tego typu książek. A tutaj takie zaskoczenie. Choć sama nie wiem dla czego książka na prawdę mi się podobała.
Opowiada o magicznych dzieciach. Opowiada w bardzo fajny sposób. Podobała mi się...

Książka przygodowa z elementami magii. Dobra chociaż dla nieco młodszych odbiorców. Zaciekawiła mnie na tyle że gdyby wpadły mi w ręce kolejne tomy to chętnie bym je przeczytała. Lektura raczej lekka,łatwa i przyjemna.

Książka przygodowa z elementami magii. Dobra chociaż dla nieco młodszych odbiorców. Zaciekawiła mnie na tyle że gdyby wpadły mi w ręce kolejne tomy to chętnie bym je przeczytała. Lektura raczej lekka,łatwa i przyjemna.

Magia czterech żywiołów,która łączy nieznane osoby.

Książka, która opowiada o odważnych dzieciach, doświadczonych przez los. Pierwsza cześć wydaje się być dopiero zapowiedzią, tego co nastąpi później.
Jednak szybko się czyta i jesteśmy ciekawi jak inaczej można ukazać umiejętności maga. Na pewno zapoznam się z kolejnymi częściami tej opowieści, żeby to sprawdzić.

Magia czterech żywiołów,która łączy nieznane osoby.

Książka, która opowiada o odważnych dzieciach, doświadczonych przez los. Pierwsza cześć wydaje się być dopiero zapowiedzią, tego co nastąpi później.
Jednak szybko się czyta i jesteśmy ciekawi jak inaczej można ukazać umiejętności maga. Na pewno zapoznam się z kolejnymi częściami tej opowieści, żeby to sprawdzić.