Właściwie już od drugiego tomu, wciągnęłam się w ten cykl i po przeczytaniu trzeciej części chciałabym poznać zakończenie. Niestety ostatni tom, "Księga Briara" w Polsce nie został wydany.

Właściwie już od drugiego tomu, wciągnęłam się w ten cykl i po przeczytaniu trzeciej części chciałabym poznać zakończenie. Niestety ostatni tom, "Księga Briara" w Polsce nie został wydany.

Zgodnie z formułą cyklu Krąg Magii, główną bohaterką trzeciej odsłony była Daja. Dziewczynka określana przez współplemieńców klanu Kupców "trangshi, czyli wyrzutkiem obdarzonym najgorszym rodzajem karmy". Strasznym brzemieniem dla nastolatki pozbawionej rodziny i odciętej napiętnowaniem od rodzinnych korzeni. Przygarniętej wraz z trójką pozostałych, wyjątkowych przyjaciół – Tris, Briarem i Sandry, przez maga Niklarena z Wietrznego Kręgu. Ich nowego domu.
Tym razem cała czwórka wraz ze swoimi opiekunami powędrowała, na prośbę księcia Emelanu, do Doliny Złotej Grani. Krainy od lat borykającej się z wieloletnią suszą i licznymi pożarami, które niszczyły źródło dochodów mieszkańców, grożąc głodem. Ogień spalał delikatne tarasy szafranowe z krokusami, których malutkie pręciki były droższe od złota. Walka o to miejsce do życia jej mieszkańców, stało się również niespodziewanie czasem egzaminu zdolności i dojrzałości Daji, okazją do zdjęcia ciążącej nad nią klątwy i zrozumieniem, że nie zawsze rację ma tylko większość. Czasami może mieć ją pojedyncza osoba, która musi o nią zawalczyć. Pomogli jej w tym oczywiście zawsze będący w pobliżu przyjaciele i czuwający nad nimi opiekunowie – Szronoświerk, Ciernista Róża, Skowronek i Niko.
Opowieść o czwórce małych bohaterów tym razem kładąc nacisk na siłę wspólnego działania w grupie, podkreślała jednak indywidualne zdolności każdego z dzieci, czyniącymi je nie tylko wyjątkowymi, ale gwarantującymi pełne, świadome i kontrolowane panowanie nad własnymi zdolnościami. Pokazała, że można należeć do grupy, nie tracąc przy tym swojej indywidualności. Że specjalizacja w żywiole wody, ognia, materii czy przyrody ożywionej opartej na wspólnocie i przyjaźni, daje większą gwarancję sukcesu niż działanie w pojedynkę. By pokazać wagę tej myśli, autorka wprowadziła postać maga Yarruna, który chcąc samodzielnie pokonać żywioł ognia, poniósł porażkę. Wykorzystała również jego oddanie regułom w nauczaniu i wychowaniu, by wytłumaczyć, skąd bierze się różnorodność i niejednomyślność postaw dorosłych w podejściu do dzieci. Konfrontacja Yarruna i jego sztywnych zasad oceniających i schematów sprawdzających wiedzę zgodną z Encyklopedią Mądrości, określającą standardowe szablony, do których przymierzane są postępy dzieci, z podejściem opiekunów czwórki bohaterów, dla których są przede wszystkim przewodnikami i osobami wspierającymi, ukierunkowującymi, za którymi podopieczni podążają zgodnie z własnym kierunkiem rozwoju, przypominało mi ścieranie się współczesnych dydaktyków z metodykami wychowania. Ze współczesną szkołą, która kładąc nacisk przede wszystkim na zasady nauczania i jego wyniki, zapomina o wychowaniu i jego bardzo ważnej roli w rozwoju dziecka. Śmiem twierdzić, że wychowanie w szkole widnieje tylko na papierze. Często zapomina się o tym, że obie dziedziny tworzą jedną naukę – pedagogikę, która jest przede wszystkim probabilistyczna. Nieprzewidywalna w swoim ostatecznym rezultacie, bez względu na to, jakie kroki podejmie pedagog. To dlatego mag Niko, pomimo całej swojej mądrości i serca wkładanego w wychowanie czwórki dzieciaków, stale powtarza z westchnieniem – "Zawsze, gdy już wydaje mi się, że dochodzimy do tego, czego wy czworo musicie koniecznie się nauczyć, pojawia się coś nowego".
I będzie pojawiało się, a nauczanie bez wychowania i sprowadzanie go do reguł, zasad, technik i metod to tresura, której efektem może być człowiek o wysokim ilorazie intelektualnym, ale za to z niskim w sferze emocjonalnej i społecznej. To stąd bierze się powszechne określenie – inteligentny cham. Takim, jakim był Yarrun. Chociaż chamem nie był, ale za to człowiekiem zbyt ambitnym, zbyt przywiązanym do zasad, nieumiejący współdziałać z innymi i im zaufać.
Wychowanie to przede wszystkim mądrość i serce podparte wiedzą.
Takie przesłanie, pozornie skierowane do dorosłych, a tak naprawdę do młodzieży, której tłumaczy przyczynę niekonsekwentnej różnorodności postaw ich opiekunów, pięknie ukryte w fabule pełnej przygód i w jej wielu wątkach, posiądą dzieci czytający tę trzecią część cyklu. Otrzymają kolejną tarczę, za którą będą mogły się schować, gdy silniejsza większość (dorośli) będzie chciała mieć logiczną rację, a maleńkie serce dziecka, będzie czuło ją zupełnie inaczej.
Tak, jak Daja.
naostrzuksiazki.pl

Zgodnie z formułą cyklu Krąg Magii, główną bohaterką trzeciej odsłony była Daja. Dziewczynka określana przez współplemieńców klanu Kupców "trangshi, czyli wyrzutkiem obdarzonym najgorszym rodzajem karmy". Strasznym brzemieniem dla nastolatki pozbawionej rodziny i odciętej napiętnowaniem od rodzinnych korzeni. Przygarniętej wraz z trójką pozostałych, wyjątkowych przyjaciół –...

Trzeci tom zapowiadał się dobrze. Wyprawa, przygody podczas drogi, jednak mogło być lepiej ciekawiej. Akcja niby jakaś jest, lecz stopniowo jak by zwalniała, czytelnik chce podobnie jak i bohaterowie uciec już od tego ognia, dymu i możnych, którzy udają że przejmują się innymi, jednak czynią tak tylko wtedy gdy jest im to na rękę. Kumulacja wydarzeń jak można się spodziewać występuje dopiero na końcu, kiedy bohaterka tomu może pokazać na co ją tak naprawdę stać.

Nowa bohaterka Polyam wprowadza jednak świeży powiew do powieści i dzięki niej pozostałam ciekawa jak potoczy się sprawa kupna niezwykłego metalowego przedmiotu i ta wdzięczność młodych magów prawie wycisnęła ze mnie łzy.

Młodszym czytelnikom raczej spodoba się ten tom. Wspieranie siebie na wzajem przez naszych bohaterów jest warte uwagi i pokazuje jak ważna jest przyjaźń w tak młodym wieku. Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się poznać zakończenie tej historii.

Trzeci tom zapowiadał się dobrze. Wyprawa, przygody podczas drogi, jednak mogło być lepiej ciekawiej. Akcja niby jakaś jest, lecz stopniowo jak by zwalniała, czytelnik chce podobnie jak i bohaterowie uciec już od tego ognia, dymu i możnych, którzy udają że przejmują się innymi, jednak czynią tak tylko wtedy gdy jest im to na rękę. Kumulacja wydarzeń jak można się spodziewać...

Rzadko mi się zdarza, aby jakiś cykl książek zapadł mi w pamięci (aż musiałam zerknąć. Drugą część skończyłam czytać w marcu 2014!) Ale gdzieś ciągle powracał w myślach ... co było dalej....?
No i sięgnęłam do trzeciej części, utrzymanej w tym samym tempie, stylu, magii. Super.
Jest pomysł, jest moc!

Rzadko mi się zdarza, aby jakiś cykl książek zapadł mi w pamięci (aż musiałam zerknąć. Drugą część skończyłam czytać w marcu 2014!) Ale gdzieś ciągle powracał w myślach ... co było dalej....?
No i sięgnęłam do trzeciej części, utrzymanej w tym samym tempie, stylu, magii. Super.
Jest pomysł, jest moc!

"Księga Daji" była gorsza zarówno od pierwszej jak i drugiej części serii "Krąg Magii". Akcja nie była już taka szybka, ale swój poziom seria nadal trzyma. Tak z czysto technicznego punktu podobała mi się estetyka wydania. Jednakże... w "Kręgu Magii" występuje motyw magii jako zgromadzonej mocy tak jak np. w "Dziedzictwie" Paoliniego czy innych książkach fantasy. Moc jednak jest czymś w moim mniemaniu nie do końca wytłumaczonym. Przede wszystkim jest jej za dużo, postacie są w wieku nauki bardzo potężne. Moc ma ograniczenia, ale nie wskazano nawet źródła jej pochodzenia oprócz tego, że to "magia natury". W innych pozycjach temat był ujęty trochę szerzej i tego mi tutaj brakowało. Jednak po za tymi drobnymi niejasnościami książka dobra.

"Księga Daji" była gorsza zarówno od pierwszej jak i drugiej części serii "Krąg Magii". Akcja nie była już taka szybka, ale swój poziom seria nadal trzyma. Tak z czysto technicznego punktu podobała mi się estetyka wydania. Jednakże... w "Kręgu Magii" występuje motyw magii jako zgromadzonej mocy tak jak np. w "Dziedzictwie" Paoliniego czy innych książkach fantasy. Moc jednak...

Po ataku piratów i uporządkowaniu Wietrznego Krędu czwórka przyjaciół wraz z nauczycielami wyruszają w podróż do Gór Złotej Grani, aby pomóc tamtejszej ludności. Panujące tam od lat susze zagrażają mieszkańcom widmem głodu i pożarów. Daja przez nieuwagę tworzy żywą, metalową winorośl. Magiczna roslina natychmiast przyciąga uwagę Kupców z którymi Dja będzie miała okazję negocjować. Jak potoczą się losy Daji? I z czym tym razem będą musieli sobie poradzić młodzi magowie?

"Księga Daji" jest już przedostatnią częścią opowieści o czterech młodych magach z Wietrznego Kręgu. W tej części pałeczki "najwazniejszej" przejmuje Daja. Dziewczyna, która jako jedyna ocalała z katastrofy rodzinnego statku, przez co została wykluczona z narodu Kupców. Będąc trangshi Daja musiała wyrzec się mnóstwa rzeczy. Innym Kupcom, nie wolno z nią rozmawiać, mają traktować ja jak powietrze. Wszystko po to, by zała karma, która według Kupców spoczywała na Daji nie przeszła na kogoś innego.

Tak jak w poprzednich tomach czytelnik książkę pochłania, odcinając się całkowicie od rzeczywistości. Akcja ksiązki toczy się powolnym tempem jednak pod koniec zaczyna nabierać rozpędu. Ten tom niczym nie odstępuje od poprzednich tomów cyklu, jest napisana tak samo prostym i lekkim językiem i roztacza wokół aurę spokoju i przyjemności. Historia może zainteresować osoby, które cenią fantastykę, a także te, które mają słabość do tekstów o przyjaźni oraz o tradycji.

Po rz kolejny plusem jest format książki, którą możemy zabrać ze soba dosłownie wszędzie oraz cieszące oko czytenika zdobienia rozdziałów oraz ozdbobna czcionka. Na pierwszych stronach umieszczona została mapa, która pokazuje miejsca do których ten tom Nas przeniesie. Natomiast na ostatnich stronach zamieszczono słownik Kupców, który według mnie przydałby się w tomach poprzednich, ponieważ nie każde słowo zostało wytłumaczone.

Okładka książki przedtawia Daję siedzącą na koniu w otoczeniu płomieni. Niby zwykła okładka, ale jednak ma to "coś"co przyciąga wzrok.

Po ataku piratów i uporządkowaniu Wietrznego Krędu czwórka przyjaciół wraz z nauczycielami wyruszają w podróż do Gór Złotej Grani, aby pomóc tamtejszej ludności. Panujące tam od lat susze zagrażają mieszkańcom widmem głodu i pożarów. Daja przez nieuwagę tworzy żywą, metalową winorośl. Magiczna roslina natychmiast przyciąga uwagę Kupców z którymi Dja będzie miała okazję...

Bajki dla dzieci to coś, co tygryski lubią najbardziej. Chyba wszystkie dzieci przepadają za rycerzami, księżniczkami, smokami i nadzieją, że wszystko skończy się dobrze. A dorośli? Dorośli mają fantastykę. Problem tkwi jednak w tym, że odmian literatury fantastycznej jest mnóstwo i nie wszystko mi odpowiada. "Krąg magii" trafił. W samo sedno.
Tym razem przychodzi kolej na Daję. To właśnie ona i jej moc związana z ogniem są bohaterami trzeciej części serii. Daja przy produkcji gwoździ wytwarza stalową roślinę, która zdobywa serca kupców z "Dziesiątej karawany". Kupcy postanawiają za wszelką cenę zdobyć stalową roślinę. Problem tkwi w tym, że Daja została wymazana z kręgów kupców i jako osoba "spoza" nie istnieje, a tym samym nie można z nią negocjować ceny. Daja jest rozdarta pomiędzy swoimi przyjaciółmi, a tęsknotą za tym co było, za swoimi korzeniami i kupieckimi zwyczajami. Obok jej uczuć w powieści dzieje się wiele. Magia przyjaciół splata się, co niesie za sobą wiele problemów. Briar niszczy drogocenne krokusy, Sandra niszczy drogocenny haft.... wszystko to powoduje, że młodzi czarodzieje tracą pewność siebie. Tymczasem Dolina Złotej Grani potrzebuje magów z całą ich mocą. Od wielu lat nękana jest suszą i pożarami i tylko magiczne siły chronią ją przed całkowitym zniszczeniem w płomieniach. Jak łatwo się domyślić to właśnie Daja będzie musiała zmierzyć się z pożarami, ogniem i mocą płomieni...
Powiem szczerze, że uwielbiam takie książki. Ot bajka dla dorosłych i nikt nie próbuje udawać że jest inaczej. Tak jak urzekły mnie dwa pierwsze tomy, tak i trzeci nie zawiódł moich oczekiwań choć przyznam, że najmniej mnie zachwycił. Co nie oznacza że był nieciekawy. Wręcz przeciwnie - jak większość bajek ta również porwała mnie do swojej krainy. Jednak główny wątek to nie szybka akcja i gwałtowne zmiany w dziejach bohaterów jak to miało miejsce w drugim tomie. Trzeci tom zwalnia obracając się głównie wokół uczuć i rozterek Daji. Dopiero w drugiej części książki akcja gwałtownie się rozkręca, aż parzy - dosłownie i w przenośni.
Wszystkie trzy tomy zachwyciły mnie dopracowaniem magicznego świata. Autorka w żadnym miejscu nie pozwoliła sobie na niedoróbki. Wszystko - od głównych bohaterów zaczynając, a na wyposażeniu zamkowej kuchni kończąc - jest dopracowane i przemyślane. To świat, w którym czytelnik chciałby być i przeżywać magiczne przygody. Świat, który mnie porwał i zachwycił szczegółami, drobiazgami i dopracowaną codziennością magicznego życia.
Jeżeli macie ochotę zanurzyć się w świat magii - polecam. Zacznijcie jednak od Księgi Sandry i Księgi Tris, a dopiero potem dajcie się porwać księdze Daji. Warto!

Bajki dla dzieci to coś, co tygryski lubią najbardziej. Chyba wszystkie dzieci przepadają za rycerzami, księżniczkami, smokami i nadzieją, że wszystko skończy się dobrze. A dorośli? Dorośli mają fantastykę. Problem tkwi jednak w tym, że odmian literatury fantastycznej jest mnóstwo i nie wszystko mi odpowiada. "Krąg magii" trafił. W samo sedno.
Tym razem przychodzi kolej na...

W fantastyce lubię, kiedy pobudza się moją wyobraźnię do granic możliwości, kiedy dumam, skąd autorowi biorą się tak niezwykłe i oryginalne pomysły. Kiedy sięgałam po "Krąg magii" zdumiały mnie moce, jakimi dysponowali główni bohaterowie. Właśnie ta niezwykłość powodowała, że sięgałam po kolejne tomy. Jakie tym razem mam wrażenia?

Po trzęsieniu i ataku piratów nadchodzi czas, kiedy inne tereny potrzebują pomocy Wietrznego Kręgu. Daja z przyjaciółmi i nauczycielami wyrusza wraz z orszakiem księcia w podróż mającą na celu określenie skutków wielkiej suszy i pożarów. W czasie tej podróży Daja niejednokrotnie ponownie odczuje bycie trangshi wyrzutkiem wśród Kupców. Jak potoczą się losy bohaterów, kiedy znów złączeni w sile będą musieli stawić czoła wielkim kłopotom? I jak poradzi sobie Daja z tęsknotą za własnym ludem?

Pierwszym tom był taką wyśmienitą przystawką, bohaterowie tworzyli więzy, oswajali się z nowym miejscem i nagle trach, trafia się trzęsienie ziemi, akcja nabiera tempa. Drugi tom to była akcja od samego początku. Jednakże w trzecim ponownie wracamy do schematu spokojnej opowieści, główną rolę odgrywają tu uczucia Daji, jej rozterki i niesprawiedliwość życia wyrzutka, dopiero na koniec akcja nabiera tempa, a ogień dosłownie depcze im po piętach.

"Krąg magii" skupia się przede wszystkim na więzach, wzajemnym poszanowaniu, poczuciu przynależności i przyjaźni. Bohaterowie, pochodzący z tak różnorodnych społeczeństw, w końcu spotykają kogoś, na kogo mogą liczyć i są gotowi poświęcić wszystko w imię tej przyjaźni. Niejednokrotnie działają w grupie, przy czym pozostają indywidualistami, nie rywalizują między sobą, a rozwijają zdolności posiadanej magii. W chwili zagrożenia gotowi są do dużych poświęceń. To zupełnie odmienna postawa od tych początkowych zalążków, kiedy każdy był nieufny i strachliwy. Teraz tworzą jedność. Pokazują młodszemu odbiorcy (równie dobrze dorosłym też),że w życiu ważne są więzi z bliskimi i warto takowe posiadać.

Oprócz tych wartości możemy również odnaleźć potrzeby akceptowania przez społeczeństwo. Będąc trangshi Daja musiała wyrzec się wielu rzeczy. Kupcom nie wolno z nią rozmawiać ani nawet jej widzieć. Pozostaje powietrzem dla tych, którzy kiedyś byli jej rodziną. Ciężko pogodzić się tak młodej bohaterce z tym, że tracąc rodziców straciła również przynależność i wolność wśród Kupców. Nawet jeśli nie czujemy dużej bliskości z otoczeniem takie napiętnowanie daje każdemu w kość i odbiera chęci do życia.

Po "Księdze Daji" spodziewałam się większego napięcia, nie mniej jednak wciągnęłam się w powieść i z przyjemnością powróciłam do tej czwórki niesfornych dzieciaków. Autorka ma ciekawy plan na ten cykl i pozostaje mi tylko czekać na ostatnią część, aby rozwikłać wszystkie tajemnice.

W fantastyce lubię, kiedy pobudza się moją wyobraźnię do granic możliwości, kiedy dumam, skąd autorowi biorą się tak niezwykłe i oryginalne pomysły. Kiedy sięgałam po "Krąg magii" zdumiały mnie moce, jakimi dysponowali główni bohaterowie. Właśnie ta niezwykłość powodowała, że sięgałam po kolejne tomy. Jakie tym razem mam wrażenia?

Po trzęsieniu i ataku piratów nadchodzi...