Ernest

Drugi tom serii powrót.
Ernest to starszy brat Bruna. Obu poznaliśmy w poprzedniej części, jednak teraz lepiej poznajemy starszego z Nich. Towarzyszymy mu podczas urlopu okolicznościowego jak i wracamy z Nim na misję do Afganistanu. Jesteśmy przy nim kiedy demony przeszłości wracają i rozrywają mu serce na kawałki. Staramy się zrozumieć Jego uczucia a jednocześnie głos rozsądku, który Nim kieruje. Razem z Ernestem uciekamy od przeszłości wkraczając w mroczny świat wojny. Podziwiam Go za opanowanie, troskę jaką obdarzył Gaję, zimną krew podczas akcji na misji i jedniczzesnje tak bardzo mu współczuję tego co przeszedł!
Gaja... Osamotniona nastolatka, która ma wsparcie w przyjacielu, ale kiedy ten wraca na misję, Ona dowiaduje się mrocznej prawdy o najbliższych. Na samą myśl, że tak młoda osoba zostaje bez wsparcia kiedy Jej życie zostaje wywrócone do góry nogam, serce mi krwawi.

Z "Ernestem" przeżyłam prawdziwy emocjonalny rollercoster. Razem z Gają czułam motyle w brzuchu, dreszczyk pierwszej miłości i podniecenia, nienawiść, złość, bezradność, smutek, samotność....

Oboje pochodzą z dysfunkcyjnych rodzin jednocześnie do nich nie pasując, oboje chcą uwolnić się od tego świata. Jednak czy im się to uda? Trzymam za Nich kciuki i mam nadzieję, że nie będą musieli płacić za grzechy swoich rodzin.

W tej części pojawia się jeszcze jedna postać... Antek i coś czuję, że będzie próbował nieźle namieszać w życiu Gai...

Muszę Wam powiedzieć, że "Bruno" i "Ernest" są to najbardziej nieprzewidywalne książki jakie czytałam! To co serwuje nam Autorka, jest niebezpieczne dla zdrowia🙈 Kilka razy przeżyłam szok emocjonalny!

Mamy również wątek miłosny z nutą erotyzmu tak prawdziwą i piękną, że podczas czytania sama miałam motyle w brzuchu

Drugi tom serii powrót.
Ernest to starszy brat Bruna. Obu poznaliśmy w poprzedniej części, jednak teraz lepiej poznajemy starszego z Nich. Towarzyszymy mu podczas urlopu okolicznościowego jak i wracamy z Nim na misję do Afganistanu. Jesteśmy przy nim kiedy demony przeszłości wracają i rozrywają mu serce na kawałki. Staramy się zrozumieć Jego uczucia a jednocześnie głos...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W trakcie czytania na początku książki pomyślałam, że kurcze, jakieś romansidło. Szkoda, bo taki potencjał zmarnowany. Ale nic bardziej mylnego!
Ta część jest chyba jeszcze bardziej zajebista niż poprzednia. Mamy tu mix gatunków i cudny romans i thriller i powieść psychologiczną, nawet sensację i powieść wojenną.
Świetny wątek z wojną w Afganistanie. Uwielbiam książki z ciekawym wątkiem kulturowym, gdzie mogę się czegoś dowiedzieć.
No same ochy i achy, a zakończenie 🙈.... Muszę powiedzieć, że udało się, nie tego się spodziewałam!
Genialna, cudowna książka! :)
@przeczytajki na ig

W trakcie czytania na początku książki pomyślałam, że kurcze, jakieś romansidło. Szkoda, bo taki potencjał zmarnowany. Ale nic bardziej mylnego!
Ta część jest chyba jeszcze bardziej zajebista niż poprzednia. Mamy tu mix gatunków i cudny romans i thriller i powieść psychologiczną, nawet sensację i powieść wojenną.
Świetny wątek z wojną w Afganistanie. Uwielbiam książki z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka stanowi drugą część cyklu „Powrót” Karoliny Wójciak, mamy więc dalsze losy Bruna, Ernesta i Gaji.
Trwa śledztwo w sprawie zabójstwa komendanta. Na komisariat zostają zabrani rodzice Gaji i jej ojciec zostaje oskarżony o morderstwo. Mama zostaje wypuszczona na wolność, jednak to jeszcze nie koniec dochodzenia. W tym czasie osamotniona Gaja zbliża się coraz bardziej do Ernesta. Ernest już ma 100% pewność, że chłopak podający się za Bruna nie jest jego bratem. Nadal jednak nie wie co tak naprawdę się stało przed laty. Na razie musi to pozostać do niego tajemnicą, gdyż dostaje rozkaz powrotu na misję do Afganistanu. Tym razem wyjazd jest bardzo bolesny gdyż oznacza rozstanie z Gają. Jest to zaledwie początek opowieści, gdyż przez cały czas rozwiązywane są kolejne zagadki z przeszłości. Co się zdarzyło oraz co tak naprawdę łączy rodziców Gaji i Ernesta? Czy to tylko sąsiedzi?

Książkę czyta się dobrze, więc na pewno sięgnę po "Gaję", którą mam już na swojej półeczce, jak również po kolejne pozycje tej autorki. Czytając książkę nie sposób się nudzić, gdyż cały czas coś się dzieje i odkrywane są kolejne sekrety bohaterów. Autorka stworzyła odpowiednie napięcie akcji, przez co trudno było się od tej książki oderwać. Nie ma żadnej monotonii, przeciągania opowieści, czy też zbędnych nic nie wnoszących opisów. Zarówno Ernesta, jak też Gaję można polubić.

Książka stanowi drugą część cyklu „Powrót” Karoliny Wójciak, mamy więc dalsze losy Bruna, Ernesta i Gaji.
Trwa śledztwo w sprawie zabójstwa komendanta. Na komisariat zostają zabrani rodzice Gaji i jej ojciec zostaje oskarżony o morderstwo. Mama zostaje wypuszczona na wolność, jednak to jeszcze nie koniec dochodzenia. W tym czasie osamotniona Gaja zbliża się coraz bardziej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co tu sie wydarzylo....
Swietna ksiazka

Co tu sie wydarzylo....
Swietna ksiazka

Pokaż mimo to

Tym razem autorka skupia większą uwagę na Erneście, starszym bracie Bruna. Ten został wojskowym i bardzo dba o swoja karierę. Ze względu na to jakie zmiany ostatnio zaszły w jego rodzinie przerywa misję. Od początku nie wierzy, że znaleziony młodzieniec to jego brat, próbuje przekonać do tego innych. Pomimo tego, że jest wojskowym to bardzo wrażliwa osoba której trudno niekiedy poradzić sobie z problemami doskwierającymi jemu i jego bliskim, na szczęście podczas pobytu w domu zbliża się Gai i w niej odnajduje bratnią duszę.


Pierwsze moje myśli po przeczytaniu ostatniego zdania: O rany co tu się wydarzyło!!!
Czy zostawiając w tyle swoje emocje i uczucia, wracając do pracy, której się poświęcasz, której jesteś w pełni oddany możesz zapomnieć o ludziach, którzy są w Twoim sercu? Z pewnością nie, ja na pewno bym nie potrafiła… a czy udało się to Ernestowi?

Do mieszanki gatunkowej, którą proponuje nam autorka w pierwszej części tu jeszcze dochodzi romans i „wspomnienia” wojenne, do których pani Karolina zrobiła bardzo dobry research. Możemy zobaczyć jak trudne i niepewne jest życie żołnierzy na misjach.
Dodatkowo wszystkie „brudy”, które były skrywane przez wiele lat w domach, gdzie nie działo się dobrze, gdzie prym wiodła przemoc domowa, czy obojętność powoli wychodzą na światło dzienne.
Tym razem widzimy wszystko oczami Ernesta i Gai, poznajemy ich przemyślenia, ich bolączki, to jak próbują się uporać z krzywdami dzieciństwa… jak odnajdują się w obecnej dla nich rzeczywistości, która cały czas nie należy do najłatwiejszych i jak osoby które doświadczyły tego samego mogą odnaleźć wspólną więź, nie tylko na stopie przyjacielskiej.

Emocje kolejny raz eksplodują u czytelnika. Zapewniam, że końcówka wbije Was w fotel. Koniecznie muszę dorwać trzecią część serii i dowiedzieć się jak to wszystko się skończy.

Tym razem autorka skupia większą uwagę na Erneście, starszym bracie Bruna. Ten został wojskowym i bardzo dba o swoja karierę. Ze względu na to jakie zmiany ostatnio zaszły w jego rodzinie przerywa misję. Od początku nie wierzy, że znaleziony młodzieniec to jego brat, próbuje przekonać do tego innych. Pomimo tego, że jest wojskowym to bardzo wrażliwa osoba której trudno...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Byłam pewna, że "Bruno", czyli pierwsza część serii "Powrót" to genialna książka... Ale "Ernest" jest jeszcze bardziej genialny!

Tytułowy Ernest jest jedną z moich ulubionych postaci, choć czasem mnie bardzo irytował - tym, że nie umiał mówić o swoich uczuciach, że nie wiedział jak postąpić w sprawach innych niż wojsko.

Druga część zawiera jeszcze więcej tajemnic, jeszcze więcej intryg. Gaję, która dalej szuka rozwiązania i miłości. Której matka dalej nie jest z nią szczera.

Uwielbiam atmosferę tajemniczości w tej książce, uwielbiam wszystko co tam się dzieje, choć moje serce pękało jeszcze częściej niż podczas czytania "Bruna"😅 Ale autorka w świetny sposób umie wzbudzać w czytelniku emocje, poczucie bezsilności i litości.

Cieszę się, że autorka poruszyła temat wojen, wojska, Afganistanu. Z bólem serca czytałam o tym, co się tam dzieje, ale myślę, że to ważne, by poszerzać wiedzę o takich sprawach, które się dzieją. Pewnie nie myślimy o nich, ale one się dzieją.

Byłam pewna, że "Bruno", czyli pierwsza część serii "Powrót" to genialna książka... Ale "Ernest" jest jeszcze bardziej genialny!

Tytułowy Ernest jest jedną z moich ulubionych postaci, choć czasem mnie bardzo irytował - tym, że nie umiał mówić o swoich uczuciach, że nie wiedział jak postąpić w sprawach innych niż wojsko.

Druga część zawiera jeszcze więcej tajemnic, jeszcze...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Portret żołnierza, którego złamało życie.

Wreszcie nadszedł moment, kiedy mogę podzielić się z Wami moimi odczuciami po lekturze książki Karoliny Wójciak „Ernest” będącej drugą częścią serii "Powrót", której moją recenzję pierwszej części być może mieliście już okazję przeczytać. Pisząc Wam wtedy kilka słów o „Brunie”, w ostatnich słowach napisałam, że ogromnie się cieszę, iż druga część serii czeka już w mojej biblioteczce, bo nie mogę doczekać się, czym autorka zaskoczy mnie tym razem. Kiedy to pisałam, kalendarz wskazywał 26 listopada 2020 roku. Teraz możecie zapytać, dlaczego skoro byłam tak bardzo ciekawa kontynuacji, dopiero dziś po tak długiej przerwie przychodzę do Was, aby o niej opowiedzieć? Co stanęło mi na przeszkodzie, aby zrobić to niezwłocznie po przeczytaniu „Bruna”? Odpowiedź jest dość prozaiczna. Przeszkodą tą były moje emocje. Ci z Was, którzy znają twórczość Pani Karoliny, zapewne zgodzą się ze mną, że o Jej książkach nie da się szybko zapomnieć. Wręcz niemożliwe jest, aby po odłożeniu na półkę Jej literackiego dziecka tak po prostu o nim zapomnieć i zacząć czytać kolejną książkę. Zostają one z nami na bardzo długo. Mimo mijającego czasu nie możemy przestać o nich myśleć, a wszystkie rodzące się podczas poznawania opisanych w nich historii emocje ciągle pozostają żywe. Tak też było w przypadku „Bruna”. Potrzebowałam dłuższej chwili, aby się wyciszyć, uspokoić wewnętrznie i móc przystąpić do czytania „Ernesta”. Jestem już gotowa, więc bez zbędnego przedłużania zapraszam Was na kilka słów ode mnie.

Zanim jednak opowiem Wam o jej fabule, nie mogę powstrzymać się przed tym, aby już na początku nie zdradzić Wam, że choć byłam pewna, że to nie możliwe to jednak ta część jest jeszcze lepsza od swojej poprzedniczki. Nie wiem, jak autorce udało się tego dokonać, ale tak właśnie jest. Zacznijmy jednak od początku.

W pierwszej części serii poznaliśmy dwie rodziny mieszkające w niewielkiej miejscowości w sąsiadujących ze dobą domach. Już wówczas przekonaliśmy się, że za zamkniętymi drzwiami obu domów ma miejsce przemoc, uzależnienie i wiele mrocznych tajemnic, a najbardziej bezbronnymi w tym codziennym domowym piekle są dzieci. Na kartach tej odsłony serii poznajemy życie jednego z trojga dzieci tytułowego Ernesta. Można powiedzieć, że chłopak miał wielkie szczęście w całym ogromie nieszczęść i traum, którymi było naznaczone dzieciństwo jego oraz brata Bruna, jak również sąsiadki i przyjaciółki Gai. Jemu bowiem udało się wyrwać z tej gehenny i zrobić karierę wojskową. Mężczyzna zrobił wszystko, aby zapomnieć o domu rodzinnym i to właśnie z wojskiem związać swoją przyszłość. Nie jest to jednak łatwe, ponieważ czym innym jest dążenie do odcięcia się od trudnej i bolesnej przeszłości, a zupełnie czymś innym zapomnienie o tych, których się kocha i pozostawienie ich samym sobie. Nasz bohater jest twardy i ma swoje zasady. Wie, że nie może tak postąpić. Ma świadomość tego, że jeśli nie odkryje całej prawdy, która jest przyczyną cierpienia jego bliskich, nie będzie mógł mieć jasnego umysłu niezbędnego każdemu żołnierzowi służącemu, jak on na misjach w Afganistanie. Już wkrótce zaskakująca wiadomość z frontu sprowadza go na urlop w rodzinne strony. Nie przypuszcza jednak, że to, co go sprowadziło do domu to zaledwie ułamek tego, z czym będzie musiał się zmierzyć. Od zawsze był tym, który starał się opiekować i pomagać tym, na których mu zależy. Teraz chce postępować podobnie, Widzi jednak, że wszystko, co zastał, dąży do samo destrukcji i porażki. Niestety są sytuacje i ludzie, którym nie da się pomóc, jeśli oni sami tego nie chcą. Nasz bohater chce dociec prawdy i nie jest sam w tym dążeniu. Ma obok siebie Gaję. Świat dziewczyny po raz kolejny legnie w gruzach, gdy w wydawałoby się spokojnym miasteczku, w którym nigdy nic się nie dzieje, dochodzi do wydarzeń, których zakulisowe mroczne sekrety uświadamiają jej, że tak naprawdę nigdy nie poznała prawdziwej twarzy osób, z którymi spędziła całe życie. Teraz to właśnie Ernest jest dla niej jedyną osobą, której może ufać i tylko on daje jej poczucie normalności, której tak bardzo pragnie.
Między naszą dwójką rodzi się uczucie, ale czy można obdarzyć kogoś uczuciem, będąc obciążonym trudną przeszłością, a jednocześnie mając obowiązki wobec wojska? Tego już musicie dowiedzieć się sami.

Karolina Wójciak oddała w ręce swoich czytelników książkę o perfekcyjnie skonstruowanej fabule łączącej w sobie znamiona thrillera z powieścią obyczajową oraz wątkiem miłosnym, który jest jedynym jasnym i ciepłym elementem wszystkiego, o czym w niej przeczytamy. Reszta to mroczne sekrety i tajemnice oplecione siatką kłamstw i pozorów. Trzeba powiedzieć otwarcie, że autorka podobnie, jak nie oszczędza swoich bohaterów, tak również nie oszczędza emocji i nerwów nas czytelników.

Bez chwili na głębszy oddech i wytchnienie jesteśmy zaskakiwani licznymi zwrotami akcji i szokującymi faktami, które skrywane przez lata wychodzą na jaw. Co więcej, nigdy nie możemy być pewni, czy to, co właśnie zostało nam ujawnione, jest rzeczywiście prawdą, czy może padliśmy ofiarą kolejnej manipulacji bohaterów. Pozostańcie czujni i nie dajcie się zwieść, a bardzo szybko przekonacie się, że tutaj nic nie jest jednoznaczne i nikomu nie można do końca ufać.

Macie moje słowo, że kiedy dotrzecie do końca tej historii, nie opuści Was przekonanie, że tu jeszcze nie wszystko zostało powiedziane i odkryte. Tym samym warto przyjrzeć się całej sprawie jeszcze raz, co możecie zrobić, sięgając po ostatni tom serii „Gaja”.

Wszyscy doskonale wiemy, że piekło ma różne oblicza. To przeżywane we własnym domu, nie jest jedynym, z którym możemy się zetknąć. I to właśnie w swojej książce pokazuje autorka. Ernest jest żołnierzem. Bierze udział w najgroźniejszej misji w Afganistanie. Misji, w której stawką jest ludzkie życie. Ma świadomość tego, że choć nikt ze służących tam żołnierzy nie chce zginąć, to jednak tak może się stać. Aby mieć większe szanse na przetrwanie w piekle wojny, musi odciąć się od wszystkiego, co zaprząta jego umysł i trawi serce. Pamiętajmy jednak, że każdy człowiek ma swoje granice wytrzymałości. Sięgnijcie koniecznie po książkę i przekonajcie się, czy jest coś, co może złamać Ernesta.

Przystępując do poznawania tej niezwykle emocjonalnej, wstrząsającej i poruszającej książki, od której nie można się oderwać, a tym bardziej, o której nie da się zapomnieć, musicie mieć świadomość, że obraz życia i walk toczących się w Afganistanie nie jest tylko fikcją literacką wykreowaną na potrzeby powstania książki. W słowie od autorki dowiadujemy się bowiem, że ta strona fabuły powstała dzięki rozmowom z Panem pułkownikiem, który chcąc pozostać anonimowym, opowiedział o tym, jak wygląda życie na misjach. Ten fakt jest niewątpliwym atutem książki, który dodatkowo mocno ją wzbogaca i zachęca do sięgnięcia po nią.

Zdaję sobie sprawę, że moje recenzja jest mocno tajemnicza i emocjonalna, ale nie chcę pozbawiać Was możliwości odkrywania jej samemu, gdyż tylko wówczas będziecie mogli poczuć to, co ja czuję teraz. Natomiast to, że jest mocno emocjonalna. No cóż, jeśli chodzi o twórczość Karoliny Wójciak, nie potrafię inaczej i za to właśnie autorce dziękuję.

Gorąco zachęcam Was do spędzenia czasu z tym tytułem. Tak jak ma to miejsce w przypadku każdej książki autorki, tak i teraz to, co dostrzegamy od pierwszej chwili czytania i co należy podkreślić to fakt, że w napisanie tej książki zostało włożone nie tylko mnóstwo serca, ale także ogrom pracy. Zaowocowało to, wspaniałą książką, po której muszę ochłonąć, więc finał serii będzie musiał jakiś czas poczekać na swoją kolej.

Mam nadzieję, że już nikogo z Was nie muszę przekonywać, że po prostu musicie przeczytać tę książkę. Gwarantuję, że wciągająca i mocno angażująca historia, która czeka na Was na jej kartach, w połączeniu z lekkim i swobodnym stylem pisania autorki sprawi, że przeczytacie ją w mgnieniu oka. Przez to, że z każdą stroną nasza ciekawość jest podsycana, w żaden sposób nie odczuwamy tego, że sama książka jest niezłym grubaskiem.

Na zakończenie muszę przyznać, że byłam przekonana, że z uwagi na to, że już wcześniej czytałam inne książki Karoliny Wójciak, byłam przekonana, że będzie trudno Jej mnie zaskoczyć. Przyznaję, bardzo się myliłam. Nigdy więcej tak nie pomyślę. Mało tego, z niecierpliwością czekam na kolejne zaskoczenia z Jej strony.

Recenzja powstała we współpracy z autorką, za co bardzo dziękuję.

https://kocieczytanie.blogspot.com/2021/01/portret-zonierza-ktorego-zamao-zycie.html

Portret żołnierza, którego złamało życie.

Wreszcie nadszedł moment, kiedy mogę podzielić się z Wami moimi odczuciami po lekturze książki Karoliny Wójciak „Ernest” będącej drugą częścią serii "Powrót", której moją recenzję pierwszej części być może mieliście już okazję przeczytać. Pisząc Wam wtedy kilka słów o „Brunie”, w ostatnich słowach napisałam, że ogromnie się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

12/2021

12/2021

Pokaż mimo to

Świetna książka!

Świetna książka!

Pokaż mimo to

"Ernest" 2 tom serii Powrót - Karolina Wójciak

Kontynuacja serii "Powrót". Akcja zaczyna się tam gdzie skończył się "Bruno".

Ernest i Gaja zbliżają się do siebie podczas próby poznania wszystkich tajemnic jakie kryły się w ich domach. Jednak to nie jest odpowiedni czas na miłość, tym bardziej, że Ernest za moment musi wrócić na misje do Afganistanu.
Czy uda im się uzyskać odpowiedzi, kiedy tak naprawdę z każdą chwilą tajemnic i pytać pojawia się coraz więcej? Jak Gaja poradzi sobie kiedy Ernest wyjedzie?

"Bruno" znalazł się w mojej topce najlepszych książek roku 2020. Pamiętam jak czytałam tą książkę z zapartym tchem i jak rozpływałam się w zachwytach. Przy "Ernescie" mi tego zabrakło.
Owszem fabuła wciąga, intryguje. W ogóle sam pomysł na nią był genialny, zakończenie powodowało, że natychmiast musiałam sięgnąć po kolejny tom, ale... Mimo wszystko czegoś mi tu zabrakło, kolokwialnie rzecz ujmując, nie wbiło mnie tym razem w fotel.

"Ernest" 2 tom serii Powrót - Karolina Wójciak

Kontynuacja serii "Powrót". Akcja zaczyna się tam gdzie skończył się "Bruno".

Ernest i Gaja zbliżają się do siebie podczas próby poznania wszystkich tajemnic jakie kryły się w ich domach. Jednak to nie jest odpowiedni czas na miłość, tym bardziej, że Ernest za moment musi wrócić na misje do Afganistanu.
Czy uda im się uzyskać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to