Ernest

Poziom jak u Pani Wójciak. Wysoki.
Druga część poziom jak pierwsza.

Poziom jak u Pani Wójciak. Wysoki.
Druga część poziom jak pierwsza.

"Ernest" to kolejna cześć pełna zagadek, niejasnych zbrodni, kto za czym stoi, dosłownie labilynt kłamstw w którym zamieszane są dwie rodziny z sąsiadujących ze sobą domów. Jak się okazuje na końcu sporo ich łaczy😏 chwytam za trzecią bo jestem ciekawa co dalej z Gają i Ernestem 🤭 Polecam 🙂

"Ernest" to kolejna cześć pełna zagadek, niejasnych zbrodni, kto za czym stoi, dosłownie labilynt kłamstw w którym zamieszane są dwie rodziny z sąsiadujących ze sobą domów. Jak się okazuje na końcu sporo ich łaczy😏 chwytam za trzecią bo jestem ciekawa co dalej z Gają i Ernestem 🤭 Polecam 🙂

Aż śliniłam się na myśl o drugiej częsci tej opowieści i rozpędzona jak strzała, nie mogłam sie doczekac az ja wreszcie dorwę.... a tu takie rozczarowanie....

Oczekiwałam kolejnych rewelacji w postaci odkrywania tajemnic sasiadujących ze sobą rodzin , grzebania im w głowach i w życiu... a co dostałam?
pół książki romansu , sexu i rozmyślania o byc z nim/nia czy nie być....

ech... dobrze, że zakończenie jest mocne, bo już pewnie zreygnowałam bym z zakończenia tej serii, a tak jeszcze Gaja może ma coś do powiedzenia....
az sie boje, że znowu trafie na romasidło tym razem z Arturem....

Aż śliniłam się na myśl o drugiej częsci tej opowieści i rozpędzona jak strzała, nie mogłam sie doczekac az ja wreszcie dorwę.... a tu takie rozczarowanie....

Oczekiwałam kolejnych rewelacji w postaci odkrywania tajemnic sasiadujących ze sobą rodzin , grzebania im w głowach i w życiu... a co dostałam?
pół książki romansu , sexu i rozmyślania o byc z nim/nia czy nie...

O ile tom pierwszy wzbudzil zainteresowanie to tom drugi tylko rozczarowanie...

O ile tom pierwszy wzbudzil zainteresowanie to tom drugi tylko rozczarowanie...

Ojciec-pedofil, matka-alkoholiczka, młodszy zabiedzony braciszek przepada bez śladu - trudno sobie wyobrazić bardziej toksyczną rodzinę. Nie dziwota, że Ernest Sianecki kontynuację kariery wojskowej na misjach w Afganistanie uznaje za swoją życiową szansę. Mimo że podczas krótkiego urlopu w Polsce dużo się wydarza, nie tylko złego.

Trochę lepiej poznaje Ernest podłoże i konsekwencje rodzinnych traum, przede wszystkim rzekomo odnaleziony brat okazuje się uzurpatorem. Nadal jednak nie wszystkie tajemnice wychodzą na światło dzienne. Ale jego uwaga podczas pobytu w miasteczku skupia się głównie na pogrążonej w rozpaczy młodziutkiej sąsiadce Gai Koterze, której przemocowy ojciec oczekuje na proces za zabójstwo lokalnego komendanta policji. Staje się Ernest nie tylko jedynym wsparciem dziewczyny, również jej pierwszym kochankiem. O tym jest mniej więcej połowa powieści. Druga część to relacje Ernesta z Afganistanu i coraz smutniejszej, zakochanej w nim Gai - z polskiego miasteczka.

Sporo dokumentalnych i literackich reportaży o afgańskich misjach czytałam, dlatego opisy życia baz, patroli, pułapek i ofiar, także wsród ludności cywilnej, pod względem faktograficznym nic nowego nie wnoszą. Owszem, emocjonalna temperatura przeżyć Ernesta jest wysoka, a ważnym elementem budowania nastroju jest również używanie, głównie w przytaczanych rozmowach, żołnierskiego żargonu. Choć dla mniej obytych ze współczesnym militarnym slangowym słownictwem technicznym może to stanowić pewną trudność. Rozczarowuje natomiast redakcyjne niechlujstwo afgańskich epizodów, powtórki, błędy stylistyczne, literówki, czyli wady których wcześniej w książkach Karoliny Wójciak nie zauważyłam.

Tymczasem akcja w miasteczku gwałtownie przyspiesza. Za sprawą młodego policjanta przysłanego z województwa, Antoniego Rawskiego, wychodzą na jaw grzeszki, grzechy i zbrodnie Koterów i Sianeckich. Prawie wszystko zostaje wyjaśnione, oprócz tego jak sobie ze straszną rodzinną spuścizną poradzą Ernest i Gaja oraz jaką rolę zamierza odegrać Antek, nie tylko w przygotowaniu aktów oskarżenia, także w walce o Gaję

Ojciec-pedofil, matka-alkoholiczka, młodszy zabiedzony braciszek przepada bez śladu - trudno sobie wyobrazić bardziej toksyczną rodzinę. Nie dziwota, że Ernest Sianecki kontynuację kariery wojskowej na misjach w Afganistanie uznaje za swoją życiową szansę. Mimo że podczas krótkiego urlopu w Polsce dużo się wydarza, nie tylko złego.

Trochę lepiej poznaje Ernest podłoże i...

"Zło jest jak lawina. Zaczyna się od małego przewinienia, a potem już nie można tego zatrzymać. Siła rażenia jest coraz większa i z każdym kolejnym występkiem rośnie tolerancja na zło i zdolność wytłumaczenia samego siebie."

Szybka i zaskakująca akcja. Był moment gdzie się książka ciągnęła ale jak przywaliło to się nadal zbieram. Kilkadziesiąt stron do końca i nie wierzę w potwornie zaskakującą akcję, nie tego się spodziewałam. Cicho i naiwnie liczyłam na szczęśliwe zakończenie, jakiś mały optymizm w potwornym świecie którzy stworzyli dorośli.... Szkoda dzieciaków które nikomu nie mogą ufać, nie mają poczucia bezpieczeństwa....

"Zło jest jak lawina. Zaczyna się od małego przewinienia, a potem już nie można tego zatrzymać. Siła rażenia jest coraz większa i z każdym kolejnym występkiem rośnie tolerancja na zło i zdolność wytłumaczenia samego siebie."

Szybka i zaskakująca akcja. Był moment gdzie się książka ciągnęła ale jak przywaliło to się nadal zbieram. Kilkadziesiąt stron do końca i nie wierzę w...

Jest ok ale na mnie nie robi jakiegoś wielkiego wrażenia . Jak na moje oko idealna dla nastolatek. Wierzących i wyczekujących wielką miłość na każdym kroku. Największy jednak problem mam z bohaterami. Jestem po przeczytaniu 2 tomów i za nic w świecie nie umiem ich zobrazować. Są jak przezroczyste postacie.
To lektura którą umieszczam na półce " po prostu przeczytane ". Nie zostanie w mojej głowie na długo.

Jest ok ale na mnie nie robi jakiegoś wielkiego wrażenia . Jak na moje oko idealna dla nastolatek. Wierzących i wyczekujących wielką miłość na każdym kroku. Największy jednak problem mam z bohaterami. Jestem po przeczytaniu 2 tomów i za nic w świecie nie umiem ich zobrazować. Są jak przezroczyste postacie.
To lektura którą umieszczam na półce " po prostu przeczytane "....

Karolina Wójciak jest genialna. Pisze bardzo emocjonalne książki o trudnych sprawach, a robi to w taki sposób, że czytelnik nie jest w stanie się oderwać.
"Ernest" to kontynuacja serii o dwóch rodzinach, z których każda boryka się z wieloma dysfunkcjami. W jednej panuje przemoc, w drugiej alkoholizm.
Na to wszystko nad głównymi bohaterami ciąży fakt, że kilka lat wcześniej zaginął Bruno, który nagle po latach się odnajduje, tyle, że ktoś kto za Bruna się podaje wcale nim nie jest.
Co się wydarzyło kilka lat wcześniej? Co ukrywają dorośli i dlaczego nie chcą wyjawić prawdy? Co jakich złych czynów są zdolni?
W całej tej chorej sytuacji rodzi się uczucie między Ernestem i Gają, pytanie tylko, czy konieczność wyjazdu na misje Ernesta nie zaprzepaści szansy dwójki młodych ludzi na normalny związek.
Świetna książka, trzymająca w napięciu, bohaterowie wyraziści i budzący wiele skrajnych emocji.
Polecam z całego serca!!!

Karolina Wójciak jest genialna. Pisze bardzo emocjonalne książki o trudnych sprawach, a robi to w taki sposób, że czytelnik nie jest w stanie się oderwać.
"Ernest" to kontynuacja serii o dwóch rodzinach, z których każda boryka się z wieloma dysfunkcjami. W jednej panuje przemoc, w drugiej alkoholizm.
Na to wszystko nad głównymi bohaterami ciąży fakt, że kilka lat...

Pierwszy tom zakończył się w takim momencie, że pragnęłam jak najszybciej dowiedzieć się co się będzie dalej działo z bohaterami. Jakie podejmą decyzje. Czy będzie im dane zaznać odrobinę szczęścia w tym ich pokręconym i smutnym życiu..

Krzywda, jaką bohaterowie doświadczyli w swoich domach jest nie do opisania, a co najgorsze, wydawać by się mogło, że już nic nas nie zaskoczy do czasu, aż na jaw wychodzą kolejne parszywe i okrutne fakty głęboko skrywane przez najbliższych. Nie wiadomo komu można ufać. Kto mówi prawdę, a kto kłamie. Ile bólu może znieść dziecko, które całe swoje dzieciństwo i nastoletnie życie budowało na okrutnych kłamstwach?

Uwielbiam Ernesta jako bohatera powieści. Jest to mój ideał najpierw chłopca, później mężczyzny, który boryka się z licznymi krzywdami i za wszelką cenę chce chronić osoby, na których mu zależy. Nawet przed samym sobą. Pomimo tego, że go to boli, ponieważ w głębi serca on również potrzebuje stabilizacji i czułości. Ten młody chłopak pomimo swoich traumatycznych doświadczeń, ma ukształtowaną niezwykle empatyczną osobowość. Zawsze myśli przede wszystkim o innych, siebie stawiając na drugim planie.

Uwielbiam Gaje za to, że walczy i się nie poddaje. Muszę przyznać, że w pierwszym tomie nie polubiłam jej aż tak bardzo, ponieważ denerwowało mnie to, że dokuczała Brunowi. Ten chłopiec był taki biedny i samotny, że moje serce pękało na to jak był traktowany. Później jednak udowodniła, że jest zupełnie inna. Co więcej, poznaliśmy jej tragiczną historie i jestem pełna podziwu jej zaangażowania i ogromnej odwagi.

Przeplatają się w tej części losy Gaji, oraz Ernesta, który w późniejszym czasie wraca na misję do Afganistanu. To czego tam doświadcza jest kolejnym elementem w jego trudnej i wyboistej drodze życia. Co jest gorsze piekło wojny, czy piekło domowe? Autorka w tej części pokazuje jak bliska jest granica między jednym, a drugim.

Odkrycie, które pod koniec tej części wyjdzie na jaw sprawiło, że dosłownie płakałam i nie mogłam przejść dalej przez tą historię… Do tej pory mam tą scenę przed oczami, a najgorsze, parszywe i straszne jest to, że takie rzeczy się naprawdę dzieją…

Pierwszy tom zakończył się w takim momencie, że pragnęłam jak najszybciej dowiedzieć się co się będzie dalej działo z bohaterami. Jakie podejmą decyzje. Czy będzie im dane zaznać odrobinę szczęścia w tym ich pokręconym i smutnym życiu..

Krzywda, jaką bohaterowie doświadczyli w swoich domach jest nie do opisania, a co najgorsze, wydawać by się mogło, że już nic nas nie...

Druga książka z serii, trzyma poziom, rewelacja. Kiedy nie czytałam to cały czas o niej myślałam. 😁
Dużo się dzieje, dużo też elementów, które mnie zaskoczyły, bo się nie spodziewałam. Zobaczymy co dalej. Zabieram się za kolejny tom.

Druga książka z serii, trzyma poziom, rewelacja. Kiedy nie czytałam to cały czas o niej myślałam. 😁
Dużo się dzieje, dużo też elementów, które mnie zaskoczyły, bo się nie spodziewałam. Zobaczymy co dalej. Zabieram się za kolejny tom.