Książka zupełnie inna od tych ,które dotychczas czytałam.Pisana w dośc specyficznej narrancji,bo raz w pierwszej osobie raz w trzeciej ,do tego przeskoki czasowe i brak "prawdziwej " formy dialogów to wszytsko sprawiło,że książka jak dla mnie jest ciężka w odbiorze.
Ksiązka miała być jak czytałam "Kur..sko dobra" i pewnie była dla osób ,które nagrodziły autorkę nagrodą bookera .Ja jednak czuję wielki niedosyt i tak prawdę mówiąc straciłam tylko nad nia czas..

Książka zupełnie inna od tych ,które dotychczas czytałam.Pisana w dośc specyficznej narrancji,bo raz w pierwszej osobie raz w trzeciej ,do tego przeskoki czasowe i brak "prawdziwej " formy dialogów to wszytsko sprawiło,że książka jak dla mnie jest ciężka w odbiorze.
Ksiązka miała być jak czytałam "Kur..sko dobra" i pewnie była dla osób ,które nagrodziły autorkę nagrodą...

Bardzo młody wiek autorki i raczej niepochlebna, czy też chłodno-obojętna opinia mojej Oli o tej książce nie wróżyły pozytywnych odczuć przy lekturze. Z drugiej strony mam sporo zaufania do ważnych nagród literackich, wierzę, że listach nominowanych tytułów nie ma książek przypadkowych, bezwartościowych, chociaż są trafiające we wrażliwość jednych i mijające się z innymi.
Co zatem odczytałem? Historię zagubienia bohaterki (bohaterek? bohaterów?) w świecie i w sobie. Historię istot ludzkich, którym nie dane było zaznać twardego gruntu pod stopami, które muszą sobie radzić z niestabilną rzeczywistością, dla których życie to permanentnie nierozwiązane równanie z wieloma niewiadomymi. Może wyłącznie z niewiadomymi. Niejasna i często niezrozumiała jest nie tylko przyszłość, ale także teraźniejszość i przeszłość. Niejasna i niezrozumiała jest własna tożsamość i własna droga (dokąd?). Konstrukcja i styl w powieści pokazują to aż nadto wymownie. Nawet językowi nie można wierzyć, znaczenia słów nie zostały jednoznacznie ustalone, autorka mówi o tym wprost (leksykografia jako zawód bohaterki).
Rewelacyjna powieść, tym bardziej, że trudna (miejscami w odbiorze, miejscami w przeżywaniu),że niespokojna, że mętna i pozbawiona ciepła - jak życie postaci w jej fabule.

Bardzo młody wiek autorki i raczej niepochlebna, czy też chłodno-obojętna opinia mojej Oli o tej książce nie wróżyły pozytywnych odczuć przy lekturze. Z drugiej strony mam sporo zaufania do ważnych nagród literackich, wierzę, że listach nominowanych tytułów nie ma książek przypadkowych, bezwartościowych, chociaż są trafiające we wrażliwość jednych i mijające się z...

Mam mieszane uczucia po lekturze "Pod powierzchnią". Moje zdanie zmieniało się nawet podczas odbioru. Z jednej strony to dobra literatura, traktująca o ważnych sprawach, a z drugiej chwilami brakowało mi w niej głębi i wszystko wydawało takie banalne i nużące. Z pewnością trochę się zmęczyłam tą książką. A może to wszystko było zamierzone, może właśnie takie były emocje bohaterki. Cóż, na pewno nie jest to lektura nijaka, ale jaka jest konkretnie, też trudno mi powiedzieć. Chyba najbardziej pasuje mi do niej określenie "mieszana", cokolwiek miałoby to znaczyć.

Mam mieszane uczucia po lekturze "Pod powierzchnią". Moje zdanie zmieniało się nawet podczas odbioru. Z jednej strony to dobra literatura, traktująca o ważnych sprawach, a z drugiej chwilami brakowało mi w niej głębi i wszystko wydawało takie banalne i nużące. Z pewnością trochę się zmęczyłam tą książką. A może to wszystko było zamierzone, może właśnie takie były emocje...

📚 "Pod powierzchnią" Daisy Johnson 📚

Słuchajcie, luty to chyba dla mnie miesiąc sięgania po trudne w jednoznacznej ocenie książki 😅
Tę przeczytałam już z tydzień temu i nie do końca wiem co mam o niej powiedzieć.
Przyznam szczerze, że przyciągnęła mnie głównie do niej informacja, że autorka jest najmłodszą finalistką w historii Nagrody Bookera.

Mnóstwo wątków. Skomplikowane relacje z matką, brak kontaktu przez połowę życia, następnie trudny powrót do przeszłości. Znajdziemy też tutaj nawiązanie do mitu o Edypie.

Kiedy mniej więcej w połowie książki domyśliłam się tego, jak potoczą się pewne wątki, to już później przyjemność z czytania miałam jakby mniejszą.

Dość specyficzna narracja sprawiła, że nie czytało się tego łatwo. Ostatecznie nie sądzę, że jest to książka, o której będę przez długi czas myśleć. Nie przypadła mi do gustu.
Ale do niczego nie zniechęcam, proszę pamiętać, że jest to wyłącznie moja opinia i odczucia!

📚 "Pod powierzchnią" Daisy Johnson 📚

Słuchajcie, luty to chyba dla mnie miesiąc sięgania po trudne w jednoznacznej ocenie książki 😅
Tę przeczytałam już z tydzień temu i nie do końca wiem co mam o niej powiedzieć.
Przyznam szczerze, że przyciągnęła mnie głównie do niej informacja, że autorka jest najmłodszą finalistką w historii Nagrody Bookera.

Mnóstwo wątków....

Na początku strasznie ciężko się czyta bo narracja raz jest w pierwszej osobie a raz w trzeciej i do tego przeskoki czasowe. Były momenty, że czytając nie wiedziałam o jakiej osobie mowa bo dochodzi też wątek transseksualizmu, więc można się czasem pogubić. Mniej więcej w połowie książki można się już przyzwyczaić do narracji i czyta się lepiej. Książka dość ciekawa, ale arcydziełem bym jej nie nazwała. Ale tak już chyba jest że nagradzane książki często są ciężkie w odbiorze dla zwykłych śmiertelników.

Na początku strasznie ciężko się czyta bo narracja raz jest w pierwszej osobie a raz w trzeciej i do tego przeskoki czasowe. Były momenty, że czytając nie wiedziałam o jakiej osobie mowa bo dochodzi też wątek transseksualizmu, więc można się czasem pogubić. Mniej więcej w połowie książki można się już przyzwyczaić do narracji i czyta się lepiej. Książka dość ciekawa, ale...

Na początku myślałam, że mam do czynienia z misternie skonstruowaną, wielowątkową fabułą, ale po 100 stronach rozpracowałam przebieg wydarzeń i czytałam tylko, żeby skończyć i przekonać się, że miałam rację. Kiedy główna bohaterka i narratorka dopiero dochodziła do wniosków, które wywracały jej wnętrzności tak, że słaniała się na nogach, ja już wiedziałam, że ta książka nie powie mi niczego, czego nie przewidziałam. Jestem zmieszana. Ogólne wrażenie świeżo po skończeniu - wymęczona historia, zbyt dosłownie wykorzystująca antyczny topos. „Tajemnicza” jak emo nastolatka.

Na początku myślałam, że mam do czynienia z misternie skonstruowaną, wielowątkową fabułą, ale po 100 stronach rozpracowałam przebieg wydarzeń i czytałam tylko, żeby skończyć i przekonać się, że miałam rację. Kiedy główna bohaterka i narratorka dopiero dochodziła do wniosków, które wywracały jej wnętrzności tak, że słaniała się na nogach, ja już wiedziałam, że ta książka nie...

Bardzo mocna pozycja. Akurat na Nowy Rok. Polecam.

Bardzo mocna pozycja. Akurat na Nowy Rok. Polecam.

To była dziwna książka. Historia porywa. Narracja raczej średnia. Wprowadza dezorientację. Całość nie urzeka, ale gdyby ta historia była opowiedziana w inny sposób to zrozumiałym jej fenomen.

To była dziwna książka. Historia porywa. Narracja raczej średnia. Wprowadza dezorientację. Całość nie urzeka, ale gdyby ta historia była opowiedziana w inny sposób to zrozumiałym jej fenomen.

Bardzo netflixowe - koniecznie mnóstwo wątków poprawnych politycznie, ale wplecionych tak na siłę, że efekt zakrawa na parodię. Narracja mocno męcząca, a sama książka - mimo tak wielu dobrych recenzji - dla mnie rozczarowująca.

Bardzo netflixowe - koniecznie mnóstwo wątków poprawnych politycznie, ale wplecionych tak na siłę, że efekt zakrawa na parodię. Narracja mocno męcząca, a sama książka - mimo tak wielu dobrych recenzji - dla mnie rozczarowująca.

Wspaniały styl pisarki, niesamowita plastyczność, duszny klimat. To niewątpliwie zalety tej powieści. Fabuła atutem nie jest. Wydaje mi się że zbyt wiele grzybów w barszczu. Przez to niektóre rzeczy tylko zaznaczone, bez pogłębienia.

Wspaniały styl pisarki, niesamowita plastyczność, duszny klimat. To niewątpliwie zalety tej powieści. Fabuła atutem nie jest. Wydaje mi się że zbyt wiele grzybów w barszczu. Przez to niektóre rzeczy tylko zaznaczone, bez pogłębienia.