📚 "Pod powierzchnią" Daisy Johnson 📚

Słuchajcie, luty to chyba dla mnie miesiąc sięgania po trudne w jednoznacznej ocenie książki 😅
Tę przeczytałam już z tydzień temu i nie do końca wiem co mam o niej powiedzieć.
Przyznam szczerze, że przyciągnęła mnie głównie do niej informacja, że autorka jest najmłodszą finalistką w historii Nagrody Bookera.

Mnóstwo wątków. Skomplikowane relacje z matką, brak kontaktu przez połowę życia, następnie trudny powrót do przeszłości. Znajdziemy też tutaj nawiązanie do mitu o Edypie.

Kiedy mniej więcej w połowie książki domyśliłam się tego, jak potoczą się pewne wątki, to już później przyjemność z czytania miałam jakby mniejszą.

Dość specyficzna narracja sprawiła, że nie czytało się tego łatwo. Ostatecznie nie sądzę, że jest to książka, o której będę przez długi czas myśleć. Nie przypadła mi do gustu.
Ale do niczego nie zniechęcam, proszę pamiętać, że jest to wyłącznie moja opinia i odczucia!

📚 "Pod powierzchnią" Daisy Johnson 📚

Słuchajcie, luty to chyba dla mnie miesiąc sięgania po trudne w jednoznacznej ocenie książki 😅
Tę przeczytałam już z tydzień temu i nie do końca wiem co mam o niej powiedzieć.
Przyznam szczerze, że przyciągnęła mnie głównie do niej informacja, że autorka jest najmłodszą finalistką w historii Nagrody Bookera.

Mnóstwo wątków....

Na początku strasznie ciężko się czyta bo narracja raz jest w pierwszej osobie a raz w trzeciej i do tego przeskoki czasowe. Były momenty, że czytając nie wiedziałam o jakiej osobie mowa bo dochodzi też wątek transseksualizmu, więc można się czasem pogubić. Mniej więcej w połowie książki można się już przyzwyczaić do narracji i czyta się lepiej. Książka dość ciekawa, ale arcydziełem bym jej nie nazwała. Ale tak już chyba jest że nagradzane książki często są ciężkie w odbiorze dla zwykłych śmiertelników.

Na początku strasznie ciężko się czyta bo narracja raz jest w pierwszej osobie a raz w trzeciej i do tego przeskoki czasowe. Były momenty, że czytając nie wiedziałam o jakiej osobie mowa bo dochodzi też wątek transseksualizmu, więc można się czasem pogubić. Mniej więcej w połowie książki można się już przyzwyczaić do narracji i czyta się lepiej. Książka dość ciekawa, ale...

Wspaniały styl pisarki, niesamowita plastyczność, duszny klimat. To niewątpliwie zalety tej powieści. Fabuła atutem nie jest. Wydaje mi się że zbyt wiele grzybów w barszczu. Przez to niektóre rzeczy tylko zaznaczone, bez pogłębienia.

Wspaniały styl pisarki, niesamowita plastyczność, duszny klimat. To niewątpliwie zalety tej powieści. Fabuła atutem nie jest. Wydaje mi się że zbyt wiele grzybów w barszczu. Przez to niektóre rzeczy tylko zaznaczone, bez pogłębienia.

Bardzo netflixowe - koniecznie mnóstwo wątków poprawnych politycznie, ale wplecionych tak na siłę, że efekt zakrawa na parodię. Narracja mocno męcząca, a sama książka - mimo tak wielu dobrych recenzji - dla mnie rozczarowująca.

Bardzo netflixowe - koniecznie mnóstwo wątków poprawnych politycznie, ale wplecionych tak na siłę, że efekt zakrawa na parodię. Narracja mocno męcząca, a sama książka - mimo tak wielu dobrych recenzji - dla mnie rozczarowująca.

Na początku myślałam, że mam do czynienia z misternie skonstruowaną, wielowątkową fabułą, ale po 100 stronach rozpracowałam przebieg wydarzeń i czytałam tylko, żeby skończyć i przekonać się, że miałam rację. Kiedy główna bohaterka i narratorka dopiero dochodziła do wniosków, które wywracały jej wnętrzności tak, że słaniała się na nogach, ja już wiedziałam, że ta książka nie powie mi niczego, czego nie przewidziałam. Jestem zmieszana. Ogólne wrażenie świeżo po skończeniu - wymęczona historia, zbyt dosłownie wykorzystująca antyczny topos. „Tajemnicza” jak emo nastolatka.

Na początku myślałam, że mam do czynienia z misternie skonstruowaną, wielowątkową fabułą, ale po 100 stronach rozpracowałam przebieg wydarzeń i czytałam tylko, żeby skończyć i przekonać się, że miałam rację. Kiedy główna bohaterka i narratorka dopiero dochodziła do wniosków, które wywracały jej wnętrzności tak, że słaniała się na nogach, ja już wiedziałam, że ta książka nie...

To była dziwna książka. Historia porywa. Narracja raczej średnia. Wprowadza dezorientację. Całość nie urzeka, ale gdyby ta historia była opowiedziana w inny sposób to zrozumiałym jej fenomen.

To była dziwna książka. Historia porywa. Narracja raczej średnia. Wprowadza dezorientację. Całość nie urzeka, ale gdyby ta historia była opowiedziana w inny sposób to zrozumiałym jej fenomen.

Bardzo mocna pozycja. Akurat na Nowy Rok. Polecam.

Bardzo mocna pozycja. Akurat na Nowy Rok. Polecam.

Najbardzej lubię książki, które wdzierają się w pamięć, drażnią, uwierają ale z czasem przedstawiają coraz wyższą wartość. „Pod powierzchnią” Daisy Johnson jest klimatyczna, dzika i niepokojąca, uczepiła się moich emocji i myślę, że zostanie ze mną na długo.
Gretel prowadzi uporządkowane życie, jeden telefon od matki, która porzuciła ją wiele lat temu, zaburza wypracowany ład.
Johnson tworzy wyjątkową opowieść, nawiązującą do antycznej greckiej tragedii. Pełna silnego symbolizmu powieść wymyka się gatunkom i etykietom. Centrum tej historii jest relacja między matką i córką. Bardzo szczególna i trudna, więź, przynosząca wiele bólu, której nie sposób zerwać. Eksplorujemy bardzo problematyczne dzieciństwo, czas zagrożenia, momenty, w których role matki i dziecka ulegają odwróceniu. A wszystko opiera się na wspomnieniach, które latami były wypierane, brak jednoznaczności jest kluczowy dla rozwoju tej historii. Wielką wagę mają słowa, te stworzone przez matkę i córkę, podkreślają ich więź i izolację od otoczenia, skrywają potrzeby, lęki i tajemnice.
Historia ciężka, wielotorowa, prowadzi do bolesnych zdarzeń i plugawych sekretów, ale warta poznania. Polecam.

Najbardzej lubię książki, które wdzierają się w pamięć, drażnią, uwierają ale z czasem przedstawiają coraz wyższą wartość. „Pod powierzchnią” Daisy Johnson jest klimatyczna, dzika i niepokojąca, uczepiła się moich emocji i myślę, że zostanie ze mną na długo.
Gretel prowadzi uporządkowane życie, jeden telefon od matki, która porzuciła ją wiele lat temu, zaburza wypracowany...

To było dziwne doświadczenie.
W sumie to nie lubię takich książek. Mam wrażenie, że ta powieść nie powstała z natchnienia autorki, tylko została napisana pod coś - pod nagrodę, pod publikę, miała być inna, szokująca, rewolucyjna w podejściu i łamiąca stereotypy. W związku z tym nie było wyraźnych dialogów, akcja plątała się między czasami i osobami, bohaterki używają wymyślonego języka, została wybrana trudna i bolesna tematyka. To miało być tak "ku...ewsko dobre” (cytat z obowiązkowego ostatnio rozdziału z podziękowaniami),że autorka straciła umiar i wykorzystała chyba wszystkie udziwnienia, jakie przyszły jej do głowy. Jak widać - opłaciło się, booker przyznany, ja za to zapłaciłam, parę osób zarobiło. Jednak wcale nie czuje, że przeczytałam coś dobrego, epokowego. Mam wrażenie, że znowu się nabrałam, a naprawdę starannie wybieram to, co czytam. A może za dużo czytam i tanie sztuczki nie robią mnie wrażenia.

To było dziwne doświadczenie.
W sumie to nie lubię takich książek. Mam wrażenie, że ta powieść nie powstała z natchnienia autorki, tylko została napisana pod coś - pod nagrodę, pod publikę, miała być inna, szokująca, rewolucyjna w podejściu i łamiąca stereotypy. W związku z tym nie było wyraźnych dialogów, akcja plątała się między czasami i osobami, bohaterki używają...

Oryginalna narracja, chwilami halucynogenna, wspaniała językowo, świetna plastycznie, delikatna, momentami bardzo smutna.
Tylko, że przez to pomieszanie wątków zacząłem się gubić, a sam motyw poszukiwania matki wydał mi się irracjonalny.
Powieść, która trochę kojarzyła mi się z „Dobranocą” Andrzeja Pastuszka (PIW 1980),zaczęła mi przypominać książki Koontza.
Ogółem 7,5/10, a za narrację zdecydowanie 10 gwiazdek.

Oryginalna narracja, chwilami halucynogenna, wspaniała językowo, świetna plastycznie, delikatna, momentami bardzo smutna.
Tylko, że przez to pomieszanie wątków zacząłem się gubić, a sam motyw poszukiwania matki wydał mi się irracjonalny.
Powieść, która trochę kojarzyła mi się z „Dobranocą” Andrzeja Pastuszka (PIW 1980),zaczęła mi przypominać książki Koontza.
Ogółem 7,5/10,...