"Oskarżyciel nie musi mieć motywów, nie potrzeba logiki ani argumentów. Potrzeba tylko etykietki. Etykietka stanowi motyw. Etykietka stanowi dowód zbrodni. Etykietka stanowi logikę."

Wymęczyłem. Kilkakrotnie podczas lektury, chciałem ją przerwać, ale jednak wciągała mnie ta opowieść. Niestety przegadana, autor zbyt sprawiedliwie postanowił potraktować wszystkich swoich bohaterów, oddając ich przemyśleniom łamy swojej powieści. Nadrabiam po latach twórczość Philipa Rotha. Z bliżej nieokreślonych powodów odpychał mnie. Próbuję sobie dawkować. Teraz przyszedł czas na Ludzką skazę. I chyba z tych wszystkich, które dotychczas czytałem najbardziej zapadnie mi w pamięci, ale chyba wyłącznie dlatego, że powieść napisana niemal dwadzieścia pięć lat temu porusza niezwykle aktualny temat – oskarżeń osób, które w jakiś sposób poczuły się urażone słowami. I nikt nie jest zainteresowany prawdą, wyjaśnieniem, kontekstem tylko większość zachowuje się, jakby potrzebowała ludycznej rozrywki w postaci pręgierza, publicznego napiętnowania i najlepiej odebrania wszelkich możliwych praw oraz zasług z przeszłości. W imię obrony przed przemocą zwolennicy tego podejścia sami stosują niezwykle wyrafinowaną przemoc. Pod płaszczykiem zmiany czasów, moralności chcą zmieniać historię, znaczenie słów i pojęć, przekręcać, przeinaczać.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/ludzka-skaza/

"Oskarżyciel nie musi mieć motywów, nie potrzeba logiki ani argumentów. Potrzeba tylko etykietki. Etykietka stanowi motyw. Etykietka stanowi dowód zbrodni. Etykietka stanowi logikę."

Wymęczyłem. Kilkakrotnie podczas lektury, chciałem ją przerwać, ale jednak wciągała mnie ta opowieść. Niestety przegadana, autor zbyt sprawiedliwie postanowił potraktować wszystkich swoich...

Po przeczytaniu pierwszej ćwiartki tej książki zakończył się główny wątek fabularny. Cholera - pomyślałem, to co jest dalej na pozostałych 200 stronach? Dalej były życiorysy osób, które w powieści wystąpiły. Braci głównego bohatera, rodziców, znajomych z pracy, eks partnerek. Cała plejada osób. Załapały się też życiorysy osób spoza rodziny, ale które znacząco wpłynęły na los bohatera. W sumie, każdy życiorys na swój sposób jest tragiczny, toksyczny, skrępowany w konwenansach i uprzedzeniach. Mikstura tych losów musiała eksplodować.
Mamy więc nieunikniony tragiczny "grande finale" bohaterów, nad którymi ciążyło fatum. Jak w antycznym dramacie. Coleman główny bohater książki jest wykładowcą klasycznej literatury na uniwersytecie i sam staje się bohaterem antycznego dramatu. Wiemy, jak to się kończy po pierwszej ćwiartce, czytając dalej dostajemy odpowiedź dlaczego, to się tak skończyło. Roth mistrz.

Po przeczytaniu pierwszej ćwiartki tej książki zakończył się główny wątek fabularny. Cholera - pomyślałem, to co jest dalej na pozostałych 200 stronach? Dalej były życiorysy osób, które w powieści wystąpiły. Braci głównego bohatera, rodziców, znajomych z pracy, eks partnerek. Cała plejada osób. Załapały się też życiorysy osób spoza rodziny, ale które znacząco wpłynęły na...

Życie zbudowane na kłamstwie musiało się źle skończyć, ale że początkiem końca było jedno słowo... Dwa Noble dla Philipa.

Życie zbudowane na kłamstwie musiało się źle skończyć, ale że początkiem końca było jedno słowo... Dwa Noble dla Philipa.

Historia amerykańskiego wykładowcy literatury klasycznej, będąca ilustracją do rozważań na temat zawiłych spraw tego świata, ludzkiej natury i funkcjonowania jednostki.

Oto on - Coleman Silk, rocznik 1926.
Ukochany synek swojej mamy, radosne dziecko, prymus i doskonały sportowiec, przystojny i czarujący młodzieniec,wybitny student, żołnierz.
Co odróżnia Colemana od innych?
To, że marząc o wyrwaniu się z "pieprzonego życia", które przypadło mu w udziale, wprowadził marzenie w czyn.
Co jeszcze? To, że przyszedł na świat w murzyńskiej rodzinie jako dziecko obdarzone, jak na Murzyna, bardzo jasną karnacją. Mimo że rodzinę Silków dotykały różnego rodzaju szykany wypływające z amerykańskiej "negrofobii" Coleman "wszelkie przeszkody pokonywał tak jak niskie płotki na bieżni", zgrywał obojętnego i przełykał zniewagi. Mimo że od ojca usłyszał, że "każdy biały (...) nawet jeśli ma najlepsze intencje, będzie się odnosił do ciebie jak do jednostki upośledzonej umysłowo" nie czuł nienawiści. Dopiero po wstąpieniu w szeregi ciemnoskórych studentów na Uniwersytecie Howarda odczuł na własnej skórze co to znaczy być czarnuchem. I nikim więcej. Porzucił uniwersytet by odzyskać wolność. "Od przymusu. Od upokorzeń. Od przeszkód. Od cierpienia i bólu". I tak w roku 1944 złamał prawo. W formularzu poborowym do US Navy, w rybryce rasa....

Oto on - Coleman Silk, lat 71, emerytowany dziekan i profesor Kolegium Atena, Żyd.
Człowiek sukcesu, "człowiek z własnego wyboru".
Coleman zmuszony do odejścia z uczelni z powodu oskarżenia o rasizm,całe swoje obecne szczęście zawdzięcza viagrze romansując z 34-letnią sprzątaczką. Można rzec "stary mężczyzna i jego ostatnia szarża seksualna". Ale... Wciąż jest jeszcze sekret, a raczej prawda...

Jest jeszcze pomiędzy- rodzeństwo, miłość i małżeństwo, dzieci, strach i codzienne wybory. No i pisarz. Są też inni ludzie, przecież "świat pełen jest ludzi, którym się zdaje, że rozgryźli do końca ciebie lub twojego bliźniego, studnia tego czego nie wiemy, nie ma dna. Prawda o nas jest nieskończona. Podobnie jak kłamstwo."

Historia amerykańskiego wykładowcy literatury klasycznej, będąca ilustracją do rozważań na temat zawiłych spraw tego świata, ludzkiej natury i funkcjonowania jednostki.

Oto on - Coleman Silk, rocznik 1926.
Ukochany synek swojej mamy, radosne dziecko, prymus i doskonały sportowiec, przystojny i czarujący młodzieniec,wybitny student, żołnierz.
Co odróżnia Colemana od innych?...

Dawno nie czytałam tak znakomitej książki. Z każdym kolejnym tytułem Philipa Rotha, po który siegam, rośnie moje zdziwienie, osłupienie wręcz, że nie dostał Literackiego Nobla. Serio! Rzadko ma się do czynienia z tak kompletym pisarzem, którego książki można czytać na wielu poziomach. Roth potrafi zagrać na najczulszych strunach i robi to jak wirtuoz, wie gdzie docisnąć, a gdzie potrzeba subtelności. Weźmy taką „Ludzką skazę“... czym ona jest, ta ludzka skaza? Czy to zło tkwiące w każdym z nas? Czy to rozdarcie między tym kim jesteśmy, a kim musimy być, by bezboleśnie funkcjonwać w społeczeństwie? Tęsknota za nieodkrytym w nas? Nasza niedoskonałość? Roth nie skupia się w tej powieści na jednym tylko bohaterze. Oczywiście wszystko kręci się wokół Colemana Silka, emerytowanego profesora literatury antycznej i jego historii, lecz wokół niej krążą, niczym księżyce, bez których nie mogłaby zaistnieć, inne postacie. Roth traktuje każdego ze swoich bohaterów z wielką czułością, w złym człowieku potrafi zobaczyć kogoś złamanego, przez system, przez innych ludzi, przez własne emocje, nie usprawiedliwia, nie ocenia. W tle mamy wątek hipokryzji społeczeństwa amerykańskiego (z aferą rozporkową Billa Clintona na czele),bardzo nietypowo potraktowany wątek rozliczania się z rasizmem i wiele gorzkich refleksji na temat funkcjonowania jednostki w skomplikowanym organizmie jakim jest społeczeństwo, jednak dla mnie ta książka wzbija się ponad wątki społeczne. Fabuła też nie jest tu istotna, liczy się historia bohatera, którą Roth wnikliwie analizuje i składa z niej wielki traktat o człowieczeństwie, o tragizmie bycia człowiekiem. Nader często ocierający się o filozoficzną refleksję. Do tego jak to jest napisane! Kiedy czytam takie zdania: „I pośmialiśmy się jeszcze chwilę, razem. Na niedorzecznej płaszczyźnie jeziora“, jestem w niebie. Mądra, piękna i głęboka książka.

Dawno nie czytałam tak znakomitej książki. Z każdym kolejnym tytułem Philipa Rotha, po który siegam, rośnie moje zdziwienie, osłupienie wręcz, że nie dostał Literackiego Nobla. Serio! Rzadko ma się do czynienia z tak kompletym pisarzem, którego książki można czytać na wielu poziomach. Roth potrafi zagrać na najczulszych strunach i robi to jak wirtuoz, wie gdzie docisnąć, a...

Świetna. Polecam tę jak i całą trylogię Rotha. Bohaterowie wyraźni bez przerysowań i upiększeń. Może trochę idealizuję Rotha gdyż jest moim ulubionym autorem. Po latach czytania i zachwytów nad Woody Allenem gdy wpadł mi w ręce kolejny, beletrystyczny tym razem Żyd - od razu go kupiłem. Historia Colemana Silka palce lizać. Jego relacja z Faunią - wybornie smakowita dla czytelnika. Po zamknięciu kart książki smakowałem ją jeszcze kilka dni. I smakuję Rotha aż do dziś

Świetna. Polecam tę jak i całą trylogię Rotha. Bohaterowie wyraźni bez przerysowań i upiększeń. Może trochę idealizuję Rotha gdyż jest moim ulubionym autorem. Po latach czytania i zachwytów nad Woody Allenem gdy wpadł mi w ręce kolejny, beletrystyczny tym razem Żyd - od razu go kupiłem. Historia Colemana Silka palce lizać. Jego relacja z Faunią - wybornie smakowita dla...

Ostatnia część Amerykańskiej Trylogii, czyta się dosyć opornie tonąc w oceanie słów i mnogości wątków. Historia warta uwagi, aczklwiek potrzebuje czasu by się w umyśle czytelnika zadomowić.

Ostatnia część Amerykańskiej Trylogii, czyta się dosyć opornie tonąc w oceanie słów i mnogości wątków. Historia warta uwagi, aczklwiek potrzebuje czasu by się w umyśle czytelnika zadomowić.

"Ludzka skaza" to historia Colemana Silka. Bohater jest szanowanym uniwersyteckim profesorem w starszym wieku. Kiedy zostaje niesłusznie posądzony o rasizm, rezygnuje ze stanowiska na uczelni. O tym, że oskarżenie było bezpodstawne, wie jednak tylko on sam – Coleman. Pewnego dnia poznaję Faunię i wplątuje się w skandalizujący romans z tą kobietą o połowę młodszą od niego. Mężczyzna zostanie postawiony przed koniecznością wyboru pomiędzy namiętnością i pożądaniem do Faunii, a ujawnieniem skrywanego od lat sekretu.

"Ludzka skaza" to historia Colemana Silka. Bohater jest szanowanym uniwersyteckim profesorem w starszym wieku. Kiedy zostaje niesłusznie posądzony o rasizm, rezygnuje ze stanowiska na uczelni. O tym, że oskarżenie było bezpodstawne, wie jednak tylko on sam – Coleman. Pewnego dnia poznaję Faunię i wplątuje się w skandalizujący romans z tą kobietą o połowę młodszą od niego....

Ostatni z trzech tomów trylogii, po Amerykańskiej sielance i Wyszłam za komunistę, równie dobra jak pozostałe części. Roth jest trochę przegadany jak zwykle, czyta się go stosunkowo ciężko, ale nie można powiedzieć, że zanudza. W pewnym momencie pojawia się w treści książki wątek Kundery, fascynacja autora tym pisarzem. I nagle Roth zaczyna pisać jak Kundera, w taki błyskotliwie filozoficzny sposób. Przyznam, że to była najciekawsza dla mnie część książki. Chyba jednak w sumie bardzo cieszę się, że już ukończyłem czytać tą trylogię ;)
PS: Film na podstawie książki z Nicole Kidman i Anthony Hopkinsem ma tytuł 'Piętno'(2003)

Ostatni z trzech tomów trylogii, po Amerykańskiej sielance i Wyszłam za komunistę, równie dobra jak pozostałe części. Roth jest trochę przegadany jak zwykle, czyta się go stosunkowo ciężko, ale nie można powiedzieć, że zanudza. W pewnym momencie pojawia się w treści książki wątek Kundery, fascynacja autora tym pisarzem. I nagle Roth zaczyna pisać jak Kundera, w taki...

To moje drugie podejście do Rotha, po "Amerykańskiej sielance", która swego czasu zrobiła na mnie duże wrażenie. Jeśli Stany Zjednoczone maja jakieś kompleksy, tematy wstydliwe i często zamiatane pod dywan, a jednak silnie obecne w amerykańskiej tożsamości to Roth systematycznie wywleka je na światło dzienne i analizuje, operując na żywym społecznym organizmie, co jest niezwykle cenne, bo prozaików tak rozlegle i z polotem opisujących współczesność nigdy dość. Przyznam, że tym razem trudniej było mi się utożsamić z problemami bohaterów, co za tym idzie czytałem z mniejszym emocjonalnym zaangażowaniem, jednak z niesłabnącą ciekawością, a skończyłem z satysfakcją i niedosytem.

To moje drugie podejście do Rotha, po "Amerykańskiej sielance", która swego czasu zrobiła na mnie duże wrażenie. Jeśli Stany Zjednoczone maja jakieś kompleksy, tematy wstydliwe i często zamiatane pod dywan, a jednak silnie obecne w amerykańskiej tożsamości to Roth systematycznie wywleka je na światło dzienne i analizuje, operując na żywym społecznym organizmie, co jest...