Druga powieść z cyklu sagi o rodzie Poldarków z Kornwalii na przełomie XVIII i XIX wieku. Zapewne był skutkiem sukcesu czytelniczego pierwszej części, co poniekąd widać. Dzieje się znacznie mniej niż w pierwszym tomie, ale za to wszystko jest opisane dokładniej.
Świat kornwalijskiego ziemiaństwa, wzbogaconej burżuazji, chłopstwa czy też górników jest pokazany zarówno z perspektyw Rossa, jak i jego nisko urodzonej żony – urodziwej i uroczej Demelzy (chociaż to może efektu wizji serialowej aktorki o urodzie dalekiej od brytyjskiej). Dzięki temu mamy zarówno opis balu jak i wiezienia, dworu alei izb „plebsu”. Ziemian i wzbogaconych potomków chłopstwa – Warlegganów.
Związek dwojga głównych bohaterów daleki jest też od wizji romansowej a ich życie nie jest usłane różami. Jednym słowem daleko od domku na prerii czy książek Backmana, gdzie na koniec wszyscy się godzą i poprawiają ;-).
Tym bardziej warto przeczytać, bowiem widać jak wysoko stała kiedyś kultura popularna w ojczyźnie bohaterów. Dziś redaktorzy zyskownych wydawnictw na pewno nie pozwoliliby na taki rozwój wydarzeń, jaki stał się udziałem młodszej gałęzi Poldarków. Pojawił się tez ciekawy wątek pewnego innego trójkąta miłosnego, tez pomiędzy przedstawicielami różnych stanów, o rozstrzygnięciu wcale nie lukrowanym. No i tradycyjnie ciężka codzienność przytłaczającej większości mieszkańców Kornwalii walczących o swój byt, ale też mających takie same pragnienia jak ich lepiej sytuowani sąsiedzi.
W dalszym ciągu naprawdę dobry poziom powieści historycznej.

Druga powieść z cyklu sagi o rodzie Poldarków z Kornwalii na przełomie XVIII i XIX wieku. Zapewne był skutkiem sukcesu czytelniczego pierwszej części, co poniekąd widać. Dzieje się znacznie mniej niż w pierwszym tomie, ale za to wszystko jest opisane dokładniej.
Świat kornwalijskiego ziemiaństwa, wzbogaconej burżuazji, chłopstwa czy też górników jest pokazany zarówno z...

Naprawdę chciałam by ta seria stała się moją ulubioną, ale muszę się wręcz zmuszać, by ją czytać. Jest napisana bardzo praktycznie (?),po męsku.

Obejrzę sobie serial, myślę że to będzie lepsze rozwiązanie.

Naprawdę chciałam by ta seria stała się moją ulubioną, ale muszę się wręcz zmuszać, by ją czytać. Jest napisana bardzo praktycznie (?),po męsku.

Obejrzę sobie serial, myślę że to będzie lepsze rozwiązanie.

Po dłuższej przerwie od czytania, przyznam że wciągnęłam ten tom w bardzo krótkim czasie. Przyznam, że temat kopalń zbytnio mnie interesuje, ale otoczka tego wszystkiego jest naprawdę przyjemna w odbiorze. W dwóch momentach to nawet byłam w bardzo dużym szoku co się dzieję w historii. Jestem wielką fanką głównych bohaterów, ale postacie drugoplanowe również są charakterne i wyróżniające się. Przyznać muszę, że moje serducho zdobyła tytułowa bohaterka. Jestem bardzo ciekawa dalszych losów Poldarków.

Po dłuższej przerwie od czytania, przyznam że wciągnęłam ten tom w bardzo krótkim czasie. Przyznam, że temat kopalń zbytnio mnie interesuje, ale otoczka tego wszystkiego jest naprawdę przyjemna w odbiorze. W dwóch momentach to nawet byłam w bardzo dużym szoku co się dzieję w historii. Jestem wielką fanką głównych bohaterów, ale postacie drugoplanowe również są charakterne i...

Drugi tom zainteresował mnie chyba jeszcze bardziej niż pierwszy. Autor dalej zachwyca opisami tamtych czasów, jak również i opowieściami o tylu postaciach. To nie jest przecież jakaś sensacja, a tyle się dzieje. Nigdy na zbyt długo nie skupiamy się na jednej sprawie, przez co ja już doszłam do wniosku, że te tytuły wcale nie oznaczają, że na tej postaci skupimy się najwięcej. Na duży plus jest dla mnie też to, że Graham nie bał się dodać też dużo smutku. Wszystkich spotyka szczęście i nieszczęście, co dodaje realizmu.

Drugi tom zainteresował mnie chyba jeszcze bardziej niż pierwszy. Autor dalej zachwyca opisami tamtych czasów, jak również i opowieściami o tylu postaciach. To nie jest przecież jakaś sensacja, a tyle się dzieje. Nigdy na zbyt długo nie skupiamy się na jednej sprawie, przez co ja już doszłam do wniosku, że te tytuły wcale nie oznaczają, że na tej postaci skupimy się...

Po zachwycie, w jaki wprawił mnie "Ross Poldark", liczyłam na to, że tom drugi - "Demelza" - również okaże się barwną, pełną szczegółów opowieścią. Jednocześnie zaś trochę się bałam tytułu, bo Demelza nie należy do moich ulubionych postaci. Jaka jest zaś moja opinia już po przeczytaniu? Zapraszam do lektury dzisiejszego posta :)

Kiedy Demelzie i Rossowi rodzi się córeczka, postanawiają zorganizować huczne przyjęcie z okazji chrztu dziecka. Demelza jest jednak pełna obaw: czy podoła zadaniu i wytrzyma jako pani domu, a przede wszystkim dama o nienagannych manierach? Jak przyjmie ją klasa Rossa i czy dziewczyna powtórzy swój towarzyski sukces, jaki osiągnęła na bożonarodzeniowym przyjęciu?

Oprócz rozterek Demelzy mamy tu też mnóstwo innych historii: kłopoty Rossa związane z tworzeniem odlewni miedzi i ratowaniem kopalni, czy też (wreszcie!) rozwinięcie wątku Verity. Poznajemy też szerzej górniczą rodzinę Danielów, co może nie brzmi zbyt ciekawie, ale jest bardzo interesujące, tylko nie chcę Wam nic zaspoilerować ;) Dostaniecie też instrukcję, jak zbudować dom w tydzień! (Pamiętajcie tylko, że jakość domu jest wprost proporcjonalna do ilości czasu włożonego w jego budowę.)

"Kiedy ktoś przypomina o dawnych wydarzeniach, o których najlepiej zapomnieć, często porusza także błoto, jakie przylgnęło do tych spraw."

Pewnie czekacie, aż powiem, czy Demelza nadal mnie irytuje, czy też może mi przeszło. No więc... (chwila na werble) prawie mi przeszło. Dziewczyna (pamiętajcie, że ma dopiero osiemnaście lat) nie zachowuje się już tak dziecinnie jak tom wcześniej. Stara się być damą i nabrać manier, bardzo wzięła sobie też do serca swoją nową pozycję społeczną i chce do nowej klasy pasować. W poprzednim tomie odniosłam wrażenie, że Demelza cały czas biega lub radośnie podskakuje, teraz zaś widzę, jak bardzo stara się wydorośleć: w końcu jest już też matką i musi razem z mężem zatroszczyć się o tę małą istotkę. Nie zatraca jednak przy tym swego optymistycznego charakteru: nadal pozostaje Demelzą, z tym, że damą, nie kuchtą.

Bardzo cenny jest też w tym tomie pewien kontrast: zaraz po wizycie w więzieniu (jak możecie się domyślać, warunki są tam straszne) narrator ukazuje nam huczne przyjęcie, pełne bogatych, wpływowych ludzi. Kontrast jest naprawdę niesamowity - Winston Graham jest mistrzem ukazywania takich społecznych niuansów, co mogę stwierdzić już po lekturze zaledwie dwóch jego powieści.

"Proszę uważać na prawo, kapitanie. Jest kapryśne, pokrętne, może je pan zlekceważyć kilka razy. Ale kiedy wreszcie pochwyci pana swoimi straszliwymi mackami, nie uwolni się pan od niego jak od potwornej ośmiornicy."

Przyznam jednak, że w tym tomie dzieje się mniej niż w poprzednim, dodatkowo też miałam wrażenie, że pewne przyjęcie nigdy się nie skończy ;) Nadal jednakże jest to świetna powieść, wydarzyło się też coś niesłychanego: przyznałam rację Demelzie, za to zdenerwowałam się bardzo na Rossa.

Jestem bardzo ciekawa, co przyniesie tom trzeci. Trochę czarno widzę przyszłość Verity, jak również relacje między głównymi bohaterami... Mam też nadzieję, że będzie więcej Elizabeth, bo było tu jej stanowczo za mało. Tom drugi kończy się wątkiem, który trochę mi nie pasował do tego tomu jako całości, ale sprawdziłam, o czym, jest tom następny i okazuje się, że ten niby niepasujący i wepchnięty na siłę wątek okaże się całym motorem napędowym. Ciekawe, jak to wyjdzie :)

https://arnikaczyta.blogspot.com/2022/03/trudno-jest-byc-dama-winston-graham.html

Po zachwycie, w jaki wprawił mnie "Ross Poldark", liczyłam na to, że tom drugi - "Demelza" - również okaże się barwną, pełną szczegółów opowieścią. Jednocześnie zaś trochę się bałam tytułu, bo Demelza nie należy do moich ulubionych postaci. Jaka jest zaś moja opinia już po przeczytaniu? Zapraszam do lektury dzisiejszego posta :)

Kiedy Demelzie i Rossowi rodzi się córeczka,...

Historia bardzo ciekawa, wciągająca. Fabuła skupia się tym razem na rozwoju Demelzy, na jej przemianie zarówno wewnętrznej i jak i zewnętrznej.

Historia bardzo ciekawa, wciągająca. Fabuła skupia się tym razem na rozwoju Demelzy, na jej przemianie zarówno wewnętrznej i jak i zewnętrznej.

Nadal jestem pod wrażeniem klimatu i problemów XVIII- wiecznej Anglii. Nadal niewiele dowiedziałam się o skomplikowanym charakterze i uczuciach kapitana Rossa Poldarka. Nadal bardzo podoba mi się sposób przedstawienia problemów i nadal czerpię przyjemność z czytania.
Zarzut mam jeden: w książce dotyczącej Demelzy, trochę mało jest Demelzy. Owszem są 3-4 zdarzenia z jej niezaprzeczalnym udziałem, ale większość ponad 500 stronicowej książki stanowią problemy Rossa i innych drugoplanowych, epizodycznych postaci.
Nie chciałabym być posądzona o szowinizm, ale w tym tomie widać, że autorem powieści jest mężczyzna. Jego konkretne opisy urody, ubioru czy wyglądu Demelzy są zdecydowanie różne od sposobu opisów tych samych elementów skreślonych kobiecym piórem i stylem. Myślę, że styl Winstona Grahama zdecydowanie bardziej mi odpowiada, niż styl egzaltowanych i drobiazgowych, a jednocześnie do bólu przynudzających: Austen czy sióstr Bronte.
Polecam.

Nadal jestem pod wrażeniem klimatu i problemów XVIII- wiecznej Anglii. Nadal niewiele dowiedziałam się o skomplikowanym charakterze i uczuciach kapitana Rossa Poldarka. Nadal bardzo podoba mi się sposób przedstawienia problemów i nadal czerpię przyjemność z czytania.
Zarzut mam jeden: w książce dotyczącej Demelzy, trochę mało jest Demelzy. Owszem są 3-4 zdarzenia z jej...

Moja przygoda z rodem Poldarków dalej trwa, tym razem na tapecie tom drugi.
Tu czytelnik skupia swoją uwagę na losach Demelzy i Rosa pośród burzliwych czasów w Kornwalii. Demelza dostosowuje się do życia pośród dworskiej arystokracji. Mimo że spełnia jej się marzenie odczuwa brak akceptacji w środowisku. Warzą się również losy kopalni Wheal Leisure i odlewni, którą prowadził Ross.

Ta część tak jak pierwsza bardzo mi się podobała i już zżylam się z bohaterami i przeżywałam z nimi smutki i radości. Sama Demelza jest intrygującą postacią, którą nie sposób nie kochać. Młoda i piękna wkręca czytelnika w swoje rozterki.

Sama powieść jest bardzo dobrze napisana, dialogi zawarte dają poczucie jak byśmy uczestniczyli w rozmowie z bohaterami.
Dla mnie super to już trzecia książka jaką czytałam tego autora #winstongraham
Polecam kto jeszcze nie zna.

Moja przygoda z rodem Poldarków dalej trwa, tym razem na tapecie tom drugi.
Tu czytelnik skupia swoją uwagę na losach Demelzy i Rosa pośród burzliwych czasów w Kornwalii. Demelza dostosowuje się do życia pośród dworskiej arystokracji. Mimo że spełnia jej się marzenie odczuwa brak akceptacji w środowisku. Warzą się również losy kopalni Wheal Leisure i odlewni, którą...

Drugi tom o Poldarkach.

W drugim tomie ponownie stykamy się z rodziną Poldarków. Ross jako właściciel kopalni w której wydobywają rudy miedzi, postanawia zacząć nowy biznes - wybudować odlewnię, która będzie sprzedawała rudy miedzi po przyzwoitej cenie. Tym samym zjednuje sobie Warleggana jako nowego wroga. Demelza zachodzi w ciążę i razem z Rossem cieszą się z narodzin córeczki.

Jednakże czasy są ciężkie i burzliwe. Wybucha epidemia febry i przez to umiera mąż Jinny, który w poprzednim tomie trafił do więzienia za kłusownictwo. Mark Daniel postanawia się ożenić z akrobatką, ale ich małżeństwo nie jest szczęśliwe. Verity, kuzynka Rossa za namową Demelzy, ucieka z domu i układa sobie życie z Blamey' em. Francis, Elizabeth i George chorują na krupa.

Oprócz postaci z pierwszego tomu, mamy tu parę nowych. Kontynuacja jest jak najbardziej udana. Jak to bywa w życiu Demelza i Ross mierzą się ze szczęściem i ze smutkiem jednocześnie. Demelza stara się przystosować do nowego środowiska...

Na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Drugi tom o Poldarkach.

W drugim tomie ponownie stykamy się z rodziną Poldarków. Ross jako właściciel kopalni w której wydobywają rudy miedzi, postanawia zacząć nowy biznes - wybudować odlewnię, która będzie sprzedawała rudy miedzi po przyzwoitej cenie. Tym samym zjednuje sobie Warleggana jako nowego wroga. Demelza zachodzi w ciążę i razem z Rossem cieszą się z narodzin...

Druga część sagi o rodzinie Poldark nosząca tytuł od imienia żony kapitana Rossa Demelzy, podobała mi się znacznie bardziej niż pierwsza. W książce dużo więcej się dzieje, poznajemy nowych bohaterów, a autor tak to wszystko urządził by czytało się znakomicie.

Demelza i Ross jak wiemy z poprzedniej części pobrali się. Nie było to małżeństwo z miłości, ale w swoim towarzystwie bardzo dobrze się czuli, znali się jak łyse konie i łączyła ich silna więź. Prosta, skromna kobieta, pochodząca z nizin społecznych w tej części debiutować będzie w towarzystwie. Kapitan chcący pochwalić się swoją żoną chce ją przedstawić rodzinie. Oburzenie jakie na wieść o ślubie Rossa ze służącą poczuła jego rodzina wywoływało niesmak, a skandal z tym związany, staje się codziennym tematem ich rozmów. Nie mogli jednak nie poznać dziewczyny. Nie mogli odmówić sobie dobrej zabawy wyśmiewając ją. Wszyscy byli zgodni co do tego, że Demelza nigdy nie będzie jedną z nich. Można sobie tylko wyobrazić miny wszystkich zebranych, kiedy do dworu w Trenwith po raz pierwszy weszła małżonka Rossa. Ambicja którą odznaczała się Demelza teraz zatriumfowała. Długo i systematycznie przygotowywała się do tego dnia, aby mąż nie musiał się jej wstydzić. Udało się. Wystarczył jeden wieczór aby Demelza zjednała sobie większość krewnych męża. Był to jej osobisty sukces.

Niedługo potem para naszych bohaterów doczekała się pierwszego dziecka. Nadali jej imię Julia i nie posiadali się z radości. Wszystko układa się jak najlepiej, a szczęście jakie przyniosły narodziny dziewczynki sugerują jego dalszy ciąg. Kłopoty pojawiają się jednak dosyć szybko i niestety będą trwały dość długo. Nad kopalnią, która dawała zatrudnienie wielu rodzinom wisi widmo bankructwa. Ross walczy o prawa właścicieli kopalni i staje się śmiertelnym wrogiem bankiera George'a Warleggana. Ta dwójka od zawsze miała ze sobą na pieńku już od czasów szkolnych. Georg za wszelką cenę chce zniszczyć przeciwnika i muszę przyznać, że robi to całkiem sprawnie. Jest godnym przeciwnikiem Rossa i zasługuje na uwagę. Postacie tych dwóch mężczyzn w książce są bardzo szczegółowo rozwinięte. W każdym z nich drzemie zło i dobro. Ross jest hazardzistą, działającym pod wpływem emocji, niekiedy porywczy, natomiast Georg to inteligentny, rozważny człowiek, nie okazujący złości, doskonale maskujący emocje, trudni wyprowadzić go z równowagi nawet wtedy gdy Ross najzwyczajniej w świecie z niego szydzi. Ich odwieczna walka ze sobą bardzo silnie popycha akcję do przodu. Niestety w serialu postacie dwóch mężczyzn są mocno ograniczone. Przedstawione jako dwie skrajności Georg zły, Ross dobry a tak nie jest i bardzo mi się to nie podoba. Na swój sposób lubię Georga i jego czarny humor, a miny jakie trzaska w serialu doskonale do niego pasują i świetnie maskują furię, no a aktor grający Georga doskonale dobrany. Rossa zmiękczyli, co w ogóle do niego nie pasuje tworząc z niego dobroduszną ciapę.

Zdarzenia jakie później będą miały miejsce staną się przedmiotem kolejnej części. Śmierć jedynej córeczki Demelzy i Rossa zapoczątkuje falę przykrych wydarzeń. Kapitan Poldark wplątuje się w niemałą kabałę, Demelza mimo wysiłku włożonego w budowę dobrych relacji z rodziną męża czuje gorycz i rozczarowanie, a przyszłość rysuje się ciemnych barwach.

Druga część sagi o rodzinie Poldark nosząca tytuł od imienia żony kapitana Rossa Demelzy, podobała mi się znacznie bardziej niż pierwsza. W książce dużo więcej się dzieje, poznajemy nowych bohaterów, a autor tak to wszystko urządził by czytało się znakomicie.

Demelza i Ross jak wiemy z poprzedniej części pobrali się. Nie było to małżeństwo z miłości, ale w swoim...