Nowy Jork

Mam na półce wszystkie książki Edwarda Rutherfurda z cyklu o miastach lub państwach, ale dawkuję je sobie z częstotliwością mniej więcej jednej/dwóch książek na rok. Głównie z powodu tego, że są to lektury przytłaczające mnie nie tylko objętością i swoimi gabarytami, ale także treścią. Zazwyczaj na tysiącu stron mamy do czynienia z losem ludzi sięgającym kilku-kilkunastu pokoleń. Pomiędzy tzw. "biografię miasta", czyli najważniejsze wydarzenia z historii Nowego Jorku, Paryża czy Londynu, wplecione zostają losy rodzin, całych klanów i mnóstwa postaci, nierzadko o powtarzających się imionach czy nazwiskach. Jest to lektura fantastyczna, ale też wymagająca nieustannego skupienia. Wystarczy chwila nieuwagi i umknie nam kto jest z kim spokrewniony, a im dalej tym trudniej później się w tym odnaleźć. "Nowy Jork" był dla mnie łatwiejszy pod tym względem niż "Londyn". Podczas lektury "Londynu" zgubiłam się w gąszczu postaci gdzieś pośrodku książki i już do samego końca miałam trudność w opanowaniu całego rodowodu." Nowy Jork" jest bardziej przystępny, choć autor zrezygnował tym razem z publikowania drzewa genealogicznego. Powiązania rodzinne są tu dużo bardziej przejrzyste niż w "Londynie". Opisana w książce historia "Nowego Jorku" sięga 400-stu lat więc w porównaniu do innych państw i miast, nie jest aż tak długa. Mamy tu wspomniane prawie wszystkie historycznie najważniejsze wydarzenia takie jak np. Bostońska Herbatka, Deklaracja Niepodległości, rządy Lincolna, JFK, krach giełdowy na Wall Street, budowa Empire State Building, produkcja samochodów Forda czy zamach na WTC, okraszone mocno rozbudowanym wątkiem obyczajowym. O ile w poprzednich książkach, które czytałam, czyli "Paryżu" i "Londynie" na pierwszy plan wysuwała się historia miasta, a ludzkie losy były tylko tłem, o tyle w "Nowym Jorku" proporcje są odwrócone. Jest to książka, w której wydarzenia historyczne przemykają mimochodem i są tłem do rozbudowanego wątku fabularnego i obyczajowego. Może dlatego czytało mi się to dużo łatwiej niż "Londyn". Zdecydowanie 980 stron przeleciało mi w oka mgnieniu, była to pasjonująca i bardzo wciągająca lektura. Losy rodziny Masterów bardzo mnie zainteresowały, choć ktoś kto liczył na książkę z dużą ilością dat i faktów historycznych, odrobinę się zawiedzie.

Mam na półce wszystkie książki Edwarda Rutherfurda z cyklu o miastach lub państwach, ale dawkuję je sobie z częstotliwością mniej więcej jednej/dwóch książek na rok. Głównie z powodu tego, że są to lektury przytłaczające mnie nie tylko objętością i swoimi gabarytami, ale także treścią. Zazwyczaj na tysiącu stron mamy do czynienia z losem ludzi sięgającym kilku-kilkunastu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Hmmm......
Nie zniechęcam do przeczytania, ale w porównaniu z Londynem i Paryżem ta akurat powieść nie była dla mnie porywająca. Paryż (z resztą Londyn też) przeczytalam w zasadzie jednym tchem, a ta książka nie porwała mnie, od samego początku miałam wrażenie że autor jakby pędził z opowieścią i bał się nie zdąży wszystkiego opowiedzieć, ale to tylko moja ocena, każdy czytelnik ma swój gust i sposób odbierania

Hmmm......
Nie zniechęcam do przeczytania, ale w porównaniu z Londynem i Paryżem ta akurat powieść nie była dla mnie porywająca. Paryż (z resztą Londyn też) przeczytalam w zasadzie jednym tchem, a ta książka nie porwała mnie, od samego początku miałam wrażenie że autor jakby pędził z opowieścią i bał się nie zdąży wszystkiego opowiedzieć, ale to tylko moja ocena, każdy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rewelacyjnie opowiedziana historia tego pięknego miasta. Książka rzuca światło na historię całej Ameryki, na zawiłe stosunki społeczne, na amerykańską mentalność. Dzięki niej łatwiej jest zrozumieć pewne sytuacje, które możemy obserwować w USA współcześnie.
Książka mocno obyczajowa - osobiście nie lubię takiej literatury, ale czytało się zaskakująco dobrze :) Szczerze polecam

Rewelacyjnie opowiedziana historia tego pięknego miasta. Książka rzuca światło na historię całej Ameryki, na zawiłe stosunki społeczne, na amerykańską mentalność. Dzięki niej łatwiej jest zrozumieć pewne sytuacje, które możemy obserwować w USA współcześnie.
Książka mocno obyczajowa - osobiście nie lubię takiej literatury, ale czytało się zaskakująco dobrze :) Szczerze polecam

Pokaż mimo to

Ależ ten czas płynie! Nie bardzo można zaprzyjaźnić się z bohaterami, bo ledwie ich oswoimy i jakoś przypiszemy do drzewa genealogicznego, a już umierają i przechodzą do historii... Autor nie jest mistrzem psychologicznych portretów ani emocjonujacych akcji, ale historia miasta opisana naprawdę obrazowo, chociaż pozostaje pewien niedosyt (chociażby dotyczący przemilczanego niemalże okresu II wojny światowej czy wojny w Witnamie). Rutherfurd Nie jest może tak genialny jak Ken Follett, ale całkiem przyzwoity rzemieślnik literacki.

Ależ ten czas płynie! Nie bardzo można zaprzyjaźnić się z bohaterami, bo ledwie ich oswoimy i jakoś przypiszemy do drzewa genealogicznego, a już umierają i przechodzą do historii... Autor nie jest mistrzem psychologicznych portretów ani emocjonujacych akcji, ale historia miasta opisana naprawdę obrazowo, chociaż pozostaje pewien niedosyt (chociażby dotyczący przemilczanego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fantastyczna książka opisująca dzieje Nowego Jorku.
Choć fabuła czasami nieco zawiła - występuje niesamowita ilość osób.

Fantastyczna książka opisująca dzieje Nowego Jorku.
Choć fabuła czasami nieco zawiła - występuje niesamowita ilość osób.

Pokaż mimo to

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/06/edward-rutherfurd-nowy-jork.html

https://zielony-pokoik.blogspot.com/2020/06/edward-rutherfurd-nowy-jork.html

Pokaż mimo to

Po ogromnym zachwycie nad "Paryżem" autora, postanowiłam sobie, że przeczytam wszystkie jego państwa i miasta. Mój kolejny wybór padł na "Nowy Jork". Jakie były moje wrażenia?

No cóż, jednym słowem -rozczarowujące. To była zupełnie inna bajka niż "Paryż". Przez długi czas zastanawiałam się, czy wpływu na to nie miał zupełnie inny styl życia i kultura Francuzów. W "Nowym Jorku" tak samo jak w poprzednim mieście przez całą historię przeplatają się losy różnych rodzin. Pomimo tego, że Paryż ma zdecydowanie dłuższą historię, wszystko tam było "pełne", zazębiające się. Natomiast historia Nowego Jorku sprawia wrażenie co chwilę urywanej, autor skacze niemal przez wieki, za bardzo skupiając się na niektórych historycznych momentach, niektóre natomiast całkowicie pomijając, jakby w ogóle nie miały miejsca. Bohaterowie są jacyś tacy mało wyraziści, poprawni politycznie do bólu.

Autor niewątpliwie włożył ogrom pracy w napisanie książki, zabrakło jednak takiego małego błysku, żeby z ciekawością pochłaniać tą opasłą historię.

Uznam "Nowy Jork" za wypadek przy pracy i z ciekawością sięgnę jeszcze po jakieś miasto.

emocjelogiczne.blogspot.com
IG: @mamazaczytana

Po ogromnym zachwycie nad "Paryżem" autora, postanowiłam sobie, że przeczytam wszystkie jego państwa i miasta. Mój kolejny wybór padł na "Nowy Jork". Jakie były moje wrażenia?

No cóż, jednym słowem -rozczarowujące. To była zupełnie inna bajka niż "Paryż". Przez długi czas zastanawiałam się, czy wpływu na to nie miał zupełnie inny styl życia i kultura Francuzów. W...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Świetna pozycja, nawet dla kogoś, kto nigdy nie był w Nowym Jorku. Poprzez losy fikcyjnych bohaterów poznajemy historię powstania i rozwoju metropolii. Co najbardziej szokujące to fakty historyczne, które można porównać z tym, co działo się w Europie, a zwłaszcza w Polsce. Rozziew jest ogromny i raczej nie do nadrobienia. My trwaliśmy przy pańszczyźnie i liberum weto, a Amerykanie wprowadzali Deklarację Niepodległości.
Co mnie jednak najbardziej zaszokowało, to prawa kobiet. Początkowo Nowy Jork rozwijał się w oparciu o prawo holenderskie, które pozwalało kobietom na autonomię i samostanowienie. XVII wiek, czas, w którym kobiety w Polsce nie miały żadnej mocy sprawczej, tymczasem w Ameryce mogły dowolnie rozporządzać własnym majątkiem! Niestety, kiedy Nowy Jork przeszedł pod panowanie Brytyjczyków, sytuacja kobiet nieco się pogorszyła, ale nigdy nie uwsteczniła tak bardzo, jak w Polsce. I to jest najbardziej symptomatyczne, wartości demokratyczne potrzebują czasu na to, żeby okrzepnąć i żeby ludzie nauczyli się je szanować.

Świetna pozycja, nawet dla kogoś, kto nigdy nie był w Nowym Jorku. Poprzez losy fikcyjnych bohaterów poznajemy historię powstania i rozwoju metropolii. Co najbardziej szokujące to fakty historyczne, które można porównać z tym, co działo się w Europie, a zwłaszcza w Polsce. Rozziew jest ogromny i raczej nie do nadrobienia. My trwaliśmy przy pańszczyźnie i liberum weto, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Boże chroń mnie przed takimi epopejami. Spodziewałam się poznać życie miasta, poczuć jego codzienność i niecodzienne skandale, a tymczasem trafiłam na sagę rodu Maesterów, w której każdy jest białą postacią, zupełnie bezbarwną, robiącą prawie zawsze to "co należy", miasto jest tłem, nudno opisanym zbiorem historii niektórych dzielnic, czy budynków. Ale niestety, to tło jest nieme niczym wpis na Wikipedii, nie da się go poczuć.

Boże chroń mnie przed takimi epopejami. Spodziewałam się poznać życie miasta, poczuć jego codzienność i niecodzienne skandale, a tymczasem trafiłam na sagę rodu Maesterów, w której każdy jest białą postacią, zupełnie bezbarwną, robiącą prawie zawsze to "co należy", miasto jest tłem, nudno opisanym zbiorem historii niektórych dzielnic, czy budynków. Ale niestety, to tło jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Samotny sprzedawca skór płynie łodzią w dół rzeki do rodziny. Ma na pokładzie młodą dziewczynę – córkę pewnej Indianki – którą ma zamiar się opiekować. Jest XVII wiek.

Tak otwiera się wielka opowieść o wielkim mieście. Od tego jednego człowieka zaczyna się ród Masterów, których losy będziemy śledzić przez kolejnych 400 lat i którym będziemy kibicować w miłości, w finansach, w kwestiach zawodowych. To wielopokoleniowa saga. Opowieść o ludziach stanowiących o kształcie, charakterze i historii miasta, w którym żyją i które tworzą. A gdzie tytułowy Nowy Jork? W każdym zdaniu! Pod każdym zdaniem i między każdym zdaniem! Od XVII wieku, gdzie Nowy Jork był jedną wielką połacią lasu, pustkowia, niczego przez okresy budowania apartamentowców, kamienic, do drapaczy chmur.

Ta książka to opowieść o geografii tego miasta – autor dzięki bohaterom prowadzi nas spacerem po Central Parku, Rockefeller Center, Wall Street, mostach, ulicach, parkach, skwerach, wzdłuż rzeki i po najgłębszym centrum. My również możemy iść ramię w ramię z każdą postacią dzięki świetnej wklejce przy okładce – mapie Nowego Jorku z czasów, w których to miasto było na etapie powstawania. A w miarę dokonywania się zmian bardzo łatwo można sobie przesuwać w wyobraźni miejsca stare na nowe. Oprowadza nas również po okolicach Nowego Jorku: Long Island, New Jersey, terenom przynależnym do miasta i zamieszkałym przez bądź co bądź nowojorczyków. Bardzo ciekawym zabiegiem jest to, że zawsze wiemy, gdzie nasi bohaterowie się znajdują – nigdy nie jest to przypadkowa kawiarnia, przypadkowy park, za każdym razem miejsce jest nazwane, co umożliwia usadowienie się na sąsiedniej ławce, przy sąsiednim stoliku.

To także i przede wszystkim powieść historyczna. Nie tylko o Nowym Jorku ale o świecie w ogóle. O tym, jak od przybycia Holendrów przez miasto przetoczyły się fale Włochów, Irlandczyków, Anglików, Żydów i w jaki sposób zaanektowali przestrzeń miasta na swoje potrzeby. O wojnach leżących u podstawy każdej historii. O postaciach historycznych – politykach, pisarzach, prominentach finansowych. O kryzysach światowych mających wpływ na serce światowego biznesu. O niewolnictwie, walce klas, wielkich pieniądzach i ciężkiej pracy.

To również opowieść o uczuciach. Naszym bohaterom towarzyszy samotność spowodowana stratą. Wyalienowanie wynikające z bycia nagle innym w miejscu, w którym jest tylko inność. Wreszcie poczucie przynależności do grupy, którą każda inność tworzy. Odnalezienia swego miejsca na ziemi z dala od znanych sobie miejsc pochodzenia. O różnych kulturach – europejskiej, indiańskiej, żydowskiej. To wszystko daje obraz miasta od podszewki. Wchodzi bardzo głęboko w relacje między ludźmi i opowiada jak one przekładają się na istotę Nowego Jorku.

Niesamowita podróż! Niech was nie przeraża objętość książki – w ogóle nie odczuwa się dłużyzn. Jest opowiedziana w bardzo przystępny sposób, lekkim językiem. Powtórzę to, co pojawia się w innych recenzjach – dzięki ograniczeniu ilości bohaterów łatwiej jest śledzić całość i nie gubić się w nazwiskach, rodach, co na przykład ma miejsce w sagach Folletta. Bardzo dobrze się czyta i chce się czytać. Mam na półce inne książki Rutherfurda i na pewno znajdę czas, żeby je przeczytać.

Samotny sprzedawca skór płynie łodzią w dół rzeki do rodziny. Ma na pokładzie młodą dziewczynę – córkę pewnej Indianki – którą ma zamiar się opiekować. Jest XVII wiek.

Tak otwiera się wielka opowieść o wielkim mieście. Od tego jednego człowieka zaczyna się ród Masterów, których losy będziemy śledzić przez kolejnych 400 lat i którym będziemy kibicować w miłości, w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to