Zjadanie zwierząt

Książka pozwala popatrzeć na to Co a może Kogo jemy w szerszym kontekście.
Zwraca uwagę na kulturę języka i moc słów.
Historyczne i współczesne znacznie pożywienia i jedzenia.
Co pozwala nam na nie dostrzeganie przemysłowego odłowu ryb. W którym momencie i jak zmieniły się normy sanitarne,definicja rolnictwa, hodowli i uboju zwierząt.
Trudne rozdziały o hodowli i uboju zwierząt,jak głęboko sięgają zaniedbania i co jest faktycznym planem farm przemysłowych.
Dużo wiedzy bez cienia agitacji lub piętnowania osób jedzących "mięso".Po przeczytaniu zostaje z pytaniami, wątpliwościami, informacjami i Bez poczucia ataku na osobę jedząca zwierzęta.
Jesteś wegetarianinem ok,jesz mięso również ok a tutaj masz informację z którymi zrobisz co uważasz za stosowne.

Książka pozwala popatrzeć na to Co a może Kogo jemy w szerszym kontekście.
Zwraca uwagę na kulturę języka i moc słów.
Historyczne i współczesne znacznie pożywienia i jedzenia.
Co pozwala nam na nie dostrzeganie przemysłowego odłowu ryb. W którym momencie i jak zmieniły się normy sanitarne,definicja rolnictwa, hodowli i uboju zwierząt.
Trudne rozdziały o hodowli i uboju...

Ta książka spowodowała u mnie przejście na dietę wegetariańską

Ta książka spowodowała u mnie przejście na dietę wegetariańską

Zjadanie mięsa, czy zjadanie zwierząt? Okazuje się, że język, kultura i ekonomia wzajemnie na siebie wpływają – Foer pokazuje w jak sprytny sposób ukrywa się fakty na temat przetwórstwa mięsnego i językowo zniekształca rzeczywistość – konsument nie może mieć przecież etycznych wątpliwości. Lepiej żeby wiedział mniej.

„Zjadanie zwierząt” to trudna lektura, która przetrwała próbę czasu.

To co się zmieniło – to statystyki, niestety w wielu krajach na niekorzyść zwierząt. To lektura obowiązkowa z kilku względów – po pierwsze pokazuje wiele różnych perspektyw, zarówno aktywistów, ekologów, obrońców zwierząt, jak i pracowników ferm przemysłowych, rzeźników, właścicieli olbrzymich firm jak i zwykłych osób, którym wydaje się, że ich wybory nie mają znaczenia. Poznajemy różne cele i motywacje zjadania zwierząt.

Po drugie – poznajemy zwykłego człowieka, którym targają
wątpliwości etyczne i środowiskowe. Jonathan Safran Foer sam przy tym wyznaje, że nie jest idealny – popełnił wiele błędów etycznych i ekologicznych – jest tylko zwykłym człowiekiem, którego ukształtowała tradycja, określona religia i kultura. Ale jak sam dodaje – to go nie weryfikuje, ani nie konstytuuje na całe życie.

więcej przeczytasz na moim blogu: www.emocjonalnie.com

Zjadanie mięsa, czy zjadanie zwierząt? Okazuje się, że język, kultura i ekonomia wzajemnie na siebie wpływają – Foer pokazuje w jak sprytny sposób ukrywa się fakty na temat przetwórstwa mięsnego i językowo zniekształca rzeczywistość – konsument nie może mieć przecież etycznych wątpliwości. Lepiej żeby wiedział mniej.

„Zjadanie zwierząt” to trudna lektura, która przetrwała...

„Zjadanie zwierząt” przeczytałam dwa razy. Niewątpliwym jej pozytywem jest wzięcie pod lupę różnych punktów widzenia, zarówno zwolenników diety roślinnej, właścicieli gospodarstw, pracowników ferm. Brak w niej potępienia dla przedstawicieli różnych stron. Jest za to wezwanie, by zastanowić się nad swoim postępowaniem, przemyśleć codzienne wybory, czy to co spożywamy nie jest wyprodukowane zbyt dużym kosztem?
Kultura chowu przemysłowego ulega globalizacji. Pomimo tego, że książka opisuje realia Amerykańskie, odnosi się również do Europy, do Polski. Wystarczy spojrzeć na ostatnie wydarzenia w firmie Sokołów. Trudno kłócić się ze słusznością wykluczenia produktów odzwierzęcych z diety. To, że zwierzęta mają receptory bólowe i cierpią, jest faktem. To, że jedzenie chorych ciał jest szkodliwe dla zdrowia konsumentów jest faktem. Eksploatowanie pracowników przez pracodawców w firmach produkujących mięso jest faktem. Szkodliwość przemysłowej hodowli dla środowiska jest faktem. Jeżeli chcemy by ziemia była przyjaznym miejscem do życia dla gatunku homo sapiens, powinniśmy przestać wyczerpywać jej zasoby i przyczyniać się do zmian klimatycznych. Polecam lekturę wszystkim.

„Zjadanie zwierząt” przeczytałam dwa razy. Niewątpliwym jej pozytywem jest wzięcie pod lupę różnych punktów widzenia, zarówno zwolenników diety roślinnej, właścicieli gospodarstw, pracowników ferm. Brak w niej potępienia dla przedstawicieli różnych stron. Jest za to wezwanie, by zastanowić się nad swoim postępowaniem, przemyśleć codzienne wybory, czy to co spożywamy nie...

Zjadanie zwierząt jest elementem codzienności dla wielu osób.
Czy niezbędnym?
A jak to się odbywa?
Jak stres transportu i pobytu w rzeźni wpływa na jakość mięsa?
"Zjadanie zwierząt" to książka odpowiadająca na te proste i więcej pytań.

Zjadanie zwierząt jest elementem codzienności dla wielu osób.
Czy niezbędnym?
A jak to się odbywa?
Jak stres transportu i pobytu w rzeźni wpływa na jakość mięsa?
"Zjadanie zwierząt" to książka odpowiadająca na te proste i więcej pytań.

Byłem niesamowicie ciekaw tej książki i gdy tylko dotarło zamówienie zabrałem się za nią. No i już się nie oderwałem. Piekielnie dobra książka, która nie jest napisana radykalnym językiem i ukazuje ten trudny temat na wiele sposobów. Została napisana dość dawno temu, bo w 2013 roku i opisuje głównie rynek amerykański ale i tak doskonale się odnajdziemy w temacie. Problemy z właściwym traktowaniem zwierząt w ubojniach nadal są na porządku dziennym co pokazały ostatnie wydarzenia w firmie Sokołów. Nie możemy milczeć widząc takie sceny. A niestety widzimy bardzo mało... Czy po przeczytaniu tej książki wszyscy przejdą na wegetarianizm? Na pewno nie, ale jestem przekonany ,że znacząco ograniczą konsumpcje mięsa i będą wybierać te ze sprawdzonego miejsca. Ale to już mały krok do przodu i oby takich ludzi było jak najwięcej. To my jesteśmy odpowiedzialni za nasze wybory, troskę o planetę i przyszłe pokolenia(w tym nasze dzieci i wnuki). Zachęcam Was do sięgnięcia po ten tytuł i zarazem proszę o polecenie innych, równie ważnych tytułów.

Byłem niesamowicie ciekaw tej książki i gdy tylko dotarło zamówienie zabrałem się za nią. No i już się nie oderwałem. Piekielnie dobra książka, która nie jest napisana radykalnym językiem i ukazuje ten trudny temat na wiele sposobów. Została napisana dość dawno temu, bo w 2013 roku i opisuje głównie rynek amerykański ale i tak doskonale się odnajdziemy w temacie. Problemy z...

Po tej książce miałem nie jeść mięsa. Ostatecznie jem je dalej, ale mniej i
nie kupuje już pierwszego z brzegu, wybieram te bez antybiotyków, nie z typowej hodowli przemysłowej.
Jestem ciekawszy wegańskich serów, jajek i całej reszty, sięgnąłem po książkę historia mięsa, by sprawdzić ile jest prawdy, w tym, że musimy jeść mięso, bo niby od wieków są podstawą naszego żywienia, czytam o czystym mięsie, czyli takim z probówki, które powstaje bez bólu i śmierci, przede mną majówka, a jak majowka to grill, wyszedłem ze sklepu z jedną paczką kiełbasek mięsnych, dwoma wegańskimi, kukurydzą, cebulą i dwoma rodzajami sera i to dziś jest sukces między innymi tej książki.

Po tej książce miałem nie jeść mięsa. Ostatecznie jem je dalej, ale mniej i
nie kupuje już pierwszego z brzegu, wybieram te bez antybiotyków, nie z typowej hodowli przemysłowej.
Jestem ciekawszy wegańskich serów, jajek i całej reszty, sięgnąłem po książkę historia mięsa, by sprawdzić ile jest prawdy, w tym, że musimy jeść mięso, bo niby od wieków są podstawą naszego...

Jonathan Safran Foer “Zjadanie zwierząt”

Jak głosi napis z tyłu okładki - książka Foera “Zjadanie zwierząt” to międzynarodowy besteller! Warto wiedzieć, że patronatami tej publikacji zostały m.in. organizacja Otwarte klatki i Jadłonomia, której twórczyni - Marta Dymek słynie ze swoich przepisów bazujących tylko i wyłącznie na roślinach.
Już na wstępie, gdzie na okładce przytoczony został fragment książki dowiadujemy się szokujących informacji o tym, że jeśli chodzi o tematykę żywienia i zdrowia to jesteśmy okłamywani. Foer twierdzi, że informacje, które trafiają do konsumentów są zniekształcone i przedstawiane są w takiej formie, która pasuje i jest na rękę producentom żywności. Chciałbym od razu zaznaczyć przy okazji, że każdy rozdział książki zaczyna bardzo ciekawa i błyskotliwa informacja na temat chowu zwierząt czy ogólnie żywności. Ciekawy zabieg autora, który moim zdaniem ma zaciekawić i zszokować czytelnika. Poza tym Foer w swojej publikacji przytacza wiele historii ze swojego życia na temat kultu jedzenia w jego rodzinie. Choć autor obecnie nie identyfikuje się z tymi niektórymi wartości i postawami (gromadzenie jedzenia na zapas, jedzenie dużej ilości mięsa) to towarzyszy temu podniosła atmosfera i można wyczuć niebywały szacunek do historii. Mnóstwo fragmentów zostało spuentowanych przy użyciu pytań retorycznych, których zadaniem jest głębsze zastanowienie się nad poruszanymi zagadnieniami. Autor przedstawia wiele faktów, przytacza konkretne liczby opisuje historię związane z tematem ale delikatne kwestie wartościujące dane zachowania pozostawia otwarte. Zostawia pole dla własnych przemyśleń czytelnika.
Foer przedstawia informacje na temat przemysłowej hodowli bydła, ale również to jak wygląda przemysł związany z pozyskiwaniem, np. owoców morza. Ile przy tym procederze, “przy okazji” ginie niewinnych zwierząt, określane mianem przyłowu. Zatrważające i jednocześnie smutne. Tylko kto liczyłby się dzisiaj z tym? W dzisiejszym świecie liczą się zyski i zarabianie dużej ilości pieniędzy. Jestem w szoku jak ludzie potrafią zoptymalizować różne zabiegi, np. znoszenie jaj przez kury manewrując np. oświetleniem i temperaturą. Tylko przecież w takich przypadkach mamy do czynienia z żywym stworzeniem a nie maszyną, którą można zaprogramować! Nie dla wszystkich jest to logiczne i zrozumiałe, dlatego też myślę, że ktoś kto zajmuje się zwierzętami powinien mieć do tego określone predyspozycje i cechy. W wielu fragmentach np. dotyczących uboju zwierząt autor nie szczędzi makabrycznych opisów kolejnych kroków, co dzieje się się z taką krową czy świnią, która przeznaczona jest na rzeź. Później oczywiście wędrują na stoły mięsożernych konsumentów. Dla kontrastu z przemysłowym ubojem zwierząt autor porównuje gospodarstwa, w których szanuje się każde zwierzę a jak się je zabija to z zachowaniem godności i co najważniejsze - humanitarnie.
Przechodząc do podsumowania tematyka książki bardzo mnie zaciekawiła. Autor przytacza wiele twardych, rzetelnych faktów na temat chowu i tytułowego zjadania zwierząt. Zadaje mnóstwo niewygodnych pytań i co więcej pozostawia je czytelnikowi do przemyślenia, jeśli chodzi o etykę zachowań np. dzisiejszych producentów żywności. Zaznaczę, że całą treść osadzona jest w amerykańskich realiach, ale nie przeszkadza to w zrozumieniu zasadniczych kwestii. Publikację Foera “Zjadanie zwierząt” czytałem z wielkim zainteresowaniem, ponieważ nie obcy mi los zwierząt. Bardzo wiele dowiedziałem się ciekawych i zatrważających treści Książka poszerza horyzonty i zmienia perspektywę na multum kwestii. Polecam wszystkim, powinniśmy konieczne czytać takie publikacje, aby mieć większą świadomość na temat żywności, jakie są alternatywy i co faktycznie spożywamy na naszym talerzu.
“Jeśli nic się nie liczy, nie ma sensu ratować czegokolwiek”

Książkę przeczytałem dzięki Stowarzyszeniu Sztukater, za co bardzo dziękuję.

Jonathan Safran Foer “Zjadanie zwierząt”

Jak głosi napis z tyłu okładki - książka Foera “Zjadanie zwierząt” to międzynarodowy besteller! Warto wiedzieć, że patronatami tej publikacji zostały m.in. organizacja Otwarte klatki i Jadłonomia, której twórczyni - Marta Dymek słynie ze swoich przepisów bazujących tylko i wyłącznie na roślinach.
Już na wstępie, gdzie na okładce...

Książka zaangażowana, opowiadająca o produkcji przemysłowej mięsa. Już nie da się tego "odczytać". We mnie zostało. Człowiek dla pieniędzy i zysku zrobi wszystko, zdehumanizuje każdą rzecz i czynność. Nawet produkcja jedzenia (tu akurat mięsa) to jakiś holocaust zwierzęcy, nie dający przejść nad "Zjadaniem..." obojętnie. Próby "ludzkiego" uprzemysławiania biznesu dostarczającego mięso raczej się nie przebiją.... Ekologia i humanizm kosztują. A to większości ludzi się nie podoba. Nie chcą płacić. To już moje zdanie, nie autora, który z ostrożnym optymizmem podchodzi do tematu możliwości zmian.

Książka zaangażowana, opowiadająca o produkcji przemysłowej mięsa. Już nie da się tego "odczytać". We mnie zostało. Człowiek dla pieniędzy i zysku zrobi wszystko, zdehumanizuje każdą rzecz i czynność. Nawet produkcja jedzenia (tu akurat mięsa) to jakiś holocaust zwierzęcy, nie dający przejść nad "Zjadaniem..." obojętnie. Próby "ludzkiego" uprzemysławiania biznesu...

Autor nie powiedział w niej nic ponad to co wszyscy wiemy ale powiedział i kurtyna opadła, a gdy została tajemnica Poliszynela opisana i wypowiedziana głośno, to już nie można - po prostu się nie da tego odszłyszeć, odzobaczyć... przejść dalej i żyć. Każdy kto przeczyta tytuł wie o co chodzi i wie, że nie chodzi o książkę kucharską... nie jest to też manifest wegetarianizmu. Przeczytałem i tylko upewniłem się, że wiedziałem od zawsze, że kiełbasa nie rośnie na drzewie, a jest to zmielone zwierzę, które żyło, czuło, miało osobowość, charakter, własny głos, zapach a nawet własne ulubione miejsca, zabawy, czy smaki ... miało znajomych, przyjaciół, miało osobowość. Fakt, że jedne zwierzęta zjadają inne jest niezaprzeczalny i niekiedy nieunikniony. Jako ludzie zadajemy sobie pytanie "Co czyni nas ludźmi? Czym różnimy się od zwierząt?" bardzo ważne pytania i badacze jak na razie ciągle przesuwają granicę człowieczeństwa i ciągle okazuje się, że coraz bardziej zwierzęta zbliżają się do ludzi ... więc gdzie jest ta granica? ... moim zdaniem człowiekiem stajemy się gdy zabijanie i okrucieństwo staje się normalnością (może i przyjemnością, sportem, rozrywką),czymś zwykłym ale to mój wniosek płynący z lektury nie tylko tej książki, ona jest kolejną, która utwierdza mnie w tym przekonaniu.
ps. Autor przyznaje, że jest wegetarianinem i chwała mu za to. Nie mogło mi też uciec, że jest opiekunem psa, jako psiarz (psy a dzięki nim i inne zwierzęta cenię wyżej niż ludzi) zastanawiam się jak karmi swojego podopiecznego bo my - ludzie możemy jeść krowę ale i nie umrzemy gdy zamiast krowy zjemy to co ona ale pies już nie ma tego szczęścia - musi jeść mięso.

Autor nie powiedział w niej nic ponad to co wszyscy wiemy ale powiedział i kurtyna opadła, a gdy została tajemnica Poliszynela opisana i wypowiedziana głośno, to już nie można - po prostu się nie da tego odszłyszeć, odzobaczyć... przejść dalej i żyć. Każdy kto przeczyta tytuł wie o co chodzi i wie, że nie chodzi o książkę kucharską... nie jest to też manifest...