Na telewizyjnych ekranach pojawił się w kwietniu 2012 roku 7. sezon popularnego serialu "Zabójcze umysły", a polskie wydawnictwo w tym samym czasie, ku radości wielu fanów, wydało pierwszą jego część w papierowej wersji.
I bardzo dobrze!
Również dla mnie, bo należę do tych, którzy seriali nie oglądają pasjami i namiętnie, a z duetu książka czy film, zawsze wychodzi zwycięsko ta pierwsza, czasami na tym tracąc. Dlatego nie widziałam ani jednego odcinka serialu, nie miałam pojęcia, jak wyglądają aktorzy odtwarzający głównych bohaterów, czym się zajmują zawodowo w filmowym życiu i pewnie nadal by tak było, gdyby nie ta książka. Moje niezorientowanie w dziedzinie miało jednak swoje dobre strony, bo pozwoliło mi spojrzeć na działalność amerykańskiej grupy agentów FBI należących do elitarnej Jednostki Analiz Behawioralnych, współpracującej z "organami ścigania w całym kraju przy sprawach kryminalnych wymagających kompetencji najlepszych profilerów", bez wcześniejszego, gotowego, narzuconego obrazu, jaki został stworzony na potrzeby filmu, a tym samym na obiektywną ocenę efektu przeniesienia serialu do książki przez króla adaptacji książkowych, jak napisano w rozdziale "O autorze".
I ten majestat profesjonalizmu czułam.
Fabuła, jak na pierwszy tom serii przystało, miała charakter trojaki.
Pierwszym i najważniejszym był wątek kryminalny. W miasteczku Lawrence w stanie Kansas ginęli bezdomni, na których pozostawione krwawe ślady pchnięć nożem i dowody na miejscu zbrodni wskazywały na odgrywanie ról w reżyserowanym przez mordercę filmie, a wszystkie tropy prowadziły do miejscowego uniwersytetu i jego wydziału filmoznawstwa oraz dramatu.
Dochodzenie prowadzone przez agentów było bardzo dobrym podłożem do zaprezentowania drugiego wątku, który nazwałam zapoznawczym. Przy okazji prowadzonego śledztwa, mogłam bliżej poznać poszczególnych członków sześcioosobowego teamu. Zgranej grupy wyjątkowych ludzi, których wyprzedzała sława wcześniejszych dokonań i którzy w swoich działaniach kierowali się przede wszystkim intelektem, zdobywając w kręgach policyjnych miano nadludzi. Autor dołożył wszelkich starań w charakteryzowaniu bohaterów (łącznie ze szczegółowym ubiorem każdego z nich),bym mogła poznać czterech mężczyzn i dwie kobiety, których różniło prawie wszystko (wiek, charakter, doświadczenie zawodowe i życiowe, przeszłość, a nawet sposób relaksacji),a łączyła tylko zawodowa pasja i ponadprzeciętny poziom inteligencji. Pojawiali się tam, gdzie inni dochodzili do ściany bezsilności. "Kiedy wszystko idzie dobrze, nikt nas nie potrzebuje, ale kiedy zaczynają się prawdziwe kłopoty, spuszczają nas ze smyczy" – mawiał jeden z nich, Derek Morgan.
Jednak nie wszyscy doceniali ich sposób śledztwa.
I to jest ten trzeci wątek, który nazwałam rozpoznawczym. W tym przypadku w dziedzinie profilowania seryjnego mordercy. Autor specjalnie wprowadził postać sceptycznego policjanta Roba Learmana, który wprawdzie poprosił agentów JAB o pomoc w schwytaniu zabójcy bezdomnych, ale wiedział swoje – "to psychologiczne brednie, z wierzchu posypane newage’owym nonsensem". To dzięki tej opozycyjnej, nieprzychylnej postawie, pełnej sceptycyzmu i nieufności, agenci mieli możliwość udowadniania na każdym kroku sensu swojej pracy, ukazując jej specyfikę, spektrum metod, jakimi się posługiwali i ostatecznie jej skuteczność w schwytaniu przestępcy, jednocześnie przybliżając wiedzę z zakresu psychologii, socjologii i kryminalistyki. W tej części dowiedziałam się, czym jest paranoja indukowana i triada Macdonalda wskazująca na potencjalnego psychopatę. To poszerzanie wiedzy z tak fascynujących dziedzin i dopasowywanie jej do danych śledczych podsuwanych przez bohaterów w dążeniu do rozwiązania zagadki, było najmocniejszą stroną tej opowieści kryminalnej. Mam nadzieję, że kolejne części serii tego potencjału, działającego na mnie jak magnes, nie pominą.
Całość można traktować jak skuteczną próbę praktycznego, bo na konkretnej historii kryminalnej, udowodnienia czytelnikowi, że "profilerów należy traktować ze śmiertelną powagą", a ich bronią jest logika, prawdopodobieństwo, zdrowy rozsądek, życiowe doświadczenie, konsekwencja i wiedza, z którymi zwykłe natręctwa rządzące mordercami nie mają żadnych szans.
naostrzuksiazki.pl

Na telewizyjnych ekranach pojawił się w kwietniu 2012 roku 7. sezon popularnego serialu "Zabójcze umysły", a polskie wydawnictwo w tym samym czasie, ku radości wielu fanów, wydało pierwszą jego część w papierowej wersji.
I bardzo dobrze!
Również dla mnie, bo należę do tych, którzy seriali nie oglądają pasjami i namiętnie, a z duetu książka czy film, zawsze wychodzi...

Na książkę natrafiłam przez przypadek. Ktoś ją sprzedawał, ja zauważyłam, a że akurat zaczęłam oglądać serial, stwierdziłam, że warto zobaczyć, jak się sprawdził Collins w przekładaniu języka odcinka "Criminal Minds" na karty powieści. I trzeba przyznać - robi to całkiem nieźle.

Przede wszystkim nie udaje, że pisze książkę jedynie dla fanów. Jednocześnie zaś nie pisze też wyłącznie dla przypadkowych czytelników. Udało mu się wypośrodkować całość - i przedstawia pokrótce bohaterów, zadania zespołu, i też nie zanudza, minimalizując je do minimum. Pisze sporo o swoich bohaterach, ale generalnie naśladuje tym samym serial, który też czasem traktuje po macoszemu śledztwa. Nie zapomina jednak o swojej zagadce, przedstawiając ją w przystępny, a zarazem interesujący sposób.

Collins oddał klimat serialu, to trzeba mu oddać. Jest dobrym rzemieślnikiem, przekładając dynamikę i odcinek serialu na karty powieści. Dodałabym nieco więcej o samym śledztwie i lepiej wyważyłabym wątki oraz sposób przekazywania informacji (część dowodów pojawia się niczym królik wyciągnięty znienacka z kapelusza),ale nie mogę zaprzeczyć - czyta się to dobrze.

Na książkę natrafiłam przez przypadek. Ktoś ją sprzedawał, ja zauważyłam, a że akurat zaczęłam oglądać serial, stwierdziłam, że warto zobaczyć, jak się sprawdził Collins w przekładaniu języka odcinka "Criminal Minds" na karty powieści. I trzeba przyznać - robi to całkiem nieźle.

Przede wszystkim nie udaje, że pisze książkę jedynie dla fanów. Jednocześnie zaś nie pisze też...

Powieść napisana na podstawie kultowego amerykańskiego serialu – „Criminal Minds”. Lubię serial, więc z czystej ciekawości sięgnęłam po kryminał Collinsa... Od razu zostałam wciągnięta w dynamicznie rozgrywające się na kartkach książki śledztwo.

Elitarny zespół profilerów FBI zostaje poproszony o pomoc w sprawie morderstw ludzi bezdomnych. Jednostka BAU (Behavioral Analysis Unit – Jednostka Analiz Behawioralnych) jest jedyna w swoim rodzaju, dochodzenie opiera się na profilu, który zostaje tworzony poprzez bardzo szczegółową analizę zachowania niespa (niezidentyfikowanego sprawcy) podczas popełniania zbrodni.

Przenikanie do umysłu zabójcy to specjalność siedmiu agentów FBI:

-Aron Hotchner- szef jednostki BAU, były prokurator jednocześnie najbardziej doświadczony agent federalny, który za wszelką cenę próbuje utrzymać równowagę między pracą- ciągłymi wyjazdami a życiem rodzinnym- wychowaniem syna.
- Derek Morgan- jest Starszym Agentem Specjalnym FBI, pewny siebie, o porywczym temperamencie. Wcześniej pracował jako saper w Chicago, przeniósł się jednak do jednostki BAU w Quantico.
-Emily Prentiss – agentka FBI, córka ambasadorki, która zostaje odgórnie do jednostki agenta Hotchnera, co początkowo nie podoba się zespołowi. Płynnie mówi w kilku językach. Na każdym kroku musi udowadniać, że dostała się do FBI dzięki swojej wiedzy i doświadczeniu.
-Dr Spencer Reid - najmłodszy agent FBI, posiada 3 doktoraty, jego specjalnością jest profil geograficzny. Reid to geniusz z IQ wynoszącym 187, czyta 20,000 słów na minutę. Wyróżnia go pamięć ejdetyczna- potrafi odtworzyć sytuację z bardzo dużą dokładnością.
-Jennifer "JJ" Jareau- agentka FBI odpowiedzialna za kontakt z mediami, początkowo nie należy do profilerów, co z czasem ulega zmianie.
-Jason Gideon- agent FBI z największym stażem pracy, wraca do jednostki po sześciomiesięcznym urlopie zdrowotnym, nie zostaje on szefem jednostki, ponieważ przełożeni nie są przekonani, czy uporał się z przeszłością.
-Penelope Garcia- jest analitykiem technicznym BAU, oddana swojej pracy, najlepszy spec informatyczny w FBI.

Każdy z członków jednostki jest zupełnie inny, dzięki czemu dopełniają się przy tworzeniu profilu.

Każdy z nas inaczej wyobraża sobie seryjnego mordercę, czy aby na pewno wyróżniają się oni z tłumu ludzi, których codziennie spotykamy?

Powieść napisana na podstawie kultowego amerykańskiego serialu – „Criminal Minds”. Lubię serial, więc z czystej ciekawości sięgnęłam po kryminał Collinsa... Od razu zostałam wciągnięta w dynamicznie rozgrywające się na kartkach książki śledztwo.

Elitarny zespół profilerów FBI zostaje poproszony o pomoc w sprawie morderstw ludzi bezdomnych. Jednostka BAU (Behavioral...

Książka została napisana w oparciu o serial, którego nie miałam okazji oglądać.
Niestety w porównaniu z takimi autorami jak Larsson czy Mankell wypada bardzo blado. Profilerzy JAB bardzo szybko dochodzą do wniosków, które czytelnikowi wydają się wyssane z palca i wszelkie nowo zebrane dowody/informacje wydają się zwyczajnie same wpadać w ich ręce. Wszystko napisane jest przyzwoitym językiem i bardzo szybko się czyta, ale w trakcie lektury miałam wrażenie, że oglądam po prostu kiepski serial.

W moim odczuciu brakowało większej ilości zagadek, tzw. "płotków", przez które śledczy powinni przeskakiwać. Cała akcja rozgrywa się w taki sposób, jak gdyby żaden z policjantów niespecjalnie "pobrudził sobie ręce".

Niestety, zbyt przeciętnie. Mam tę książkę na odsprzedanie.

Książka została napisana w oparciu o serial, którego nie miałam okazji oglądać.
Niestety w porównaniu z takimi autorami jak Larsson czy Mankell wypada bardzo blado. Profilerzy JAB bardzo szybko dochodzą do wniosków, które czytelnikowi wydają się wyssane z palca i wszelkie nowo zebrane dowody/informacje wydają się zwyczajnie same wpadać w ich ręce. Wszystko napisane jest...

Przyjemna lektura. W sam raz do torebki i czytania w drodze do pracy. Kryminalna historia rodem z serialu "Zabójcze umysły". Serial oglądam raczej sporadycznie i tylko ogólnie kojarzę dlatego książka nie była dla mnie odtwórcza. Ciekawa sprawa seryjnych zabójstw bezdomnych. Odpowiednio budowane napięcie. Uwielbiam ten moment kiedy akcja nabiera tempa i trudno nadążyć za wydarzeniami. Wszystko fajnie.

Przyjemna lektura. W sam raz do torebki i czytania w drodze do pracy. Kryminalna historia rodem z serialu "Zabójcze umysły". Serial oglądam raczej sporadycznie i tylko ogólnie kojarzę dlatego książka nie była dla mnie odtwórcza. Ciekawa sprawa seryjnych zabójstw bezdomnych. Odpowiednio budowane napięcie. Uwielbiam ten moment kiedy akcja nabiera tempa i trudno nadążyć za...

Pewnie niejednokrotnie mieliście okazję oglądać film na podstawie książki i go sobie ocenić czy też po prostu porównać. W moim przypadku zazwyczaj wszystko idzie na niekorzyść tego pierwszego. Jednak czytać książkę, która powstała na podstawie filmu to dla mnie nowość. Zobaczmy, więc jakie wrażenie mam z odwrotnej sytuacji

JAB czyli Jednostka Analizy Behawioralnej to zespół profilerów FBI. Do ich zadań należy między innymi rozpracowywanie najbardziej nieobliczalnych umysłów w kraju. Tym razem cała ekipa zostaje wezwana do małego miasteczka w stanie Kansas. Sprawa, którą się mają zając to specyficzne i brutalne morderstwa bezdomnych. To co zaskakuje to fakt iż zabici są wykąpani, wypielęgnowani i odziani w czyste ubrania. Wszystko wygląda na dobrze zaplanowaną serię dokonywaną w ustronnych miejscach. Profiler Jason Gideon przekonany jest, że jest to realizacja czyichś chorych fantazji. I nie koniecznie chodzi tu o jednego sprawcę.

W tym samym czasie dochodzi do porwania młodej dziewczyny. Wydawało by się, że jest to druga i odrębna sprawa, ale ponownie odzywa się instynkt Gideona, który czuje, że obie sprawy coś łączy. Zaczyna się walka z czasem by znaleźć ją i zapobiec jej śmierci.

Książka napisana prostym językiem, lekkim stylem i przede wszystkim płynnie czyta się niezwykle szybko i przyjemnie. Przyznaję, że serialu oglądać nie miałam okazji, ale po przeczytaniu tej książki chętnie to zmienię. Z niecierpliwością czekam na kolejne części spod pióra Collinsa jako, że miałam z nim już do czynienia dzięki książkom o CSI. Jeśli lubisz kryminały, interesuje Cię praca profilerów lub chcesz zgłębić arkana behawiorystyki ludzi to jest to pozycja jak najbardziej dla Ciebie. Polecam.

Więcej na:
www.swiatmiedzystronami.blogspot.com

Pewnie niejednokrotnie mieliście okazję oglądać film na podstawie książki i go sobie ocenić czy też po prostu porównać. W moim przypadku zazwyczaj wszystko idzie na niekorzyść tego pierwszego. Jednak czytać książkę, która powstała na podstawie filmu to dla mnie nowość. Zobaczmy, więc jakie wrażenie mam z odwrotnej sytuacji

JAB czyli Jednostka Analizy Behawioralnej to...

Serial uwielbiam, niestety książka rozczarowuje. Niby poprawnie napisana, ale jakoś topornie - miałam nadzieję czytać z wypiekami na twarzy, a czułam się jakbym dorwała streszczenie odcinka serialu pisane przez szóstoklasistę.

Serial uwielbiam, niestety książka rozczarowuje. Niby poprawnie napisana, ale jakoś topornie - miałam nadzieję czytać z wypiekami na twarzy, a czułam się jakbym dorwała streszczenie odcinka serialu pisane przez szóstoklasistę.

autor cały czas naprowadza nas na trop mordercy, nie ma żadnej zagadki, nie trzeba się głowić podczas czytania, a nie o to przecież chodzi w dobrym kryminale.

autor cały czas naprowadza nas na trop mordercy, nie ma żadnej zagadki, nie trzeba się głowić podczas czytania, a nie o to przecież chodzi w dobrym kryminale.

Książkę czyta się bardzo szybko. Druga połowa trochę bardziej przypadła mi do gustu.

Książkę czyta się bardzo szybko. Druga połowa trochę bardziej przypadła mi do gustu.

Sympatyczny, lekki kryminał, który się dobrze czyta. Z odpowiednią ilością krwi i brutalności.
Kryminały są najlepszym, jak dla mnie, przerywnikiem, podczas czytania trudniejszych lektur. A ten - no ludzie! Profiler? Jak dla mnie - praca marzeń 🤗

Sympatyczny, lekki kryminał, który się dobrze czyta. Z odpowiednią ilością krwi i brutalności.
Kryminały są najlepszym, jak dla mnie, przerywnikiem, podczas czytania trudniejszych lektur. A ten - no ludzie! Profiler? Jak dla mnie - praca marzeń 🤗