Ewelina0044:

„Enola Holmes” w wersji filmowej stała się prawdziwym hitem platformy Netflix, „Enola Holmes 2” również doczeka się ekranizacji filmowej. Jakie uczucia towarzyszą pani w związku z tym? Czy to dodatkowo motywuje panią do tworzenia kolejnych powieści?

Nancy Springer: Nie widziałam drugiego filmu, ale oczywiście nie mogę się go doczekać! Niemądre byłoby nie pisać kolejnych powieści z Enolą, skoro ta bohaterka stała się tak popularna.

Jakich cennych wskazówek udzieliłaby pani młodej, utalentowanej osobie, która dopiero rozpoczyna swoją przygodę z pisaniem i chce wzorować się na pani twórczości?

Moja rada dla młodych osób piszących jest następująca: czytajcie słynne dzieła literackie i piszcie na ten temat krytyczne eseje, by zorientować się, co się wam podoba, a co nie. Czasem dobrze jest mieć negatywną opinię. To pomoże wam zorientować się, o co wam chodzi w pisaniu. Poza tym – żyjcie swoim życiem!

Literackie przeszpiegi:

Czy Enola stanie się kiedyś poważną młodą kobietą?

To pytanie mnie zastanawia. Czy ona nie jest poważna już teraz?

Co przyciąga czytelników, oprócz znanego nazwiska, do postaci Enoli?

Na pewno kluczowe są tu jej inteligencja, jej samowystarczalność i sposób, w jaki mówi o faktach – tak jak je postrzega, często w zabawny sposób.

Gdyby Enola nie odkryła w sobie ciekawości świata i detektywistycznej żyłki, to kim by była?

Trudno mi zrozumieć to pytanie – to rozważanie, kim ktoś by był, gdyby nie był sobą.

Czy Enoli nie brakuje przyjaciółki od serca?

Przede wszystkim Enola odkrywa swoją najlepszą przyjaciółkę – siebie samą. Jest też lady Cecily Alistair. I – tak mi się wydaje – jej brat Sherlock. A będą też kolejni przyjaciele.

Kogo bardziej pani lubi – Enolę z książek czy Enolę z ekranizacji?

Oczywiście najbardziej lubię Enolę z książek.

Gdyby mogła pani cofnąć czas i zmienić coś w historii Enoli, to co by to było?

Może tempo pierwszej książki. Nic więcej.

Amelia:

Czy w przyszłości możemy spodziewać się kolejnej serii o rodzeństwie Holmes?

W zasadzie „Enola Holmes i czarna karoca” („Enola Holmes and the Black Barouche”) zaczyna nową serię, opowiada o tym, co przydarza się Enoli po pogodzeniu się z braćmi.

Czym kierowała się pani, dobierając sprawy Enoli?

Pytałam sama siebie: kto z bohaterów może teraz zaginąć?

Która część serii o Enoli jest pani ulubioną?

„Sprawa złowieszczych bukietów” albo „Sprawa szyfru na krynolinie”, a może „Enola Holmes i czarna karoca”?

Iwa_90:

Najbardziej znani w literaturze detektywi są mężczyznami. Dlaczego postanowiła pani stworzyć postać kobiecą?

Ponieważ silne postaci kobiece w literaturze są bardzo potrzebne. Literatura zbyt długo pozostawała domeną mężczyzn.

ilo99:

Czy Enola rozszerzy asortyment spraw, którymi zajmuje się jej biuro śledcze, o poważniejsze przestępstwa?

Enola nie jest detektywką – jest perdytorystką, odnajduje zaginione osoby i rzeczy. Ponieważ jest tym, kim jest, nie ma powodu, dla którego miałaby się zmieniać.

renia1473:

Skąd pomysł na Enolę Holmes? Czy jest jakiś jej pierwowzór?

Wydaje mi się, że – przynajmniej po części – jest mną taką, jaką chciałabym być. Jednakowoż jestem bardzo zadowolona z faktu, że nie musiałam żyć w tej epoce historycznej.

Gdyby mogła pani wskoczyć do wehikułu czasu, to jakich wydarzeń chciałaby być pani świadkiem?

Cofnęłabym się do swojego dzieciństwa, mniej więcej do czasu, kiedy zaczynałam szkołę podstawową, i zachęciłabym siebie samą, żebym była mniej niepewna, broniła swoich racji, wyrażała swoje potrzeby i stawiała się tym, którzy mnie nękali.

Dziękujemy Autorom wszystkich pytań. Poprosimy o przesłanie danych do wysyłki książek na adres: katarzyna.petrykowska@poradniak.pl

„Enola Holmes i sprawa tajemniczego zniknięcia księżnej” ukazała się nakładem wydawnictwa Poradnia K i jest już dostępna w sprzedaży.

Artykuł sponsorowany.