Dwie rzeczy cenię w twórczości tej autorki: sposób, w jaki operuje słowem pisanym oraz konstrukty psychologiczne bohaterów. Warsztat Parasiewicz to dla mnie antidotum na bylejakość prozy, od której uginają się książkowe półki. To język przemyślany, celny choć niespieszny i wysmakowany, którymi odmalowywane są światy wewnętrze postaci. W tych historiach nie ma dróg na skróty, nie ma "byle prędzej" i nie ma miałkości.
A ja uwielbiam, gdy pisarz traktuje czytelnika serio i gdy szanuje mój czas. Dlatego  Przepowiem ci przyszłość[bookLink]5105068|Przepowiem ci przyszłość[/bookLink] Joanny Parasiewicz stawiam na półkę z napisem “Ulubione”. Jej książki są trochę jak beza Pavlova z prawdziwych jaj i tłuczonej śmietany obok gotowego tortu z supermarketu. To słodkie i to słodkie, ale rzecz w jakości.

Dwie rzeczy cenię w twórczości tej autorki: sposób, w jaki operuje słowem pisanym oraz konstrukty psychologiczne bohaterów. Warsztat Parasiewicz to dla mnie antidotum na bylejakość prozy, od której uginają się książkowe półki. To język przemyślany, celny choć niespieszny i wysmakowany, którymi odmalowywane są światy wewnętrze postaci. W tych historiach nie ma dróg na...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Czytałam "Tancereczkę" tej autorki - świetnie napisana powieść! Super, że autorka pisze kolejne powieści :)

Czytałam "Tancereczkę" tej autorki - świetnie napisana powieść! Super, że autorka pisze kolejne powieści :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Brzmi naprawdę bardzo ciekawie. Może trochę na wyrost, ale wyczuwam w tej książce jakieś tematyczne podobieństwo do powieści  E.E.[bookLink]4945500|E.E.[/bookLink] autorstwa Olgi Tokarczuk. Wczoraj słuchałem sobie ścieżki dźwiękowej do filmu Woody'ego Allena "O północy w Paryżu", gdzie główny bohater, rozczarowany współczesnością, cudownym sposobem przenosi się do Paryża w czasach dwudziestolecia międzywojennego, a w tamtej intrygującej rzeczywistości poznaje fascynującą kobietę, która tęskni za belle epoque. I w pewnym momencie filmu również i jej udaje się przenieść do swojej ulubionej kulturowej epoki. Myślę, że belle epoque do dzisiaj tak bardzo fascynuje wielu ludzi na całym świecie także dlatego, że wtedy zachłyśnięci osiągnięciami kultury, postępami techniki i sukcesami nauki ludzie, dopiero uczyli się w pełni korzystać ze świeżo uzyskanych zdobyczy. Miało to wszystko w sobie jakiś taki romantyczny posmak ekscytacji i niepokoju, w którą stronę pójść, gdzie to wszystko nas doprowadzi i czym ostatecznie się zakończy? Zakończyło się I wojną światową, która, choć stanowiła koniec kojarzonej z impresjonizmem belle epoque, nam Polakom, przyniosła wolność i niepodległość po latach zaborów. Tak więc polskie spojrzenie na I wojnę światową będzie zawsze diametralnie różne od spojrzenia francuskiego. 

Brzmi naprawdę bardzo ciekawie. Może trochę na wyrost, ale wyczuwam w tej książce jakieś tematyczne podobieństwo do powieści  E.E.[bookLink]4945500|E.E.[/bookLink] autorstwa Olgi Tokarczuk. Wczoraj słuchałem sobie ścieżki dźwiękowej do filmu Woody'ego Allena "O północy w Paryżu", gdzie główny bohater, rozczarowany współczesnością, cudownym sposobem przenosi się do Paryża w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post