T: Zenon, a kran na pewno zakręcony w kuchni?
Z: Tak, przecież już ci mówiłem.
T: A co ze światłem, zgasiłeś je w całym domu przed wyjściem?
Z: Tak, tak, nie masz się o co martwić.
T: Ciekawe czy sąsiedzi pojechali na piknik. Taka ładna pogoda. Ela mówiła, że jak będzie ładna pogoda to pojadą.
Z: …..
T: Co nic nie mówisz?
Z: Czy Ty nie możesz się nigdy skupić na tym tańcu? Po co my na niego chodzimy? Chciałaś te tańce, wymyśliłaś sobie, mówiłaś, że to Twoje marzenie od lat i tak dalej i tak dalej, a gadasz i gadasz za każdym razem jak tu jesteśmy..
T: A co Ty taki agresywny, Zenek? Spokojnie, tak sobie tylko mówię, bo co tu robić więcej. Człowiek się męczy to i pogadać chce. Nie bierz do siebie.
Z: Nie biorę, ale wolałbym po prostu tańczyć. Chciałaś opanować te ruchy, szpanować przed znajomymi, to teraz podchodź do tego należycie proszę.
T: Dobrze, dobrze, już się nie odzywam….Cisza w takim razie, dobra…. Ty Zenek…. a wczoraj widziałam Zosię. Do kina się wybiera jutro. Mówiła, że taki ładny film grają, pytała czy nie chcemy z nią iść. To jak idziemy?
Z: (przyciszonym głosem) Matko… jeszcze 30 minut….
T: Co mówisz?
Z: Nic, nic… Możemy iść do tego kina..Tańcz…

T: Zenon, a kran na pewno zakręcony w kuchni?
Z: Tak, przecież już ci mówiłem.
T: A co ze światłem, zgasiłeś je w całym domu przed wyjściem?
Z: Tak, tak, nie masz się o co martwić.
T: Ciekawe czy sąsiedzi pojechali na piknik. Taka ładna pogoda. Ela mówiła, że jak będzie ładna pogoda to pojadą.
Z: …..
T: Co nic nie mówisz?
Z: Czy Ty nie możesz się nigdy skupić na tym...

- Co zatańczymy?- spytała rozdrażniona kobieta
- Może walca?- zaproponował niepewny mężczyzna
- Ty i walc?- parsknęła śmiechem- Czarno to widzę.
- Czyżbyś chciała wdać się w tajniki hip-hopu?- znów zaproponował
- Kochanie, a to nie to samo, jak wtedy, kiedy zobaczyłeś szczura w garażu i wtedy tak śmiesznie biegałeś i skaka...- mężczyzna zatkał jej usta ręką, lecz kobieta i tak ją oderwała
- Mów głośniej, na pewno nikt nie usłyszy.- wyznał z ironią
- Kotku to nie moja wina, że urodziłeś się z dwoma lewymi nogami.- wyznała z optymistycznym uśmiechem
- Cięgle ci coś nie pasuje.- wyraźnie posmutniał mężczyzna
- Skarbie, nie smuć się.- przytuliła go kobieta
- A więc tango!- krzyknął uradowany
- Złap mnie w talii i poprowadź na bok.
- Wiem!- krzyknął- Co mam robić.
- Kocie, gdzie ty się tego nauczyłeś?- powiedziała z podziwem kobieta
- Z tym się trzeba urodzić.- wyznał
- Ram-pam-pam-pam pararara-ra.- zaczęła śpiewać
- I w bok, głowa, głowa, ciach!- wdał się w trans mężczyzna
- Nie poznaje cię.- szepnęła do ucha rozpalonego mężczyzny
- A teraz?- wyznał i pocałował rozmarzoną kobietę
- Wulkan.- parsknęła śmiechem
- I w górę!- krzyknął mężczyzna i podniósł wysoko swoją żonę
- I w dół! W DÓŁ!- krzyczała wystraszona
- Auu... Wbiłaś mi obcas!- wrzasnął mężczyzna, a kobieta na niego wpadła
- Nawet jak leżysz, jesteś seksowny.- wyznała
- To samo mogę powiedzieć ja.- pocałował ją
- Ech, to tango. Będziemy tańczyć je co noc?
- Oczywiście.- wyznał zadowolony

- Co zatańczymy?- spytała rozdrażniona kobieta
- Może walca?- zaproponował niepewny mężczyzna
- Ty i walc?- parsknęła śmiechem- Czarno to widzę.
- Czyżbyś chciała wdać się w tajniki hip-hopu?- znów zaproponował
- Kochanie, a to nie to samo, jak wtedy, kiedy zobaczyłeś szczura w garażu i wtedy tak śmiesznie biegałeś i skaka...- mężczyzna zatkał jej usta ręką, lecz kobieta i...

M: Sexowny?
K: Porywający?
M: Tajemniczy?
K: Nieokiełznany?
M: Niedostępny?
K: Spontaniczny?
M: Taki jestem?
K: Taki chciałbyś być… ( ironiczny uśmiech, gwałtowny obrót)
M: Czego chcesz?
K: Doskonałości!!!
M: Masz ją!!!
K: W snach??? ( gwałtowne odchylenie partnerki)
M: Joanno!!!
K: Marku!!!
M: Dlaczego?
K: Życie to pudełko czekoladek, nigdy nie wiesz na co trafisz…
M: (lekko pauzując w tańcu)Słodkie nadzienie???
K: Orzech!
M: Orzech?
K: Trudny do strawienia…. ( ożywiony tanieć, obrót)
M: Prowokujesz?
K: Odchodzę…
M: Z kim? Kiedy?
K: Z „nadzieniem”… teraz…
( gwałtowny zryw, głębokie spojrzenie w oczy, ironiczny śmiech, kobieta odchodzi pozostawiając bezradnego zdziwionego partnera)

M: Sexowny?
K: Porywający?
M: Tajemniczy?
K: Nieokiełznany?
M: Niedostępny?
K: Spontaniczny?
M: Taki jestem?
K: Taki chciałbyś być… ( ironiczny uśmiech, gwałtowny obrót)
M: Czego chcesz?
K: Doskonałości!!!
M: Masz ją!!!
K: W snach??? ( gwałtowne odchylenie partnerki)
M: Joanno!!!
K: Marku!!!
M: Dlaczego?
K: Życie to pudełko czekoladek, nigdy nie wiesz na co trafisz…
M:...

- Och! No co pan sobie wyobraża?! Porywać mnie tak na parkiet?! - dziewczyna próbowała się wyrwać z przytrzymujących ją ramion.
- Cii... Potrzebuję twojej pomocy, Piękna Nieznajomo. - rzekł przyciągając ją mocniej do siebie.
- Daruje pan sobie te słabe komplementy i proszę mnie tak nie przyciskać – obruszyła się dziewczyna. - Zresztą musimy natychmiast zakończyć ten taniec, mój partner jest okropnie zazdrosny, jeżeli nas zobaczy, będziemy mieli obydwoje przechlapane.
- Kotku, nie możemy. Widzisz tych dwóch gości przy barze? - delikatnym ruchem głowy wskazał kierunek, w którym powinna spojrzeć, przy okazji obracając ich tak, aby być dla nich niewidocznym.
- Widzę i cóż z tego? A poza tym nie jestem pańskim kotkiem! - nie zapomniała się obruszyć na tę impertynencję.
- To są wykonawcy miejscowego mafiosa i są przekonani, że próbowałem oszukać ich szefa. Oczywiście to nieprawda, ale nie pozostaje mi nic innego, jak tylko usunąć im się z pola widzenia. I mam ogromną nadzieję, że mi w tym pomożesz, Ślicznotko. - uśmiechnął się szelmowsko, a wiedząc jak to działa na kobiety, miał nadzieję, że i na tę atrakcyjną dziewczynę podziała.
- To, że próbuje pan na mnie swoich chwytów nie oznacza, że od razu polecę pana ratować. Proszę mnie natychmiast puścić, bo zacznę krzyczeć! - nie dała się zbałamucić, pomimo tego iż zaczynała czuć się dziwnie dobrze w silnych objęciach, patrząc w ciemne oczy mężczyzny.
- Ha, na pewno... - jeszcze szerzej się uśmiechnął, domyślając się, że jest to groźba bez pokrycia. - Przecież nie zrobisz z siebie widowiska. Za chwileczkę wmieszamy się w tłum przy wyjściu na patio i wtedy będziesz mogła wrócić do swego partnera.
- Tak pan myśli? - od zawsze była przekorna, przecież nie jest tchórzem - Aaaaaaaaaaaaa, POMOCY!!! - wykrzyczała najgłośniej jak potrafiła. Wszyscy obecni na sali odwrócili się w ich stronę, łącznie z dwoma typami spod baru.
- Cholera! - nie pozostało mu nic innego jak rzucić się do ucieczki, zdążył jeszcze obiecać: - Jeszcze się spotkamy...

- Och! No co pan sobie wyobraża?! Porywać mnie tak na parkiet?! - dziewczyna próbowała się wyrwać z przytrzymujących ją ramion.
- Cii... Potrzebuję twojej pomocy, Piękna Nieznajomo. - rzekł przyciągając ją mocniej do siebie.
- Daruje pan sobie te słabe komplementy i proszę mnie tak nie przyciskać – obruszyła się dziewczyna. - Zresztą musimy natychmiast zakończyć ten taniec,...

Siedziała sama przy stoliku, wodząc smutnymi oczami za brunetem w niedopasowanym szarym garniturze. Uśmiechnął się, a ona odpowiedziała tym samym, kiwając głową w stronę jego partnerki. Nie tańczył najlepiej.
-Zatańczysz?
Odwróciła się zaskoczona. Stał, elegancki i poważny, jakby to słowo kosztowało go o wiele więcej niż chciał pokazać. Zawahała się, lecz zanim zdołał cofnąć dłoń ujęła ją mocno.
-Wiem, że pewnie dziś słyszałaś to już wiele razy, ale ładnie wyglądasz, Wika.
-Słyszałam już, że wyglądam pięknie. Gdzie twoja dziewczyna? Pozwoliła ci ze mną zatańczyć?
-Nie mogę czasem zrobić tego, co chcę?-zapytał, uśmiechając się figlarnie i prowadząc ją na parkiet. Tango.
-Wik, wiem że obiecałem cię unikać, ale może dzisiaj zapomnijmy o zakazach. Zapomnijmy o tym, co było, zapomnijmy o naszych drugich połówkach, po prostu dobrze się bawmy.
-Ciężko zapomnieć o kimś, kto właśnie z tobą rozmawia.
-Wiesz, że mówiłem o nim -powiedział, wskazując głową wygłupiającego się bruneta.
-A ty wiesz, że ja o nim nie myślałam.
-Za tydzień wszystko się zmieni. Ty na zachód, ja na północ.
-Ty z nią, ja z nim. Nigdy więcej się nie zobaczymy. „Nigdy”, to takie okrutne słowo. Pasuje do ciebie.
- Nie roztrząsaj tego, nie dzisiaj. Przypomnij sobie miłe chwile. Pamiętasz, jak pierwszy raz poszliśmy na lody, ale wiało tak mocno, że twoje włosy miały smak brzoskwiniowy?
- A pamiętasz, kiedy po raz pierwszy zobaczyłam cię z nią? Kiedy powiedziałeś, że dla mojego dobra lepiej będzie, jeśli nie będziemy razem?
- Twój pierwszy, pośpieszny całus na policzku.
- Twoje pytania, kiedy radziłeś się mnie w jej sprawach. Mój codzienny ból, kiedy musiałam patrzeć na wasze szczęście.
- Przecież jesteś szczęśliwa. Masz swojego ukochanego.
- Nie nazywaj go tak. Nigdy nie będę szczęśliwa. Nigdy nikogo nie pokocham.
- „Nigdy”, to takie nieprzewidywalne słowo- wyszeptał jej do ucha- pasuje do ciebie.
Odchylił ją mocno do tyłu, zabrzmiały ostatnie nuty. Tango.

Siedziała sama przy stoliku, wodząc smutnymi oczami za brunetem w niedopasowanym szarym garniturze. Uśmiechnął się, a ona odpowiedziała tym samym, kiwając głową w stronę jego partnerki. Nie tańczył najlepiej.
-Zatańczysz?
Odwróciła się zaskoczona. Stał, elegancki i poważny, jakby to słowo kosztowało go o wiele więcej niż chciał pokazać. Zawahała się, lecz zanim zdołał...

- Raz, dwa, trzy, start…
- Czekaj.
- Co? – zapytał z przerażeniem Tomek.
- Stopa – odparła Marysia
- Co stopa? – szepnął groźnie. – Wszyscy zaczęli, tylko my stoimy.
- Już.

I rozpoczęli taniec.

- Chyba idzie nam nieźle jeszcze ani razu nie podszedł do nas instruktor.
- Nie podszedł, bo tamta laska kompletnie nie ogarnia, która noga to lewa, a która prawa – powiedziała z wyższością.
- Tak? To czemu za każdym razem zaczynasz robić obrót w złą stronę?
- Znalazł się mistrz. Lepiej głębiej uginaj kolana, bo wyglądasz jakby ktoś wsadził ci kij w…

Para blisko nich wykonywała ruchy niczym szympansy zwisające z drzewa i mężczyzna o mało, co nie uderzył Marysi w twarz. Instynktownie uchyliła się, żeby niknąć ciosu.

- Nawet na kursie samoobrony nikt mnie tak nie zaatakował. Złap mnie w tali.
- Widać, że facet się przejmuje, chyba za bardzo. Dobra, teraz do góry.

Tańczące sylwetki odbijały się w lustrze.

- I raz i dwa i noga, i raz i dwa i noga, i raz i dwa i noga…
- Czy musisz liczyć na głos? – spytała zirytowana Marysia.
- Pomaga mi to utrzymać się w tempie.
- Licz w głowie, rozpraszasz mnie – powiedziała, po czym zaczęła szeptać pod nosem kolejność ruchów.

Zderzenie głów podczas podnoszenia się z kucania, przyciągnęło wzrok wszystkich w sali.

- Co ty robisz, do cholery? Chcesz mnie zabić? – warknął.
- To ty przecież za wcześniej zacząłeś się podnosić. Lewa, prawa, noga w tył.
- Ja? Ciągle próbujesz prowadzić. Ja prowadzę – chwycił ją w biodrach i pchnął trzymając za rękę. Za mocno, Marysia wyślizgnęła mu się i wpadła na ścianę.
- Brawo, już widzę, jak kiedyś zdobywamy nagrody tańcząc w tych śmiesznych, świecących się strojach.
- Na zawody? Chyba, jak znajdę odpowiednią partnerkę.

Marysia momentalnie stanęła w miejscu.

- Coś ci się nie podoba?
- Dobra, daj spokój. Lewa, prawa, noga do tyłu – wyliczał i załapał ją za dłonie.

Instruktor pokiwał głową z aprobatą patrząc na ich układ. Choć nie obędzie się bez siniaków.

- Czy ty gapisz się na cycki tej lafiryndy?

Tomek przewrócił oczami.

- Raz, dwa, trzy, start…
- Czekaj.
- Co? – zapytał z przerażeniem Tomek.
- Stopa – odparła Marysia
- Co stopa? – szepnął groźnie. – Wszyscy zaczęli, tylko my stoimy.
- Już.

I rozpoczęli taniec.

- Chyba idzie nam nieźle jeszcze ani razu nie podszedł do nas instruktor.
- Nie podszedł, bo tamta laska kompletnie nie ogarnia, która noga to lewa, a która prawa – powiedziała z...

- Zobacz, to ciekawe. Poznaliśmy się tydzień temu, a dzisiaj już tańczymy.
- Nie bardzo rozumiem, co w tym ciekawego. To tylko taniec, nie wyobrażaj sobie bóg wie czego od razu.
- Jasne, a jednak coś mnie w tym intryguje. Sam nie wiem, co dokładnie.
- Mnie natomiast ciekawi, czemu te dwie kobiety tak na nas się gapią. Czuję, że o nas gadają. Mam coś z makijażem lub fryzurą nie tak?
- Wyglądasz bosko. Nimi się nie przejmuj. One tak mają.
- Jak to? Widziałeś je tu wcześniej?
- Nigdy tu wcześniej nie byłem, ale skądinąd znam je.
- To znaczy?
- OK, powiem, tylko się nie śmiej. Ta na lewo to moja babcia, a ta obok niej, to jej koleżanka, jeszcze z czasów szkolnych. I przyszły sprawdzić, do kogo smalę cholewki, jak one to nazywają.
- Ha! Żartujesz? Czy zawsze przychodzisz z babciami na randkę?
- To nie jest zabawne. Owszem, bywały na kilku poprzednich, ale jakim cudem się dowiadują o miejscu i czasie spotkań, to nie mam pojęcia. Babcia skończyła podstawowy kurs komputerowy, ale to chyba nie czyni z niej jeszcze hakera. Podejrzewam, że albo mnie śledzą, albo jakoś podsłuchują. Sam nie wiem, ale zwariować z nimi można.
- No to faktycznie ci się trafiło. Ale czemu patrzą na mnie tak wrogo? Czy one nigdy się nie uśmiechają?
- To ci się nie spodoba. Lepiej żebyś nie wiedziała.
- Powiedz, ta piosenka zaraz się skończy, a chciałabym wiedzieć.
- To obawiam się, że na jednej piosence się nie skończy, bo to nie jest proste.
- Sprytnie! Niech ci będzie. Masz jeszcze jeden taniec, a potem...
- Wiem, potem zobaczymy. Więc historia z babcią sięga czasów, gdy się nie znaliśmy...
- Czekaj, przy tym skocznym kawałku raczej nie pogadamy. Może pójdziemy gdzieś, gdzie da się normalnie pogadać.
- Ok, ale uprzedzam, one pewnie pójdą za nami. Chyba, że znasz miejsce, gdzie ich nie wpuszczą.
- Nie wiem. To może chodźmy do mnie.

Wychodząc, przepuścił ją w drzwiach przodem. Obejrzał się za siebie. Kciukiem dał znać starszym kobietom, że wszystko ‘idzie’ zgodnie z planem.

- Zobacz, to ciekawe. Poznaliśmy się tydzień temu, a dzisiaj już tańczymy.
- Nie bardzo rozumiem, co w tym ciekawego. To tylko taniec, nie wyobrażaj sobie bóg wie czego od razu.
- Jasne, a jednak coś mnie w tym intryguje. Sam nie wiem, co dokładnie.
- Mnie natomiast ciekawi, czemu te dwie kobiety tak na nas się gapią. Czuję, że o nas gadają. Mam coś z makijażem lub fryzurą...

K: Widziałam Cię wczoraj wieczorem.
W: Tak, gdzie?
K: Podwoziłeś jakąś cizię!
W: O której?
K: No ładnie, to jest ich więcej?!
W: O 19? To tylko koleżanka z pracy.
K: O mnie też tak kiedyś mówiłeś swojej żonie.
W: Zazdrosna?
K: A jak myślisz?!
W: Uwielbiam, jak się tak wściekasz. Tzn, że jeszcze Ci na mnie zależy.
K: Nie wkurzaj mnie! Tańcz!
W: Przecież tańczę. Z nikim nie jest i nie będzie tak jak z Tobą.
K: W tańcu?
W: Wszędzie, przecież wiesz, o co mi chodzi...
K: Masz kogoś?
W: Czekam na Ciebie, że zmienisz zdanie.
K: Cholera, nie ściskaj tak, to ja prowadzę.
W: Wiesz, na co mam teraz ochotę?
K: Wiem...To mamy tak samo. Wyjdźmy stąd.
W: Gdzie?
K: Wszystko mi jedno, byle z dla od ludzi i byle było tak, jak dawniej.
W: I to właśnie w Tobie lubię.

K: Widziałam Cię wczoraj wieczorem.
W: Tak, gdzie?
K: Podwoziłeś jakąś cizię!
W: O której?
K: No ładnie, to jest ich więcej?!
W: O 19? To tylko koleżanka z pracy.
K: O mnie też tak kiedyś mówiłeś swojej żonie.
W: Zazdrosna?
K: A jak myślisz?!
W: Uwielbiam, jak się tak wściekasz. Tzn, że jeszcze Ci na mnie zależy.
K: Nie wkurzaj mnie! Tańcz!
W: Przecież tańczę. Z nikim nie...

- Witam.- powiedział do Marii mężczyzna popijający martini
- Przepraszam, czy my się znamy?- kobieta odstawiła szklankę z owocowym drinkiem
- Nie mam nic przeciwko, żebyśmy się poznali.- mrugnął do niej
- A ja akurat mam.- odwróciła się Maria
- Nie chcę być natarczywy, ale czemu tak piękna kobieta siedzi w barze pełnym po brzegi samcami alfa?- zaśmiał się mężczyzna
- Akurat wychodzi na to, że jest pan natarczywy.- Maria odrzuciła flirt
- Jak mam panią przekonać, żebyśmy wypili drinka?
- Nijak, spokojnie może pan sobie pójść do innej kobiety i to właśnie ją uwieść. Cóż, może panu się uda.- stwierdziła z lekką pogardą
- Tu nie ma takich kobiet jak pani.- zaszkliły mu się oczy- Jestem Jack.
- Miło poznać.- znów odrzuciła go Maria
- A pani?
- Myślę, że to nie jest tak ważne.- napiła się jeden haust drinka
- A więc zatańczmy.- Jack złapał Marię za rękę i wyruszył w głąb parkietu zasianego pustką
- Mamy tańczyć do disco? Nie, ja wychodzę.- stwierdziła opryskliwie kobieta
- DJ! Tango!- krzyknął Jack
Od razu między parą stworzył się dziwny dystans, lecz gdy muzyka zaczęła zmieniać tempo i głośność, Maria zaczęła przybliżać się do Jack'a. Każdy krok kobiety się zmieniał, nie był już sztuczny i pełen wstydu. Zapomniała o całym świecie, widziała tylko błysk w oczach mężczyzny, który świetnie tańczy tango. Każdy jego całus i figura, którą niesfornie próbował przedstawić, okazywała się strzałem w dziesiątkę do serca Marii. Para przetańczyła tak całą noc. Jack wymienił się numerem i wrócili samotnie do domów. Mężczyzna zapamiętał nieznajomą, jako kobietę, która z nieśmiałej zmieniła się w burzę seksu, a Maria myślała o Jack'u jako o mężczyźnie, który tańczył tango.

- Witam.- powiedział do Marii mężczyzna popijający martini
- Przepraszam, czy my się znamy?- kobieta odstawiła szklankę z owocowym drinkiem
- Nie mam nic przeciwko, żebyśmy się poznali.- mrugnął do niej
- A ja akurat mam.- odwróciła się Maria
- Nie chcę być natarczywy, ale czemu tak piękna kobieta siedzi w barze pełnym po brzegi samcami alfa?- zaśmiał się mężczyzna
- Akurat...

- Cóż żem uczyniła, czym zasłużyła na taki zaszczyt i wyróżnienie w oczach wszystkich bawiących się na balu mieszkańców Sund, żeś mnie poprosił Pan do pierwszego tańca?
- Zaszczyt i wyróżnienie? To ja pytam się ciebie Pani, czemuż podobne mniemanie mają o mnie mieszkańcy i tyś?
- Nie bądź Pan niemądry i śmieszny w swoich wypowiedziach. Niech nie będą one nieszczere i skromne. Całe Sund wie coś uczyniłeś dla ludzi mojego pokroju. Nie, nie. Nie obrażaj Pan mojej osoby, kręcąc przecząco głową na wypowiadane przeze mnie fakty o naszym pochodzeniu, pozycji i majątku. Jestem dozgonnie wdzięczna, podpisując pod podziękowaniami mają rodzinę, jak i całe Sund. Aczkolwiek nie to jest pierwotną moją myślą. Czy nie zachowam się nagannie, ponaglając moje pytanie, czemuż ja?
- Ponaglanie pytania, które przynosi mnie wiele radości i ochoty podziękowania za jego ponaglanie, nie jest w rzeczy samej nagannym zachowaniem.
- Czy doczekam się odpowiedzi, Panie Viken?
- Cóż mi rzec, droga Pani. Olśniewająca uroda, blask w oku, zdumiewające spojrzenie i zapierająca dech w piersi postawa. Zdziwiony więc jestem, iż pozbawiony byłem konkurencji.
- Czy aparycja jest jedynym powodem? Jeśli otrzymam odpowiedź twierdzącą, a zakładam Pańską szczerość, powinna byłam odmówić i po zakończonym tańcu odejść i nigdy już nie spoglądać w Pańską stronę, Panie Viken. Po takim hojnym darze, jak obdarowanie ziemiami mieszkańców Sund, nie podaję z góry, iż to prawda.
- Słyszałem o Pani nie jedno dobre słowo. Zaklinam więc, że prezencja Pani jeszcze bardziej pogłębiła moją chęć poproszenia Pani do tańca. Jeśli nie ma Pani nic przeciwko mojej osobie, będę przy Pani, aż bal się nie skończy, a śpiewy ucichną. A teraz, zapraszam na dziedziniec. Mogę przysiąc, że niebo dzisiejszej nocy jest jeszcze piękniejsze, niż minionej, a w towarzystwie Pani spodoba mnie się jeszcze bardziej.

- Cóż żem uczyniła, czym zasłużyła na taki zaszczyt i wyróżnienie w oczach wszystkich bawiących się na balu mieszkańców Sund, żeś mnie poprosił Pan do pierwszego tańca?
- Zaszczyt i wyróżnienie? To ja pytam się ciebie Pani, czemuż podobne mniemanie mają o mnie mieszkańcy i tyś?
- Nie bądź Pan niemądry i śmieszny w swoich wypowiedziach. Niech nie będą one nieszczere i...