Rozwaga i romantyzm… Dlaczego tak trudno nam zrozumieć, że – chociaż stanowią swoje naturalne przeciwieństwo – jedynie wchodząc w symbiozę stworzą idealną całość? Są jak… kremówka. Romantyzm, ta budyniowa masa z lubością rozpływająca się w wargach, ale jedynie otoczona racjonalną porcją kruchego ciasta francuskiego jest w stanie zachwycić nawet najbardziej wybrednego smakosza.

Dlaczego tak ważna jest ta równowaga pomiędzy mentalnością rozważnej i romantycznej? A czy kiedykolwiek próbowałeś samego kremu bądź ciasta z napoleonki? W odosobnieniu nie mają racji bytu. Nasze kubki smakowe nie są w stanie znieść tej nadmiernej słodyczy dostarczanej z każdym kęsem aksamitnego musu, a i sama kruszonka nie wywiera wystarczających smakowych doznań.

Dokładnie na takiej samej zasadzie działa połączenie rozwagi i romantyzmu.

Cudownie jest rozpływać się w marzeniach, stopami nie muskać nawet ziemi. Żyć tym, co przyniesie los, mając nadzieję, iż okaże się to być rzeczą przychylną naszym wszelkim koncepcjom. Wierzyć, że w życiu czeka nas coś pięknego. Nieistotne czy za rogiem, w innym mieście czy życiu. Nie zapominajmy, że wiara nie zapewni nam jednak dachu nad głową i środków na to, by żyć.

Z kolei twarde stąpanie po gruncie, robienie zawsze tego, co należy i sztywne trzymanie się wyznaczonych zasad nie zaprowadzi nas w miejsca, gdzie czekać nas mogą piękne rzeczy. Nasza racjonalna egzystencja stanie się sucha, niepełna, bez ustanku będzie nam w niej brakowało tego czegoś. Uniesienia.

I dlatego czerpmy po trochu zarówno z tej rozważnej, jak i romantycznej. Stwórzmy idealną kompozycję, łącząc delikatność, subtelność i słodycz z pełną ogłady i stanowczości formą, nadającą prawdziwy kształt naszym kremowym wnętrzom.

Wybrane książki:
* William Shakespeare "Wieczór Trzech Króli"
* Diane Ducret "Kobiety dyktatorów"
* Anne Rice "Pokuta"
* Becca Fitzpatrick "Szeptem"
* Colleen Houck "Klątwa tygrysa"

Rozwaga i romantyzm… Dlaczego tak trudno nam zrozumieć, że – chociaż stanowią swoje naturalne przeciwieństwo – jedynie wchodząc w symbiozę stworzą idealną całość? Są jak… kremówka. Romantyzm, ta budyniowa masa z lubością rozpływająca się w wargach, ale jedynie otoczona racjonalną porcją kruchego ciasta francuskiego jest w stanie zachwycić nawet najbardziej wybrednego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Rożnica między rozważnym a romantycznym jest taka, jak między katastrofizmem Czechowicza i arkadyjskimi wizjami Wergiliusza. Jak wybrać, gdy recepty na szczęście, mimo działań alchemików, brak? Najwłaściwsza byłaby stoicka postawa złotego środka. Postawiona przed koniecznością wyboru, stwierdzam jednak, że w życiu lepiej być romantyczną.
Tylko ludzie o nieograniczonych umysłach, z nieprzeciętną wyobraźnią, intuicją i brakiem pokory zmieniają świat. Patrzą na rzeczywistość inaczej, niż tylko przez pryzmat wymiernych kategorii. Warto się buntować, szukać tajemnicy w oczach drugiego człowieka, a to potrafią Ci, dla których priorytetem nie jest materia.
Życie to suma przeżyć, synteza doświadczonych, zapamiętanych chwil. Pragmatycy osiągają lepszą pozycję społeczną. Romantycy zaś czerpią z życia esencję sensu, nie są rzemieślnikami codzienności, ale jej kreatorami. Oni jedynie zdołają otrzeć się o prawdę, której ludzkie zmysły nie pojmują. Warto być romantyczką, by czerpać z życia to, co najważniejsze. „Szczęście jest w tysiącu drobiazgów tworzących mozaikę życia codziennego”. Coż wiedzą o tym hermetyczni pragmatycy. Zmęczeni pracą, wypełnianiem obowiązków, nie zauważają nawet wschodu słońca. Są ślepi ślepotą najsmutniejszą.
Mogłabym mnożyć argumenty (tyle banałów ciśnie mi się na klawiaturę), ale zwięźle powiem, że w życiu lepiej być romantyczką, chociażby dlatego, żeby wkurzać wszystkich tych, którzy z wyższością i pogardą spoglądają na ludzi bujających w obłokach, na ich niekonwencjonalny tryb bycia. Nie, żeby ich uczyć tolerancji. Edukacja nie ma tu nic do rzeczy. Po prostu, żeby ich wkurzyć. I otworzyć oczy na beznadziejność ich życia.
Moją refleksję zakończę znanym czytelnikom pytaniem: czy bardziej cierpi ten, kto kochał nieszczęśliwie, czy ten, kto nie kochał nigdy? Każdy, kto właściwie potrafi sobie na nie odpowiedzieć, zapewne zgodzi się z moim poglądem.

M. Białoszewski „Tajny dziennik”
Krajewski, „Rzeki Hadesu”
Fiodor Dostojewski „Bracia Karamazow”
P. Sztompka „Socjologia. Analiza Społeczeństwa”
Colin Clark „Mój tydzień z Marilyn”

Rożnica między rozważnym a romantycznym jest taka, jak między katastrofizmem Czechowicza i arkadyjskimi wizjami Wergiliusza. Jak wybrać, gdy recepty na szczęście, mimo działań alchemików, brak? Najwłaściwsza byłaby stoicka postawa złotego środka. Postawiona przed koniecznością wyboru, stwierdzam jednak, że w życiu lepiej być romantyczną.
Tylko ludzie o nieograniczonych...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

WIECZNA MŁODOŚĆ. Podobno wraz ze starzejącym się ciałem, starzeje się również dusza. Powiadają, że nie można czuć się młodo w starym ciele. To niedorzeczny wymysł Rozważnych. Dla romantyka każdy pomysł, nawet ten najbardziej szalony, jest możliwy. Niezależnie od wieku. Jeśli ktoś sądzi, że 65-letni Aleksander Doba przepłynął samotnie kajakiem Atlantyk bo był rozważny, jest w ogromnym błędzie i czas, żeby go z niego wyprowadzić. To właśnie romantycy potrafią być osobami szalonymi, a „ludzie wystarczająco szaleni by sądzić, że mogą zmienić świat, są tymi, którzy go zmieniają”*. Romantyk bowiem nie patrzy na wiek, czy życiowe przeszkody. On żyje chwilą i jest gotowy brać wszystko, co mu świat przyniesie, nie zastanawiając się nad tym długo.
WSPOMNIENIA. Nie od dziś wiadomo, że człowiek romantyczny to człowiek porywczy. On nie zastanawia się, on działa. Dzięki swojej burzliwej duszy na prawdę ŻYJE. Człowiek rozważny dostrzega świat takim, jakim jest. Romantyk dostrzega to, co ukryte. Widzi piękno świata i wierzy, że każdy człowiek w głębi duszy jest dobry. W końcu dla niego każdy dzień jest cudem. Każdy niesie przygodę, nie zależnie od tego czy tylko w jego wyobraźni czy w prawdziwym życiu. Romantyczna natura daje mu odwagę do spełniania marzeń i brania od życia pełnymi garściami. Żyje pełnią życia, co sprawia, że wracając do swoich wspomnień, ma świadomość, że nie musi żałować, że czegoś nie spróbował, że nie bał się ŻYĆ.
UCIECZKA. Marzenia są ucieczką od szarości życia. To swego rodzaju ochrona. Ludzie romantyczni mają w sobie nadzieję na lepsze jutro. Wierzę, że wraz z nowym dniem, zaczyna się nowe życie. Żyją w swoim własnym świecie, w którym są władcami. Mogą być kim tylko chcą, robić co im się żywnie podoba, odwiedzać miejsca, gdzie nie stanęła jeszcze ludzka stopa. To dar, którego nie posiadają ludzie kierujący się w życiu rozwagą. Ich trzeźwe podejście do życia, pozbawia ich świata, w którym "niemożliwe staje się możliwe"*.


1 962 znaki ze spacjami (nie licząc tytułów wybranych książek, "*" w tekście oraz odnośników pod spodem)

1.Robokalipsa - Daniel Wilson
2.Klątwa tygrysa - Colleen Houck
3.Klątwa tygrysa. Wyzwanie - Colleen Houck
4.Kłamczuchy. Pretty Little Liars (1) - Sara Shepard
5. Bez skazy. Pretty Little Liars (2) - Sara Shepard

* Apple, "Think Different", 1997r.
* hasło z reklamy Coca Coli :)

WIECZNA MŁODOŚĆ. Podobno wraz ze starzejącym się ciałem, starzeje się również dusza. Powiadają, że nie można czuć się młodo w starym ciele. To niedorzeczny wymysł Rozważnych. Dla romantyka każdy pomysł, nawet ten najbardziej szalony, jest możliwy. Niezależnie od wieku. Jeśli ktoś sądzi, że 65-letni Aleksander Doba przepłynął samotnie kajakiem Atlantyk bo był rozważny, jest...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A jednak serce może przestać bić na chwilę, a wszystkie mięśnie potrafią się skurczyć, jak gdyby zapomniały że posiadają też umiejętność rozkurczania. To niezbyt miłe uczucie towarzyszące ludziom w chwilach rozczarowań stało się również moim udziałem tuż po opuszczeniu sali po maturze z polskiego 4 maja br. Nie da się ukryć, nawet sążniste elaboraty dotyczące sceny salonu warszawskiego z mickiewiczowskich „Dziadów” cz. III nie zainteresują egzaminatora, bo… nijak się mają do tematu wypracowania.
Przyznaję, w czasie mojej edukacji w liceum wiele było lektur których nie przeczytałam, ale akurat „Dziady” miałam opanowane do perfekcji. A tu nagle okazuje się że mogę mieć problemy ze zdaniem matury, bo moja rozprawka nie wykazuje związku z tematem.
Zalała mnie fala rozgoryczenia. Do tej pory byłam trochę jak Werter. Przewracając kolejne strony utworu Goethego, widziałam w tytułowym bohaterze odzwierciedlenie swoich cech. Wrażliwa dusza uwielbiająca kontakt z naturą, wyobcowana ze świata indywidualistka. Słowem – cechy tak typowe dla bohatera romantycznego, że aż szkoda, że nie dane było mi żyć kilkaset lat wcześniej, idealnie pasowałabym do klimatu epoki. Lecz czas spojrzeć prawdzie w oczy – czyż takie rozumienie romantyzmu nie jest równoznaczne z niedojrzałością? Przecież bohater werterowski znamionuje cechy biernej postawy człowieka, który tak naprawdę odznacza się nieodpowiedzialnością, jest egocentrykiem niezdolnym do realizacji niedosiężnych marzeń. A w takim razie jaki sens ma wieczne bujanie w obłokach?
Więc tak naprawdę nie jestem romantyczką. To po prostu niedojrzałość. Młodość – czas w którym wydaje ci się, że świat stoi przed tobą otworem, aż nagle wydarza się coś, co sprawia, że zaczynasz postrzegać rzeczywistość w inny sposób. Dojrzewasz! Najwyższa pora zrzucić niebieski frak i żółtą kamizelkę – zdanie egzaminu dojrzałości zobowiązuje. Zamieniam się więc powoli w rozważną kobietę, lecz do czasu ogłoszenia wyników matury mogę uważać się za dziecko;)

Książki które chciałabym wygrać:
- Fiodor Dostojewski, Bracia Karamazow
- Szymon Hołownia, Bóg. Życie i twórczość
- Frank Gonzales-Crussi, Tajemnice ciała. Dziurawe żołądki, bolące serca i płuca Chopina
- Eric-Emmanuel Schmitt, Kiki van Beethoven
- Szymon Hołownia, Marcin Prokop, Bóg, kasa i rock'n'roll

A jednak serce może przestać bić na chwilę, a wszystkie mięśnie potrafią się skurczyć, jak gdyby zapomniały że posiadają też umiejętność rozkurczania. To niezbyt miłe uczucie towarzyszące ludziom w chwilach rozczarowań stało się również moim udziałem tuż po opuszczeniu sali po maturze z polskiego 4 maja br. Nie da się ukryć, nawet sążniste elaboraty dotyczące sceny salonu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Każda z nas ma w sobie znaczny procent romantyzmu, którym emanujemy w geście, słowie i czynie. I mimo, że realia XXI wieku pokazują, że romantyzm nie ma raczej racji bytu we współczesności, to i tak uważam, że lepiej być romantyczką, a dlaczego?

1."Nie zmuszaj się do robienia czegoś, na co nie masz najmniejszej ochoty. Nigdy. Jeżeli zapragniesz zostawić kogoś na środku ulicy, przejść na drugą stronę i odejść - zrób to" [H. Kureishi, "Czarny album"]
Kobieta rozważna nie słucha głosu swojego serca. Ukrywa emocje pod skorupą pozornej niedostępności, stylizuje się na niezależną osobowość, która twardo stąpa po ziemi. A taka postawa prowadzi do depresyjnych wieczorów wypełnionych tęsknotą i nieodpartym wrażeniem, że życie przez palce płynie w nicość…

2. "Normalność to pierwszy symptom śmiertelnej choroby. Jak tylko poczujesz, że nadchodzi normalność, zaraz poszukaj antidotum" [J. Carroll, "Drewniane morze"]
Kobieta rozważna kieruje się zdrowym rozsądkiem. Postępuje według tego, co dyktuje jej umysł i nie pozwala sobie na spontaniczne porywy serca, bo „nie wypada”. A jak powiedział A.Einstein: „Logika zaprowadzi cię z punktu A do punktu B. Wyobraźnia wszędzie”. Warto czasem złamać zasady, iść pod prąd i wpuścić odrobinę chaosu do swojego uporządkowanego życia.

3. "Symptomem, który ujawnia, że zabijamy marzenia, jest brak czasu" [P.Coelho, "Pielgrzym"]
Kobieta rozważna nie ucieka w świat marzeń i nie buja w obłokach. Imaginacje zmienia w realne planowanie, a przecież marzenia inspirują do działania, wyznaczają cele i są odskocznią od przytłaczającej rzeczywistości.

Może realistka rzadziej gubi drogę i wie konkretnie dokąd zmierza, a romantyczka częściej bywa nieporadna i jak mała dziewczynka błądzi głową w chmurach, naiwnie wierząc w to, że kiedyś spotka księcia z bajki. Nieważne. Nauczona doświadczeniem, uważam, że zdecydowanie bardziej opłacać się słuchać głosu swojego serca, aniżeli rozumu. Dzięki temu niczego nie będzie żal… W końcu "Dobrze widzi się tylko sercem".


Wybrane książki:

1.David Wills „Metamorfozy. Marilyn Monroe”
2.Mario Vargas Llosa „Raj tuż za rogiem”
3.Mario Vargas Llosa „Szelmostwa niegrzecznej dziewczynki”
4.Andrzej Skworz, Andrzej Niziołek „Biblia dziennikarstwa”
5.Piotr Sztompka „Socjologia codzienności”

Każda z nas ma w sobie znaczny procent romantyzmu, którym emanujemy w geście, słowie i czynie. I mimo, że realia XXI wieku pokazują, że romantyzm nie ma raczej racji bytu we współczesności, to i tak uważam, że lepiej być romantyczką, a dlaczego?

1."Nie zmuszaj się do robienia czegoś, na co nie masz najmniejszej ochoty. Nigdy. Jeżeli zapragniesz zostawić kogoś na środku...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Postawione pytanie z początku wydaje się zwykłym zagadnieniem, którego odpowiedzi należy szukać na płaszczyźnie indywidualnego temperamentu i mentalności, jednak głębsza deliberacja ukazuje, że analizowana problematyka sięga głębiej, aż do czeluści naszej podświadomości i całokształtu osobistego światopoglądu, ukształtowanych na przestrzeni wielu lat podejmowanych wyborów, następujących skutków i uwarunkowanych nimi doświadczeń. Kwestia ta, z pozoru być może nawet trywialna i wielokrotnie spłycana wyłącznie do relacji międzyludzkich, tak naprawdę przenikliwie dotyka sfery życiowej filozofii, która może być zinterpretowana jako wybór pomiędzy dogmatami niemalże beztroskich, wiecznie radujących się Kahunów, którym nieobcy jest również spokój duszy niekiedy porównywalny z równowagą zauważalną wśród Tybetańskich Mnichów, a postawą Chaotów, którzy gotowi są przyjąć każde przekonanie, nawet te głoszące o byciu kimś ponad Bogiem, byle tylko osiągnąć pewną korzyść, a ich hierarchia potrzeb zainspirowana jest doktrynami Laveyan. Dokonując wielowymiarowej analizy celem rozstrzygnięcia, który „system zachowań” jest najwłaściwszy i optymalny, dochodzę do wniosku, że newralgiczną kwestią jest elastyczność. Primo, zachowując balans pomiędzy dążeniem do osiągnięcia wyznaczonych celów, a nieszkodzeniem innym jednostkom poprzez niekierowanie się najbardziej destrukcyjną formą twardego stąpania po ziemi, a więc dążenia po trupach do celu, krzewimy w swym umyśle pozytywne wzorce, które warunkują w przyszłości równowagę pomiędzy materią zmysłów, psychiki i intuicji. Secundo, traktując bujanie w obłokach jako narzędzie, które możemy kontrolować do zmiany swoich przekonań, bądź przystosowania się do sytuacji która niebawem może nastąpić czy też pogodzenia się z pewnym wydarzeniem z przeszłości, płynnie lawirujemy w świecie marzeń dowolnie manipulując swymi myślami nie dając się zniewolić i zatracić koncentracji i skupienia, a dodatkowo nie marnujemy swej energii na negatywne emocje, co pozwala nam działać spontanicznie zawsze z pozytywnym skutkiem. Po trzecie, rozpatrując romantyzm jako akceptację siebie i świata oraz chęć szerzenia dobra, a nie tylko jako wyrazu udanego flirtu mamy większe szanse na uznanie i odwzajemnienie tych cech, a mimo wszystko zważywszy na pozostałe aspekty jesteśmy silną osobowością nie popadającą całkowicie w sidła bezpretensjonalności.

Książki, które chciałabym otrzymać
Maurice Druon:
- Królowie przeklęci. Król z żelaza
- Królowie przeklęci. Zamordowana królowa
- Królowie przeklęci. Trucizna królewska
- Królowie przeklęci. Prawo mężczyzn
- Królowie przeklęci. Wilczyca z Francji

Postawione pytanie z początku wydaje się zwykłym zagadnieniem, którego odpowiedzi należy szukać na płaszczyźnie indywidualnego temperamentu i mentalności, jednak głębsza deliberacja ukazuje, że analizowana problematyka sięga głębiej, aż do czeluści naszej podświadomości i całokształtu osobistego światopoglądu, ukształtowanych na przestrzeni wielu lat podejmowanych wyborów,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Życie można przeżyć bujając w obłokach, myśląc ciągle o tym jedynym.Wyobrażać sobie jak się przytulcie z tym jedynym pod obłokami w Paryżu. Takie kobiety niestety nie zawsze mają życie z górki. Żyjąc cały czas "bujając w obłokach" nie jest zawsze takie dobre.
Rozwaga- bycie takim człowiekiem też nie zawsze ma happy end. Można je przeżyć osiągając wiele- praca, dom,.... No właśnie, jest tam to wolne miejsce- rodzina. Bycie rozważną wiąże się z odpowiedzialnością- no a pomyślmy- czy rozważny człowiek wybrałby wymarzoną pracę, czy "jakąś" ta miłość? Według mnie lepiej być romantyczką, i cały czas być poza zasięgiem. Wolałabym być biedna ale kochać i być kochaną. ;D

Życie można przeżyć bujając w obłokach, myśląc ciągle o tym jedynym.Wyobrażać sobie jak się przytulcie z tym jedynym pod obłokami w Paryżu. Takie kobiety niestety nie zawsze mają życie z górki. Żyjąc cały czas "bujając w obłokach" nie jest zawsze takie dobre.
Rozwaga- bycie takim człowiekiem też nie zawsze ma happy end. Można je przeżyć osiągając wiele- praca, dom,.......

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Myślę że najlepiej jest być rozważną dlaczego ?
Według mnie romantyczna kobieta często ma obras zasłonienty różowymi okularkami widzi faceta takim jaki nie jest . Myśli że to ideał i lata za nim na skrzydlach "miłości" ,a wady dostrzega po kiklu latach małżeństwa . Ten przykład podaje patrząc na mamę. ;)
Często też romantyczna kobieta ,może swym zachowaniem spłoszyć faceta ,który woli piłkę ,deske ,rowery lub jest maniakiem gier komputerowych ,a tu nagle czepia się go rożowa panienka kwicząca na jego widok . Jednak są też chłopcy którym się takie podobają uważają je za słodkie lub seksowne i ta romantyczność w końcu zasłania to jaki jest charakter kobiety.Ale z drugiej strony romantyczność to drugie imie każdej z nas u nie ktorej wcześniej czy puźniej się pojawi ,lecz trzeba tą wadę czy też zaletę okiełznać.

Myślę że najlepiej jest być rozważną dlaczego ?
Według mnie romantyczna kobieta często ma obras zasłonienty różowymi okularkami widzi faceta takim jaki nie jest . Myśli że to ideał i lata za nim na skrzydlach "miłości" ,a wady dostrzega po kiklu latach małżeństwa . Ten przykład podaje patrząc na mamę. ;)
Często też romantyczna kobieta ,może swym zachowaniem spłoszyć...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Długo zastanawiałam się jak ubrać moją odpowiedź w ładne słowa, ale okazuje się, że to nie takie proste. Napiszę więc krótko, ale szczerze. Każdy zawsze mówił mi, żebym słuchała rozumu, że jestem zbyt młoda i nie mogę wiele wiedzieć o życiu, miłości, problemach. Ja jednak na przekór temu byłam zawsze wielką romantyczką. Gdyby nie wiara w moc serca, przegapiłabym największe szczęście mojego życia. Dzięki mojej romantycznej naturze (może czasem zbyt naiwnej), nawet po kilku latach czuję wciąż motyle w brzuchu i wiem, że marzenia się spełniają. Najważniejszą rzeczą, którą zawdzięczam mojemu romantyzmowi jest świadomość, że mam w sobie siłę, której nie zniszczy żaden człowiek. Choć romantyczki bywają kruche i wrażliwe, mają w sobie wiele potencjału, mogą widzieć świat w cudownych barwach i nigdy nie tracić nadziei na lepsze jutro. Moje życie bez romantyzmu było by smutne, a problemy dużo trudniejsze do pokonania.

Tytuły książek:
1."Fuhrer: Walka do ostatniej kropli krwi" - Ian Kershaw
2. "Stokrotki w śniegu" - Paul Evans
3. "Kobiety dyktatorów" - Diane Ducret
4. "Lalki królowej" - Christine Trent
5. "Robokalipsa" - Daniel Wilson

Długo zastanawiałam się jak ubrać moją odpowiedź w ładne słowa, ale okazuje się, że to nie takie proste. Napiszę więc krótko, ale szczerze. Każdy zawsze mówił mi, żebym słuchała rozumu, że jestem zbyt młoda i nie mogę wiele wiedzieć o życiu, miłości, problemach. Ja jednak na przekór temu byłam zawsze wielką romantyczką. Gdyby nie wiara w moc serca, przegapiłabym największe...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Być rozważną czy romantyczną? Żeby odpowiedzieć sobie na to pytanie najpierw należałoby przemyśleć: jak chcemy przeżyć swoje życie? Bycie rozważną ma swoje plusy: można uniknąć wielu kłopotliwych problemów, nieporozumień. Jednak czy tak naprawdę o to chodzi w życiu? Życie polega na popełnianiu głupstw, na żałowaniu i nie żałowaniu! Dzięki temu możemy się uczyć, chłonąć doświadczenia, poczuć ekscytację dokonywanych wyborów, poznać co to uczucie strachu, euforii. By żyć rozważnie należy przede wszystkim myśleć, ale myślenie zajmuje zbyt wiele czasu. A życie jest zwyczajnie zbyt krótkie, by roztrząsać każdy jego aspekt. Co więcej istnieją zjawiska, które jest nam trudno wyjaśnić. W takim razie jak można je analizować? Przykładowo: nie można analizować miłości. Jest ona czymś, co ciężko objąć rozumem. Wiąże się z czymś nieprzewidywalnym, trudnym do opisania. Jest to coś, co przybiera różne, czasami dziwne postaci. Jeśli tak, to czy w życiu miłosnym należy kierować się rozumem? Miłość czasami łączy ze sobą ludzi, którzy są zupełnie różni, którzy wydawałoby się, że nie mogą być ze sobą szczęśliwi. Wydaje się to surrealistyczne, ale takie są fakty! Prawda jest taka, że codziennie na całym świecie dzieją się rzeczy, które są niewiarygodne, trudne do wyjaśnienia. Jednak takie rzeczy dzieją się pod wpływem spontanicznych decyzji, pod wpływem swego rodzaju marzycielstwa, które nie może narodzić się dzięki rozwadze, racjonalizowaniu. Bowiem być spontaniczną racjonalistką to w praktyce oksymoron.
Owszem, nic nie jest tylko czarne i nic nie jest tylko białe, jednak życie nie polega na półśrodkach i bycie rozważną trudno pogodzić z byciem romantyczką. Z mojej perspektywy rozważne, racjonalne podchodzenia do życia to prawie jak życie według planu. Tylko jest jedna kwestia… Kiedy wszystko idzie po naszej myśli, nigdy nie wydarzy się nic, co przerosłoby nasze oczekiwania. Rozwaga nigdy nie pozwoli nam żyć „na maxa”, wykorzystać całego potencjału, jaki daje nam świat.

1. „Nie jestem seryjnym mordercą” – Dan Wells,
2. „Oskar i Pani Róża” – Eric-Emmanuel Schmitt,
3. „Psychopaci są wśród nas” – Robert D. Hare,
4. „Nigdy i na zawsze” – Ann Brashers,
5. „Mini-wykłady o maxi-sprawach” – Leszek Kołakowski.

Być rozważną czy romantyczną? Żeby odpowiedzieć sobie na to pytanie najpierw należałoby przemyśleć: jak chcemy przeżyć swoje życie? Bycie rozważną ma swoje plusy: można uniknąć wielu kłopotliwych problemów, nieporozumień. Jednak czy tak naprawdę o to chodzi w życiu? Życie polega na popełnianiu głupstw, na żałowaniu i nie żałowaniu! Dzięki temu możemy się uczyć, chłonąć...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej