Moje najgorsze wspomnienie z wakacji jest z dzieciństwa. Oczywiście teraz też zdarzają się wtopy ale będąc dorosłym ma się wpływ na to jak sytuację wyprostować.
Jako dziecko, będąc na różnych koloniach, idzie się za grupą i słucha wychowawcy. To, że ktoś woli poczytać książkę leżąc w cieni, a nie cały dzień latać między muzeum a boiskiem jest mało istotne. Te najgorsze wakacje były związane z obecnością pewnej grupki dzieci, którą dziś zdefiniowałabym jako produkt wychowania bezstresowego. Plus był taki, że wychowawcy byli zajęci, więc nikt mnie co chwila nie nagabywał by coś zrobić. Wychowawcy bardzo dosadnie traktowali zalecenie by dzieci nie miały "czasu na nudę", czytaj: "na własne przyjemności". Dodać trzeba, że większość wycieczek nie interesowała mnie (nie były dostosowane do dzieci), to jeszcze brak osób z którymi można spędzić sensownie czas potęgował nudę i zniechęcenie.
Wróciłam z tych wakacji z postanowieniem, że więcej nie dam się wysłać na żaden obóz i by nigdy nie pracować jako opiekun na koloniach.

Moje najgorsze wspomnienie z wakacji jest z dzieciństwa. Oczywiście teraz też zdarzają się wtopy ale będąc dorosłym ma się wpływ na to jak sytuację wyprostować.
Jako dziecko, będąc na różnych koloniach, idzie się za grupą i słucha wychowawcy. To, że ktoś woli poczytać książkę leżąc w cieni, a nie cały dzień latać między muzeum a boiskiem jest mało istotne. Te najgorsze...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najgorsze wakacje? Bez wątpienia trzytygodniowe kolonie nad morzem. Po pierwsze, nie lubię morza. Po drugie, nikt nawet nie zapytał mnie o zdanie. Dziadek autorytarnie orzekł, że to genialny pomysł, a mama go poparła. Nie wiem, może w czasach, gdy sama była dzieckiem, kolonie to rzeczywiście była świetna sprawa. Obecnie niestety wygląda to nieco inaczej, zwłaszcza, gdy jedzie się tam, nie znając nikogo. Tak więc, zmuszona siłą, wylądowałam wśród kompletnie obcych mi dzieci i nastolatków. Wszyscy już się znali, czy to z poprzednich kolonii, czy też dlatego, że ich rodzice razem pracowali. Snułam się wobec tego za nimi jak piąte koło u wozu, nudziłam się na plaży, która codziennie była obowiązkowym punktem programu, chodziłam po trzy dni w jednym t-shircie, bo mama zapakowała mi za mało ubrań, a przede wszystkim czułam się przeraźliwie samotna i odliczałam dni do końca tych koszmarnych kolonii. Jakby tego mało, dostałam okresu i zupełnie nie byłam przygotowana na tę okoliczność. Skończyło się na tym, że wkładałam w majtki grubą warstwę papieru toaletowego, modląc się, by mi nic nie przeciekło. Byłam w takim wieku, że zwrócenie się do opiekunki naszej grupy z prośbą o podpaski czy też samodzielne kupienie ich w pobliskim sklepie w trakcie wycieczki po straganach w ogóle nie wchodziło w rachubę. Najadłam się zatem stresu co niemiara w ciągu tych kilku kolejnych dni, sprawdzając cały czas, czy przypadkiem nie mam czerwonej plamy na spodenkach. Nigdy tych wakacji nie zapomnę. 

Najgorsze wakacje? Bez wątpienia trzytygodniowe kolonie nad morzem. Po pierwsze, nie lubię morza. Po drugie, nikt nawet nie zapytał mnie o zdanie. Dziadek autorytarnie orzekł, że to genialny pomysł, a mama go poparła. Nie wiem, może w czasach, gdy sama była dzieckiem, kolonie to rzeczywiście była świetna sprawa. Obecnie niestety wygląda to nieco inaczej, zwłaszcza, gdy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moje najgorsze wakacje wcale nie pachną zimnym wiatrem i ulewnym deszczem... Nie dźwięczą mi w uszach słowami awantury, czy zbyt głośną muzyką z jakiegoś odległego namiotu... Moje najgorsze wakacje nie zostały odwołane w ostatniej chwili. Moje najgorsze wakacje, to wakacje zmarnowanych szans. Wolne, długie miesiące zaraz po maturze. Miesiące niewykorzystane, ciągnące się niczym makaron spaghetti w zbyt tłustym i gęstym sosie. Dni, które upływały na nudzie. Dni, które dostałam "na wszystko" i które zmarnowałam absolutnie zamiast wycisnąć jak przysłowiową cytrynę... 

Moje najgorsze wakacje wcale nie pachną zimnym wiatrem i ulewnym deszczem... Nie dźwięczą mi w uszach słowami awantury, czy zbyt głośną muzyką z jakiegoś odległego namiotu... Moje najgorsze wakacje nie zostały odwołane w ostatniej chwili. Moje najgorsze wakacje, to wakacje zmarnowanych szans. Wolne, długie miesiące zaraz po maturze. Miesiące niewykorzystane, ciągnące się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

  Najgorsze wakacje mojego życia to te spędzone u babci na wsi.
Gdy miałam 9-12 lat co roku mama wysyłała mnie na wakacje do kochanej babuni…. taaa.
Zacznijmy od tego, że moja babcia nie jest stereotypową kochającą babcią,
dbającą o to by wnuczek się najadał i był szczęśliwy. Babcia Teosia to złośliwa,
wstrętna kobieta. Codziennie rano pobudka o wschodzie słońca – bo tylko lenie śpią
dłużej. Poranne mycie w wodzie ze studni, pomaganie przy obrobieniu zwierząt (
dojenie, karmienie, wywóz obornika), wycieczka do lasu – po drewno, zbiór
owoców i potem ich obróbka. Nie ważne, że dziecko nie ma siły – trzeba robić,
robić, robić bo inaczej z obiadu nici. Można było zapomnieć o odpoczynku. A
prawdziwą furię wywoływało w niej gdy przyłapała mnie na czytaniu książek – bo przecież
z tego nic nie ma….. Pamiętam szczególnie swoje pierwsze takie wakacje – nie miałam
doświadczenia przy krowach – bo rodzice nie mieli tych zwierząt a u babci
musiałam je wyprowadzić na pastwisko a potem wydoić. Przy dojeniu niestety
jedna z nich próbowała mnie kopnąć, unikając ciosu prawego kopyta potknęłam się
i przewróciłam prosto w wielką świeżą kupę. Z płaczem pobiegłam do domu chcąc
się umyć jednak dom był zamknięty – babcia pojechała na targ. Mogłam zapomnieć
o czystych ubraniach cały dzień. Telefon jeden na wsi, autobus raz dziennie i świadomość,
że mama przyjedzie dopiero za dwa tygodnie….Kochane lata 90te. Och jak sobie
przypomnę ten koszmar to skręca mnie w środku. Była to twarda lekcja życia. 

  Najgorsze wakacje mojego życia to te spędzone u babci na wsi.
Gdy miałam 9-12 lat co roku mama wysyłała mnie na wakacje do kochanej babuni…. taaa.
Zacznijmy od tego, że moja babcia nie jest stereotypową kochającą babcią,
dbającą o to by wnuczek się najadał i był szczęśliwy. Babcia Teosia to złośliwa,
wstrętna kobieta. Codziennie rano pobudka o wschodzie słońca – bo tylko...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ten rok zaczynał się wspaniale
Nowy pokój kupno rzeczy które od zawsze chciałam mnóstwo książek najwspanialsze urodziny w życiu...
Aż nagle wszystko zaczęło się sypać. Skupiłam całe moje życie do przyszłych studiów pracy wyjeździe do ogromnego miasta pieniędzy przyszłości.
Widziałam że sobie nie radzę i że moje możliwości idą w kompletnie odwrotną stronę. Zaczęłam się maniakalnie uczyć tego czego nienawidzę by mi tylko pomogło zrealizować to czego pragnę jednak byłam w dołku i nadal nic z tego nie rozumiałam. Dopadły mnie stany depresyjne stres i nienawiść do samej siebie i czekałam tylko na upragnione wakacje by zrobić coś co lubię z przyjaciółmi i poczuć się lepiej. Jednak gdy one nadeszły przez mój stan czułam tylko odrętwienie. Przez pół roku czekałam na ten moment a teraz czułam się jakbym nadal pędziła. Zerwałam wiele relacji z osobami na których do tej pory mi zależy bo czułam że jestem niewystarczająca nawet jako przyjaciółka. Koniec końców moje wakacje skupiały się tylko na jeszcze większym odosobnieniu. Przez okres wakacji każde hobby przestało sprawiać mi przyjemność miałam tylko garstkę ludzi przy sobie chociaż wcześniej był ich ogrom i tylko leżałam otępiała w łóżku. Tak właśnie z wyczekiwanych najwspanialszych wakacji stały się one koszmarem który ma swoje skutki do tej pory.

Ten rok zaczynał się wspaniale
Nowy pokój kupno rzeczy które od zawsze chciałam mnóstwo książek najwspanialsze urodziny w życiu...
Aż nagle wszystko zaczęło się sypać. Skupiłam całe moje życie do przyszłych studiów pracy wyjeździe do ogromnego miasta pieniędzy przyszłości.
Widziałam że sobie nie radzę i że moje możliwości idą w kompletnie odwrotną stronę. Zaczęłam się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Lato 2016 roku nigdy nie miało być tym „najgorszym”... Wręcz przeciwnie. Pierwsze wakacje po ukończeniu magicznej osiemnastki, pierwsza daleka podróż z miłością mojego życia. Najpiękniejszy czas w życiu? Zazwyczaj pewnie tak. A jednak, gdy wspominam ten wyjazd, łzy napływają mi do oczu, bynajmniej nie z radości.

Słabo pamiętam to, co dobrego mnie wtedy spotkało. Niestety, wspaniałe przeżycia zostały zagłuszone przez coś innego. Głód. Brak sił. Strach - przed jedzeniem. Nienawiść - do siebie.

Trudno jest być szczęśliwą, młodą kobietą we współczesnym świecie. Gdy na Instagramie celebrytki jedna za drugą chwaliły się smukłymi, często wyretuszowanymi ciałami, nieznana nikomu nastolatka obawia się zjeść sycący obiad, mimo że przez cały dzień spacerowała po górach i pada z sił.

Na zdjęciach z tych wakacji nie poznaję siebie. I jednocześnie jest mi przykro, bo pierwsze „dorosłe” wakacje poświęciłam liczeniu kalorii ze zjedzonych truskawek, i jednocześnie czuję ulgę - bo wiem, że ten trudny czas za mną. I w tym roku mogą zajadać się lodami z polewą do woli.

Lato 2016 roku nigdy nie miało być tym „najgorszym”... Wręcz przeciwnie. Pierwsze wakacje po ukończeniu magicznej osiemnastki, pierwsza daleka podróż z miłością mojego życia. Najpiękniejszy czas w życiu? Zazwyczaj pewnie tak. A jednak, gdy wspominam ten wyjazd, łzy napływają mi do oczu, bynajmniej nie z radości.

Słabo pamiętam to, co dobrego mnie wtedy spotkało. Niestety,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jaki mógł być powód najgorszych wakacji w życiu? Czy była nim pogoda? Może nieudana wycieczka? Nie! Powodem moich nieudanych wakacji było złamane serce i bezczelny ex. Po maturze rozstałam się z chłopakiem. Wielkie love story pozbawiło mnie najdłuższych wakacji życia. Ale cóż, swoje przepłakałam. Kiedy wynurzyłam się ze swojej nory postanowiłam być dorosła i nie mieć problemu co do tego, że nasi wspólni znajomi będą utrzymywać ze zdradliwym ex kontakt. Niestety wykorzystał to i de facto pozbawił mnie towarzystwa na wakacje. Był zawsze z grupą znajomych, wszędzie razem. Mogłam im towarzyszyć i cierpieć albo zająć się sobą. Dzięki mojej decyzji poznałam kto naprawdę się o mnie troszczy, skupiłam na uspokojeniu, poszukaniu swojej drogi. I choć uważam, że to były najgorsze wakacje w życiu, bo wszystkie plany wzięły w łeb, zawiodłam się na bliskich dały mi ogromną wiedzę o sobie. I przy okazji nie traciłam już czasu na zdradliwego mendę. 

Jaki mógł być powód najgorszych wakacji w życiu? Czy była nim pogoda? Może nieudana wycieczka? Nie! Powodem moich nieudanych wakacji było złamane serce i bezczelny ex. Po maturze rozstałam się z chłopakiem. Wielkie love story pozbawiło mnie najdłuższych wakacji życia. Ale cóż, swoje przepłakałam. Kiedy wynurzyłam się ze swojej nory postanowiłam być dorosła i nie mieć...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jaki mógł być powód najgorszych wakacji w życiu? Czy była nim pogoda? Może nieudana wycieczka? Nie! Powodem moich nieudanych wakacji było złamane serce i bezczelny ex. Po maturze rozstałam się z chłopakiem. Wielkie love story pozbawiło mnie najdłuższych wakacji życia. Ale cóż, swoje przepłakałam. Kiedy wynurzyłam się ze swojej nory postanowiłam być dorosła i nie mieć problemu co do tego, że nasi wspólni znajomi będą utrzymywać ze zdradliwym ex kontakt. Niestety wykorzystał to i de facto pozbawił mnie towarzystwa na wakacje. Był zawsze z grupą znajomych, wszędzie razem. Mogłam im towarzyszyć i cierpieć albo zająć się sobą. Dzięki mojej decyzji poznałam kto naprawdę się o mnie troszczy, skupiłam na uspokojeniu, poszukaniu swojej drogi. I choć uważam, że to były najgorsze wakacje w życiu, bo wszystkie plany wzięły w łeb, zawiodłam się na bliskich dały mi ogromną wiedzę o sobie. I przy okazji nie traciłam już czasu na zdradliwego mendę. 

Jaki mógł być powód najgorszych wakacji w życiu? Czy była nim pogoda? Może nieudana wycieczka? Nie! Powodem moich nieudanych wakacji było złamane serce i bezczelny ex. Po maturze rozstałam się z chłopakiem. Wielkie love story pozbawiło mnie najdłuższych wakacji życia. Ale cóż, swoje przepłakałam. Kiedy wynurzyłam się ze swojej nory postanowiłam być dorosła i nie mieć...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najgorsze wakacje w życiu to wakacje z biurem podróży, które...o mnie zapomniało! Wraz z koleżanką postanowiłyśmy pojechać na nasze pierwsze dorosłe wakacje (dorosłe, ponieważ skończyłyśmy studia, podjęłyśmy się pierwszych prac, a co za tym idzie? Pierwsza wypłata!). Wszystko drogie, wybór niewielki, zatem pomiędzy milionem ofert najtańszej Bułgarii i Grecji znalazłyśmy wycieczkę do Dubaju. Lecimy! I wtedy się zaczęło: lot opóźniony o 10h, po wylądowaniu czekanie 3h w gorącym autobusie (jacyś pasażerowie nie wypełnili ankiet covidowych i nie chciano ich wypuścić z lotniska), hotel dosłownie minus siedem gwiazdek, a do tego na śniadanie jedynie banan z jogurtem, wszystko dodatkowo płatne, tempo zwiedzania Roberta Kubicy, widok z najwyższego budynku świata całkowicie przysłonięty mgłą, a na dobitkę zatrucie pokarmowe tuż przed powrotem do Polski.Powodem było najprawdopodobniej nasze wątpliwego pochodzenia śniadanie, zatem cały czas na lotnisku spędziłyśmy w toalecie. Ciężki stan nie pozwolił nam wystać w kolejce do odprawy wystarczająco długo, aby nadać bagaż. Zapytałyśmy więc przewodnika ile czasu przed odlotem mamy się stawić w bramce, na co uzyskałyśmy odpowiedź, że maksymalnie godzinę. Nic bardziej mylnego. Godzinę przed odlotem dostałyśmy informację, że lot został przyspieszony i samolot odleciał bez nas. Takim sposobem spędziłyśmy dodatkowe 4 dni w Dubaju, dopłaciłyśmy miliony monet, a ponadto wyobraźcie sobie tłumaczenie się szefowi czemu nie wróciłyśmy z urlopu na czas.

Najgorsze wakacje w życiu to wakacje z biurem podróży, które...o mnie zapomniało! Wraz z koleżanką postanowiłyśmy pojechać na nasze pierwsze dorosłe wakacje (dorosłe, ponieważ skończyłyśmy studia, podjęłyśmy się pierwszych prac, a co za tym idzie? Pierwsza wypłata!). Wszystko drogie, wybór niewielki, zatem pomiędzy milionem ofert najtańszej Bułgarii i Grecji znalazłyśmy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jedne z dwóch najgorszych wakacji były zaraz po maturze. To wtedy na początku czerwca miałam wypadek rowerowy, przez dosyć mocno ucierpiałam, szczególnie wizualnie. Przez co najmniej miesiąc wstydziłam się wychodzić na zewnątrz i niecierpliwie czekałam, aż ślady po wypadku całkowicie się zagoją, a przynajmniej część, bo niektóre pozostaną na całe życie. Pamiętam jednak, że w tych ciężkich chwilach bardzo wspierała mnie rodzina, szczególnie mama, która chodziła ze mną po lekarzach i dbała o mnie jak tylko mogła, a także siostra, która wsparła finansowo moje powypadkowe leczenie swoim studenckim stypendium. Dodatkowo mogłam liczyć na wsparcie moich koleżanek z liceum - po miesiącu czy dwóch znowu zaczęłam się spotykać ze znajomymi i mimo że nadal były pewne ślady powypadkowe, których się wstydziłam, żadna z koleżanek nie dała mi powodu, abym w ich towarzystwie czuła się źle z powodu tych pozostałości. Pamiętam, że któregoś razu płakałam wieczorem w pokoju, ale nie z powodu wypadku i odniesionych ran, lecz dlatego, że dotarło do mnie, jak wspaniałą mam rodzinę i koleżanki. 

Jedne z dwóch najgorszych wakacji były zaraz po maturze. To wtedy na początku czerwca miałam wypadek rowerowy, przez dosyć mocno ucierpiałam, szczególnie wizualnie. Przez co najmniej miesiąc wstydziłam się wychodzić na zewnątrz i niecierpliwie czekałam, aż ślady po wypadku całkowicie się zagoją, a przynajmniej część, bo niektóre pozostaną na całe życie. Pamiętam jednak, że...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej