Lekarstwem dla mojej duszy są moje zainteresowania i ukochane mi osoby. To wszystko razem sprawia , że gdy upadam to zaraz wstaję. Dobra książka sprawia , że przenoszę swoje myśli w inny świat, siłownia sprawia, że oczyszczam myśli. Natomiast moi najbliżsi zawsze mnie wysłuchają i wyciągną pomocną rękę.

Lekarstwem dla mojej duszy są moje zainteresowania i ukochane mi osoby. To wszystko razem sprawia , że gdy upadam to zaraz wstaję. Dobra książka sprawia , że przenoszę swoje myśli w inny świat, siłownia sprawia, że oczyszczam myśli. Natomiast moi najbliżsi zawsze mnie wysłuchają i wyciągną pomocną rękę.

Od dawna zmagam się z zaburzeniami lękowymi, chociaż dopiero niedawno zostały "zdiagnozowane" przez profesjonalistę. Jednym z objawów jest zamartwianie się, analizowanie wszystkiego po wielokroć. Zdarza się, że lęki przytłaczają mnie tak bardzo, że mam wrażenie, że nie mogę się ruszyć. Paraliż ciała powodowany przez myśli. Wtedy pomaga tylko jedno - pisanie. Od podstawówki prowadziłam dziennik (nazywany górnolotnie pamiętnikiem, żeby zaimponować koleżankom z klasy). Wtedy pisałam o podwórkowych zabawach, pierwszych zadurzeniach i pracach domowych. Z czasem jednak zeszyt stał się moim powiernikiem głównie w tych najtrudniejszych, mroczniejszych sprawach. Przelanie myśli na papier pomaga poukładać je w głowie, nazwać je, i w końcu poradzić sobie z nimi. Czasami zaczynają płynąć tak szybko, że nie nadążam pisać, ale nawet kiedy spod mojej ręki wychodzą gryzmoły nie do rozczytania, jest lepiej.

Od dawna zmagam się z zaburzeniami lękowymi, chociaż dopiero niedawno zostały "zdiagnozowane" przez profesjonalistę. Jednym z objawów jest zamartwianie się, analizowanie wszystkiego po wielokroć. Zdarza się, że lęki przytłaczają mnie tak bardzo, że mam wrażenie, że nie mogę się ruszyć. Paraliż ciała powodowany przez myśli. Wtedy pomaga tylko jedno - pisanie. Od podstawówki...

W pierwszej chwili po przeczytaniu pytania uderzył we mnie natłok myśli. Przed oczami przewijały mi się książki, seriale, muzyka, filmy, ale najdłuższą stopklatką okazały się znajome twarze. Znajome bo najbliższych mi osób. Nic nie jest w stanie tak szybko i skutecznie mnie uleczyć jak ludzie, którzy w moim sercu mają od lat stałe miejsce. Był taki okres mojego życia, który pokazał mi jak bardzo potrzebuje swojej rodziny. Zarówno tej, z którą wiążą mnie więzy krwi jak i tej z tak zwanego wyboru. To właśnie ludzie, których kocham i którzy mnie tą miłością otaczają są moją siłą napędową i potrafią uleczyć nawet najgłębszą ranę mej duszy.

W pierwszej chwili po przeczytaniu pytania uderzył we mnie natłok myśli. Przed oczami przewijały mi się książki, seriale, muzyka, filmy, ale najdłuższą stopklatką okazały się znajome twarze. Znajome bo najbliższych mi osób. Nic nie jest w stanie tak szybko i skutecznie mnie uleczyć jak ludzie, którzy w moim sercu mają od lat stałe miejsce. Był taki okres mojego życia,...

Moi bliscy. To oni pozwalają mi ukoić niepokój, odpocząć, a także znaleźć rozwiązanie problemów. Choć ich obecność jest często nieodczuwalna są moją największą siłą i najlepszym lekarstwem.

Moi bliscy. To oni pozwalają mi ukoić niepokój, odpocząć, a także znaleźć rozwiązanie problemów. Choć ich obecność jest często nieodczuwalna są moją największą siłą i najlepszym lekarstwem.

Moim niezawodnym od lat lekarstwem dla duszy, jest malutka książeczka stojąca na półce zawsze w tym samym miejscu 'w pogotowiu'. To "Humor zeszytów'". Działa błyskawicznie i zastanawiałam się dlaczego? Myślę, że na zasadzie ...hmm....szokowej siły absurdu :)

Moim niezawodnym od lat lekarstwem dla duszy, jest malutka książeczka stojąca na półce zawsze w tym samym miejscu 'w pogotowiu'. To "Humor zeszytów'". Działa błyskawicznie i zastanawiałam się dlaczego? Myślę, że na zasadzie ...hmm....szokowej siły absurdu :)

MOJE LEKARSTWO DLA DUSZY
W codziennej pogoni za wyznaczonym celami, pełnioną rolą matki i żony, wypełnianiem obowiązków, daje całą siebie. Pracuje, by spełnić oczekiwania szefa, opiekuje się córeczką, by wypełnić obowiązki matki, jestem czułą żoną dla swojego męża. Troszczę się o innych – pilnuje, przypomina, pocieszam kiedy trzeba, otaczam miłością. Sama jednak również potrzebuje troski od bliskich. Niezbędny jest również czas dla mnie, bym mogła powiedzieć sobie „stop”, zatrzymać się na chwilę i powrócić do źródła, z którego czerpie swoją siłę. Zmęczenie często przykrywam makijażem, zły humor warstwą perfum, a nieudany dzień w pracy nową parą butów. To jednak rozwiązania na chwilę. By móc w pełni wypocząć,odetchnąć od codziennych problemów,nabrać przekonania co do swojej kobiecej siły i przypomnieć sobie, skąd czerpię pewność siebie, potrzebuje czegoś więcej, więc Idealnym relaksem dla mnie jest moje,domowe,ulubione SPA. Poprzez zabiegi pielęgnacyjne osiągam na pewno wewnętrzną harmonię. Zadbana cera to promienna twarz, zrelaksowane ciało nie będzie pamiętać stresu. Biorę głęboki oddech i jestem sam na sam ze swoimi pragnieniami i myślami.Zaczynam od peelingu,który zawsze robię sama z soli morskiej i oliwy,później maseczka na twarz,następnie kąpiel z nawilżającym płynem do kąpieli.Po kąpieli,gdy moja skóra jest gładka i nawilżona,sięgam po kosmetyki,które ją natłuszczą i odżywią.Zakończeniem mojego relaksu jest ziołowa herbatka,ulubiona książka, czuję się wspaniale.....

MOJE LEKARSTWO DLA DUSZY
W codziennej pogoni za wyznaczonym celami, pełnioną rolą matki i żony, wypełnianiem obowiązków, daje całą siebie. Pracuje, by spełnić oczekiwania szefa, opiekuje się córeczką, by wypełnić obowiązki matki, jestem czułą żoną dla swojego męża. Troszczę się o innych – pilnuje, przypomina, pocieszam kiedy trzeba, otaczam miłością. Sama jednak również...

Nie jestem przekonana, że istnieje coś takiego jak lekarstwo dla duszy. Można mówić raczej o plastrach na rany, ale lekarstwo na całe zło? Owszem, książka czy spacer, głaskanie kota albo kąpiel to są miłe, przyjemne rzeczy, ale jednocześnie to chwilowe pocieszenia, chwilowe ucieczki niwelujące uwierającą duszę nadwyżkę bólu, a zasadniczo chyba jest tak, że cierpi się na duszy, bo się myśli. Bycie świadomym, rozumnym stworzeniem jest kosztowne, ceną za myślenie jest utrata niewinności, wiecznej szczęśliwości. To boli.

Nie jestem przekonana, że istnieje coś takiego jak lekarstwo dla duszy. Można mówić raczej o plastrach na rany, ale lekarstwo na całe zło? Owszem, książka czy spacer, głaskanie kota albo kąpiel to są miłe, przyjemne rzeczy, ale jednocześnie to chwilowe pocieszenia, chwilowe ucieczki niwelujące uwierającą duszę nadwyżkę bólu, a zasadniczo chyba jest tak, że cierpi się na...

Moja dusza jest specyficzna. W moim wnętrzu jest często wiele niepotrzebnych myśli i lęków. Ciężko mi nad tym zapanować. Nauczyłam się jednak, że nic nie daje mi takiego spokoju jak szybkie rozwiązywanie problemów. Dobrze też zająć głowę czymś innym, najlepsza jest książka i aktywność fizyczna. Zbyt wiele energii tracimy na lęk.

Moja dusza jest specyficzna. W moim wnętrzu jest często wiele niepotrzebnych myśli i lęków. Ciężko mi nad tym zapanować. Nauczyłam się jednak, że nic nie daje mi takiego spokoju jak szybkie rozwiązywanie problemów. Dobrze też zająć głowę czymś innym, najlepsza jest książka i aktywność fizyczna. Zbyt wiele energii tracimy na lęk.

Lekarstwo dla duszy - moja odpowiedź mogłaby dotyczyć prozaicznych czynności takich jak gorąca kąpiel, lektura kolejnego kryminału czy też spacer po powrocie z pracy w towarzystwie mojego psa. Są to aktywności, które pozwalają na moment "wyłączyć się", rzekomo odpocząć. Po dłuższym zastanowieniu doszłam jednak do wniosku, że moim "lekiem na całe zło", sposobem na zwalczenie wszechogarniającej apatii i ogólnego zmęczenia duszy jest tak naprawdę nie ucieczka przed tym, co było i minęło, ale właśnie powrót do wspomnień, a zwłaszcza zdarzeń z dzieciństwa. W codziennym biegu zwykle nie mogę pozwolić sobie na nostalgiczne rozmowy z rodziną czy przyjaciółmi, aczkolwiek gdy pojawia się ku temu sposobność, z przyjemnością odwiedzam dom rodzinny, kontaktuję się z ukochaną babcią bądź sięgam po album ze zdjęciami i wspominam. Wspominam zarówno te dobre, jak i gorsze chwile, sukcesy, sytuacje, które nie zapowiadały się szczęśliwie, a z których udało mi się wyjść obronną ręką. Wracam do zabawnych zdarzeń, na myśl których nawet teraz się uśmiecham :) Te spotkania z przeszłością pozwalają mi nie raz inaczej spojrzeń na teraźniejszość. Przypominam sobie, jak silną, pracowitą i kreatywną osobą jestem, jaki skrywam w sobie potencjał - tyle razy dałam sobie radę z przeciwnościami losu, więc co stoi na przeszkodzie, by tym razem stało się inaczej? Historia przecież lubi się powtarzać.

Lekarstwo dla duszy - moja odpowiedź mogłaby dotyczyć prozaicznych czynności takich jak gorąca kąpiel, lektura kolejnego kryminału czy też spacer po powrocie z pracy w towarzystwie mojego psa. Są to aktywności, które pozwalają na moment "wyłączyć się", rzekomo odpocząć. Po dłuższym zastanowieniu doszłam jednak do wniosku, że moim "lekiem na całe zło", sposobem na ...

Podróż w nieznane. Wielokrotnie pomogła mi po prostu przetrwać trudny czas. W podróży nigdy nie mam czasu na myślenie. Podróż mnie wyłącza od codzienności. Za to porusza moje serce, dodaje zachwytów, przygód i nowych doświadczeń- często dobrych, ale też złych. Nie musi być to podróż daleka. Takie z reguły planuje się wcześniej. Niedaleko nas często są zakątki nieodkryte i nieznane do których ja poznania dążę- to moje lekarstwo. Z aparatem w torbie działa jak najlepszy środek przeciwbólowy.

Podróż w nieznane. Wielokrotnie pomogła mi po prostu przetrwać trudny czas. W podróży nigdy nie mam czasu na myślenie. Podróż mnie wyłącza od codzienności. Za to porusza moje serce, dodaje zachwytów, przygód i nowych doświadczeń- często dobrych, ale też złych. Nie musi być to podróż daleka. Takie z reguły planuje się wcześniej. Niedaleko nas często są zakątki nieodkryte i...