Moim bohaterem byłaby dziewczyna o imieniu Luna. Nikt nie znałby jej przeszłości. Nikt nigdy o niej nie słyszał. Ona sama zaś byłaby tajemniczą postacią, która w każdym tomie uchyliłaby nieco tajemnicy. Kojarzyłaby się magią, a nawet być może księżycem. Byłaby zwyczajną dziewczyną z sąsiedztwa, ale miałaby w sobie ten pewien rodzaj przyciągania, który sprawiłby, że czytelnicy i bohaterowie chcieli poznać ją lepiej. A pewien bohater nawet próbowałby się czegoś o niej dowiedzieć w sposób niezbyt legalny.

Moim bohaterem byłaby dziewczyna o imieniu Luna. Nikt nie znałby jej przeszłości. Nikt nigdy o niej nie słyszał. Ona sama zaś byłaby tajemniczą postacią, która w każdym tomie uchyliłaby nieco tajemnicy. Kojarzyłaby się magią, a nawet być może księżycem. Byłaby zwyczajną dziewczyną z sąsiedztwa, ale miałaby w sobie ten pewien rodzaj przyciągania, który sprawiłby, że...

Poznajcie Stanisława. Zwykły, szary facet żyjący w wielkim mieście. Nie wyróżnia się niczym spośród tłumów ludzi, którzy codziennie przemierzają utartą ścieżką w kierunku swojej pracy. Jest w średnim wieku. Nie ma rodziny. Jest po rozwodzie, a z żoną nie mieli dzieci. Lubi polskie komedie, muzykę radiową.
Nikt nie wie jednak, iż w głowie Stanisława rodzą się różne myśli. Że kobieta, która w pociągu głośno rozmawia przez telefon strofując swoje dzieci, drażni go do takiego stopnia, że w jego głowie pojawiają się coraz mroczniejsze wizje. On tłumaczy to stresem, kryzysem wieku średniego. Jednak prawda jest inna. Stanisław jest socjopatą. I nic tego nie zmieni.

Poznajcie Stanisława. Zwykły, szary facet żyjący w wielkim mieście. Nie wyróżnia się niczym spośród tłumów ludzi, którzy codziennie przemierzają utartą ścieżką w kierunku swojej pracy. Jest w średnim wieku. Nie ma rodziny. Jest po rozwodzie, a z żoną nie mieli dzieci. Lubi polskie komedie, muzykę radiową.
Nikt nie wie jednak, iż w głowie Stanisława rodzą się różne myśli. Że...

Bohaterka mojego cyklu to Marta Nowacka. Z wyglądu niepozorna kobieta przed czterdziestką. Pozornie osoba, która nie skrzywdziłaby muchy i płacze nad małym kotkiem. Tak naprawdę to doskonale wyszkolony żołnierz, który do perfekcji opanował peruwiańską sztukę walki zwaną Bacom. Ale nie to jest jej największa zaletą. Jest mistrzem w rozpracowywaniu oszustów. Żaden kłamca nie da jej rady. W krótkim czasie potrafi oddzielić prawdę od kłamstwa. Dzięki temu z powodzeniem rozwiązuje większość powierzonych jej spraw. Ale ma też swoja tajemnicę. Jaką? Przekonacie sie o tym, sięgając po pierwszą sprawę Marty Nowackiej.

Bohaterka mojego cyklu to Marta Nowacka. Z wyglądu niepozorna kobieta przed czterdziestką. Pozornie osoba, która nie skrzywdziłaby muchy i płacze nad małym kotkiem. Tak naprawdę to doskonale wyszkolony żołnierz, który do perfekcji opanował peruwiańską sztukę walki zwaną Bacom. Ale nie to jest jej największa zaletą. Jest mistrzem w rozpracowywaniu oszustów. Żaden kłamca nie...

Graham sprawia wrażenie stale zadziwionego otaczającą go rzeczywistością. Dotyka jej z ostrożnością kogoś obcego i niespecjalnie nią zainteresowanego. Przeszłość, o której niewiele wiedzą jego nieliczni przyjaciele nauczyła go cynizmu i sceptycyzmu. Lubi kwestionować nie tylko tzw. prawdy objawione, lecz także ludzkie deklaracje, zamiary i zachowania. Kompletnie nie interesuje go porządek świata czy jakieś inne wzniosłe idee. Nie miesza się w zarówno w wielką miejską politykę jak i zadziwiające czasami zwyczaje sąsiadów. Jest dogłębnie przekonany, że ludzie w przeważającej większości są głupi i wymaga od nich jedynie poszanowania prywatnej niezależności. Nie stroni od specyfików, które pozwalają widzieć świat lepszym niż jest w rzeczywistości ale nie jest od nich uzależniony. Nie zżerają go żadne ambicje i potrafi w doskonały sposób cieszyć się lenistwem. Co z tego skoro raz po raz na wskutek zadziwiającego splolu różnych zdarzeń jego błogostan zostaje zakłócony. Z niechęcią, trzema przyjaciółmi i niezliczoną ilością różnych, często bardzo podejrzanych, znajomych podejmuje działania, które w założeniu mają wyjaśnić proste nieporozumienie, a rezultacie doprowadzają do huraganu, w który wciągnięci zostają prominentni biznesmeni, lokalni politycy, wzorowe matki, właściciele lombardów i szkockich terierów. Po wszystkim nic już nie jest takie samo oprócz wzorowego porządku w domu “messa” bo taki przydomek nadano mu po pierwszym bałaganie jakiego narobił w mieście.

Graham sprawia wrażenie stale zadziwionego otaczającą go rzeczywistością. Dotyka jej z ostrożnością kogoś obcego i niespecjalnie nią zainteresowanego. Przeszłość, o której niewiele wiedzą jego nieliczni przyjaciele nauczyła go cynizmu i sceptycyzmu. Lubi kwestionować nie tylko tzw. prawdy objawione, lecz także ludzkie deklaracje, zamiary i zachowania. Kompletnie nie...

Przynam, że mam genialny pomysł. Moją postacią, która mogłaby wystąpić w serii książek byłby zapewne młody, cierpiący na omamy mężczyzna, intelektualista, z trochę sceptycznym, zdroworozsądkowym i cynicznym charakterem, stylizowanym na gentelmena z epoki wiktoriańskiej. Ale czasami paradującego po domu w dresie, sycącego swoje pragnienie kawą, koniecznie czarną. Byłby cyniczny i opryskliwy, rzucałby za to cennymi uwagami. Brałby używki, może kokainę, uprawiałby seanse medytacyjne i cierpiałby na głody. Na pewno spędzałby dużo czasu w prosektoriach, gdzie badałby zwłoki jako patolog, miałby opsesje na kupowaniu wszystkiego, co jest czerwone, a w międzyczasie korespondowałby z pewnym znajomym dilerem, który dawałby mu wskazówki apropo zbrodni, którymi dzieliłby się z detektywem. Mółby poznać go podczas śledztwa nad serią nic nie znaczących śmierci przypadkowych osób, które łączyła by np. jedna wspólna cecha, posiadaliby, np. rany pooperacyjne i zmiany skórne, a ich ciała byłyby spreparowane wonią wanilii. Czy to nie kompletny opis szalonego doktora, walczącego z złem tego świata, ale nie zwracającego uwagi na własne uzależnienia i słabości, jakby chciał zapomnieć o zawodzie, jaki wykonuje?

Przynam, że mam genialny pomysł. Moją postacią, która mogłaby wystąpić w serii książek byłby zapewne młody, cierpiący na omamy mężczyzna, intelektualista, z trochę sceptycznym, zdroworozsądkowym i cynicznym charakterem, stylizowanym na gentelmena z epoki wiktoriańskiej. Ale czasami paradującego po domu w dresie, sycącego swoje pragnienie kawą, koniecznie czarną. Byłby...

Dexter, to facet o silnym charakterze, który poświęca się pracy, ale tylko w pracy. Jest szefem wydziału kryminalnego i nawet najtrudniejsze zagadki kryminalne jest w stanie rozwiązać. Niemniej jednak nie żyje wyłącznie pracą. W domu zajmuje się żoną, które w miarę swoich możliwości stara się pomagać, oraz ich dwójką dzieciaków. Jest to mężczyzna, który oddziela życie prywatne od zawodowego, ale nigdy nie zapomina, że to rodzina jest jego priorytetem.

Dexter, to facet o silnym charakterze, który poświęca się pracy, ale tylko w pracy. Jest szefem wydziału kryminalnego i nawet najtrudniejsze zagadki kryminalne jest w stanie rozwiązać. Niemniej jednak nie żyje wyłącznie pracą. W domu zajmuje się żoną, które w miarę swoich możliwości stara się pomagać, oraz ich dwójką dzieciaków. Jest to mężczyzna, który oddziela życie...

Oto on - KAROL PRUS. Pięćdziesięcioletni mężczyzna z blizną na prawym policzku, były policjant, obecnie opuszczający więzienne mury skazaniec, który odsiedział za kratkami ostatnich 15 lat życia.

Oskarżony i skazany za morderstwo pedofila, która porwał i zamordował ukochaną córkę Karola, wiedząc że kara więzienie to za mała kara dla tego zwyrodnialca.

Dziś, ten samotny, pozbawiony oszczędności, rozwiedziony z żoną i wciąż żyjący bólem i tęsknotą za zamordowaną córeczką, mężczyzna, ma już tylko jeden cel w swym życiu. Karać pedofilów, ratować przed nimi dzieci i wymierzam tym, który je krzywdzą, adekwatną karę. Karę, na którą nie zdecydowałby się żadne sąd... Pragnie on także koić ból rodziców ofiar zwyrodnialców, dając im sprawiedliwość i wypełnioną zemstę...

Opowieść o losach tego bohatera nie będzie miała happy endu, jego życie nie zakończy się nową szansą, ale Karol Prus w pełni się już z tym pogodził...

Oto on - KAROL PRUS. Pięćdziesięcioletni mężczyzna z blizną na prawym policzku, były policjant, obecnie opuszczający więzienne mury skazaniec, który odsiedział za kratkami ostatnich 15 lat życia.

Oskarżony i skazany za morderstwo pedofila, która porwał i zamordował ukochaną córkę Karola, wiedząc że kara więzienie to za mała kara dla tego zwyrodnialca.

Dziś, ten samotny,...

Kiedyś marzyłem o napisaniu książki i oto mój zarys mojego głównego bohatera. Jest to mężczyzna po 30 prawie 2 metry wzrostu i nadwagą. Postać jest katem, który jednym efektywnym ciosem miecza oddziela czaszkę od ciała, prowadzi również dom publiczny (inspirowałem się historią). Mój bohater miał żonę i córkę, żona nie wytrzymała presji życia z takim człowiek i uciekła zabierając córkę. Kat ratując się przed samotnością i odrzuceniem żony i społeczeństwa rozmawia ze skazanymi więźniami, którym będzie wymierzać egzekucję

Kiedyś marzyłem o napisaniu książki i oto mój zarys mojego głównego bohatera. Jest to mężczyzna po 30 prawie 2 metry wzrostu i nadwagą. Postać jest katem, który jednym efektywnym ciosem miecza oddziela czaszkę od ciała, prowadzi również dom publiczny (inspirowałem się historią). Mój bohater miał żonę i córkę, żona nie wytrzymała presji życia z takim człowiek i uciekła...

Bohater mojej serii to Igor - androgeniczny piękniś wrażliwy na uroki młodych mężczyzn. Często się zakochuje co koliduje z pracą śledczego. Bezwzględnie wsadza za kratki nie tylko obiekty swych skrytych westchnień, ale i jawnych kochanków.
Kompletnie zaspany odebrał komórkę.
- Mamy trupa na Kalinińskim prospekcie - głos dyżurnego otrzeźwił Igora.
Wstał nagi i zaczął się ubierać.
- Znowu wezwanie? – spytał Żenia.
Już ubrany Igor musnął go pożegnalnym pocałunkiem i wyszedł z mieszkania.
Dwadzieścia minut później przekroczył policyjną blokadę wchodząc do przyziemia budynku mieszczącego jakąś restaurację. Ekipa pracowała na progu toalety.
- Co się stało?
- Kabina była zamknięta od wewnątrz. Nikomu to nie przeszkadzało, bo były inne.
- Kiedy nastąpiła śmierć?
- Osiem godzin temu.
- To jego rzeczy?
- Tak. I jeszcze w ręku znaleziono to - asystent pokazał mu srebrny wisiorek.
Igor obejrzał go. Był identyczny do jego podarunku sprzed miesiąca. "Nie to niemożliwe" - odepchnął od siebie natrętną myśl.
Kiedy wieczorem zmordowany wrócił do domu Żenia już czekał. Kochali się namiętnie.
- Gdzie masz mój prezent? - już po wszystkim spytał Igor.
- Gdzieś mi się zapodział - Żenia lekceważąco machnął ręką. 
Od rana asystent przekazywał Igorowi co znalazł: 
- To handlarz żywym towarem. Zaopatruje domy publiczne w Europie Zachodniej.
- Niebezpieczny fach. Może porwał kogoś niewłaściwego i to zemsta? - analizował.
- Tym bardziej, że brał też nieletnich chłopców.
Igorowi serce podeszło do gardła.

Bohater mojej serii to Igor - androgeniczny piękniś wrażliwy na uroki młodych mężczyzn. Często się zakochuje co koliduje z pracą śledczego. Bezwzględnie wsadza za kratki nie tylko obiekty swych skrytych westchnień, ale i jawnych kochanków.
Kompletnie zaspany odebrał komórkę.
- Mamy trupa na Kalinińskim prospekcie - głos dyżurnego otrzeźwił Igora.
Wstał nagi i zaczął się...