Bardzo dziękuję za wyróżnienie i gratuluję pozostałym zwycięzcom :)

Bardzo dziękuję za wyróżnienie i gratuluję pozostałym zwycięzcom :)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Lorelei
PkpPr
Umafuchi
Jedraz
weyra

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Lorelei
PkpPr
Umafuchi
Jedraz
weyra

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Zsiadam z konia, zostawiam go pod budynkiem przywiązanego przy poręczy przy parkingu dla rowerów. Poprawiam broń, torebkę i kapelusz. Patrzę w słońce, jest ciepły dzień, za chwilę będzie południe. Z ciężkim westchnięciem wchodzę do środka. Jest ciemno, a może to moje oczy nie przyzwyczaiły się jeszcze do mroku? Patrzą na mnie zakazane twarze, najgorszy element tej okolicy. Atmosfera stała się ciężka, każdy trzyma rękę blisko broni. Przechodzę w stronę korytarza, nie chcę być na widoku, zerkam przez ramię czy nikt nie idzie za mną. Czekam pod drzwiami na swoją kolej. Myślę, że mogłabym właśnie być za miastem, delektować się ostatnimi ciepłymi dniami września. Jestem tutaj. W końcu moja kolej, wchodzę. On już tam jest. Patrzy na mnie, mierzymy się wzrokiem, kto wytrzyma dłużej. Czekał na mnie, nie udało mi się go zaskoczyć chociaż jestem chwilę przed południem. W końcu wyduszam to z siebie:
- Ja na egzamin poprawkowy.
Przegrałam, on się uśmiecha bez litości. Nie pozwala mi usiąść, odpala fajkę i patrzy na mnie rozbawiony. Straciłam swoją pewność, zapomniałam, że nie jestem jeszcze gotowa na spotkania w cztery oczy z tak sławnymi zawodnikami. Odprawia mnie. Mówi:
- Do zobaczenia z dwa tygodnie na egzaminie warunkowym. Tym razem bądź gotowa. Będę czekał w samo południe.

Zsiadam z konia, zostawiam go pod budynkiem przywiązanego przy poręczy przy parkingu dla rowerów. Poprawiam broń, torebkę i kapelusz. Patrzę w słońce, jest ciepły dzień, za chwilę będzie południe. Z ciężkim westchnięciem wchodzę do środka. Jest ciemno, a może to moje oczy nie przyzwyczaiły się jeszcze do mroku? Patrzą na mnie zakazane twarze, najgorszy element tej okolicy....

Uliczny gwar, centrum miasta, południowy zgiełk. Tłumy ludzi nie dodawały temu miejscu uroku. "Jak na złość" - pomyślał Smukły Franek. Właśnie dziś przestała działać klimatyzacja, jakby chciała podgrzać, już i tak napiętą, sytuację. Ta długa przejażdżka doprowadzała go do granic wytrzymałości. Kręcąc się od dłuższego czasu po zawiłych ulicach miasta nie raz użył niecenzuralnego słowa. W końcu dostrzegł to czego szukał. Ruszył "z kopyta", czym prędzej, czym bliżej. Gdy był już na centymetry od celu usłyszał pisk opon z naprzeciwka. Podniósł oczy, uniósł brwi. Zobaczył złowrogie spojrzenie rywala. To mogło świadczyć o jednym - pojedynek się zaczął. Gruba Ryba z naprzeciwka rzuciła kaskadą ostrzegawczych świateł reflektorów. W rewanżu ruszyła seria klaksonów. Męskie ego Grubej Ryby zostało nadszarpnięte. Machając rękoma i coś wykrzykując wskazywał na puste miejsce. Smukły Franek prostym gestem pokazał, że był pierwszy. Przeciwnik nerwowo wyskoczył na zewnątrz. Machnął ręką przywołując kogoś. Zza drzewa wyłonił się On - Szeryf tego rewiru. Odmachał i szedł dumnym krokiem dodając sobie animuszu. "Znają się. Nierówny pojedynek." - pomyślał Smukły Franek. Wychodził z auta, gdy rywal wyciągał coś z kieszeni. Stanął wygodnie i zacisnął dłonie w pięść. "Przykro mi, ale musi pan stąd odjechać. Ten pan ma wykupiony abonament na miejsce parkingowe na rok z góry." - rzekł Szeryf. Złota karta lśniła w ręku Grubej Ryby, a jego mina wyrażała wyższość. Smukły Franek niechętnie wycofał się. "Jeszcze tu wrócę!" - krzyknął z samochodu, zostawiając za sobą ciężką smugę z ulicznego kurzu.

Uliczny gwar, centrum miasta, południowy zgiełk. Tłumy ludzi nie dodawały temu miejscu uroku. "Jak na złość" - pomyślał Smukły Franek. Właśnie dziś przestała działać klimatyzacja, jakby chciała podgrzać, już i tak napiętą, sytuację. Ta długa przejażdżka doprowadzała go do granic wytrzymałości. Kręcąc się od dłuższego czasu po zawiłych ulicach miasta nie raz użył...

Na grzbiecie mojego mustanga wykonuję co południowy POW- Powolny Objazd Miasta. Lekko dźgam go ostrogami w boki mojego ogiera, bo już ich zobaczyłam. Są tam. Zbliżam się powoli mierząc go niełaskawym wzrokiem spod ronda z bydlęcej skóry. I tak stajemy naprzeciwko siebie w pojedynku na spojrzenia będącym preludium do prawdziwego starcia.
Ja na moim mustangu z rewolwerem za pasem jako obrońca prawości i honoru, bezpieczeństwa i kultury języka.
On w fordzie mustangu silnik 390CiD V8 320KM w dresach, ogolonej głowie i bejsbolu za pasem reprezentuje prawo do rozwiązywania problemów przechodniów, którzy nieświadomi niebezpieczeństwa zbliżą się do sterroryzowanego przez niego saloonu (zwanego klaciurą).
To miasto jest za małe na nas dwoje.

Na grzbiecie mojego mustanga wykonuję co południowy POW- Powolny Objazd Miasta. Lekko dźgam go ostrogami w boki mojego ogiera, bo już ich zobaczyłam. Są tam. Zbliżam się powoli mierząc go niełaskawym wzrokiem spod ronda z bydlęcej skóry. I tak stajemy naprzeciwko siebie w pojedynku na spojrzenia będącym preludium do prawdziwego starcia.
Ja na moim mustangu z rewolwerem za...

Joe zdarzył sie przyzwyczaić do swojego nowego życia. Minęło 5 lat od dnia, w którym razem ze starym Gregiem znaleźli to. . . coś. W środku był nieprzytomny mężczyzna w dziwacznym stroju. Po kilku dniach zaczął odzyskiwac siły i opowiadać swoje bzdury, jak wtedy myśleli, o podróży w czasie.
Uwierzyli mu czy nie, postanowili, że pomogą mu wrócić do domu. Ustrojstwo zadziałało, ale biedny Joe nie zdążył wysiąść.
Próbowali go odesłać jednak bez oczekiwanego efektu. Dlatego siedzi teraz w parku Trammell Crow, obserwuje Dallas XXI wieku i rozmysla nad tym światem, w który nie jeździ sie konno i nie nosi butów z ostrogami. Zamiast żucia tytoniu pali papierosy a saloony zostaly zastapione dziwacznymi PUBmi. Ale maja whysky. Gorszą ale mają. Tak. To łączy oba ten światy. Wkysky i hazard.
Joe wyrzucił pustą butelkę i poszedl w kierubku Casyna.

Joe zdarzył sie przyzwyczaić do swojego nowego życia. Minęło 5 lat od dnia, w którym razem ze starym Gregiem znaleźli to. . . coś. W środku był nieprzytomny mężczyzna w dziwacznym stroju. Po kilku dniach zaczął odzyskiwac siły i opowiadać swoje bzdury, jak wtedy myśleli, o podróży w czasie.
Uwierzyli mu czy nie, postanowili, że pomogą mu wrócić do domu. Ustrojstwo...

Zatrzymałem swojego mustanga. Było jeszcze wcześnie, ale powietrze drgało, przesycone nerwową atmosferą, która paliła niczym żar. Postąpiłem kilka kroków naprzód, obmyślając plan działania. Zbyt wiele miałem do stracenia, by pozwolić sobie na choćby najmniejszy błąd.
Zobaczyłem ich przed sobą. Było ich około trzydziestu. Zmierzyłem ich przeszywającym spojrzeniem, by dodać sobie w ten sposób odwagi. Wreszcie nadszedł ten moment. Byłem gotowy na wszystko. Oni też. W tym samym momencie rzuciliśmy się naprzód.
Po chwili ujrzałem w oddali cel. Nie poddam się teraz. W tym samym momencie, w którym to pomyślałem, silne uderzenie zwaliło mnie z nóg. Upadłem, ale po chwili podniosłem się, choć czułem przeszywający ból. Drogę zatarasowało mi dwóch osiłków, mrucząc coś niezrozumiale. Odepchnąłem ich. Pot ściekał mi z czoła, brakowało mi sił.
Przyśpieszyłem kroku; dążąc naprzód, rozpychałem się łokciami. Wtedy to zobaczyłem. Tak! Mam! Moje! Poczułem ulgę i radość. Ale tylko chwilowo. Już trzymałem zdobycz w garści, gdy pewne silne ręce zaczęły mi ją wyrywać. Spojrzałem w złowieszcze oczy i zrozumiałem, że przegrałem. Mimo to postanowiłem walczyć. I to był błąd. Jakiś przedmiot świsnął mi przed oczyma. Po chwili ujrzałem ciemność.

- Jak tam, złotko, kupiłeś? - zapytała niecierpliwie żona. Pokazałem jej pustą siatkę. Jej twarz wykrzywił grymas, gdy zobaczyła śliwę pod moim lewym okiem.
- No, trudno. Następnym razem sama pojadę na wyprzedaż.

Zatrzymałem swojego mustanga. Było jeszcze wcześnie, ale powietrze drgało, przesycone nerwową atmosferą, która paliła niczym żar. Postąpiłem kilka kroków naprzód, obmyślając plan działania. Zbyt wiele miałem do stracenia, by pozwolić sobie na choćby najmniejszy błąd.
Zobaczyłem ich przed sobą. Było ich około trzydziestu. Zmierzyłem ich przeszywającym spojrzeniem, by dodać...

Renomowana firma dyliżansów Jelcz, wypuściwszy na rynek najnowszy model tegoż pojazdu, musiała liczyć się z tym, iż nie obędzie się bez zwad wśród pasażerów. Najliczniej uczęszczana trasa prowadziła z przedmieścia do Sanktuarium.
Wnętrze dyliżansu zajmowali różnej maści Kowbojowie. Młody dymiący e-papierosa z sianem w głowie, wymachiwał lassem powerbanka ładując swoją broń. Waleczna kobieta wystukiwała ostrogami szpilek nerwowy rytm. Wtem wraz z podmuchem przednich i tylnych drzwi pojawiły się one. Powietrze było krystalicznie czyste, toteż dzwon dochodzący z Sanktuarium wybijający południe, rozszedł się falą po obrzeżach miasta. Dotarł także do uszu dwóch możnych dam, zmierzających na codziennie obrzędy. Szmery w dyliżansie zamarły a wzrok pasażerów skierował się na środek, ku ostatniemu wolnemu siedzisku.
Kobiety spojrzały na siebie z przeciwległych końców dyliżansu i nastroszyły się, powiększając swoje gabaryty. Dzwon kończył wybijać południe. Kur wieziony w torbie na targ jednej z możnych dam- zapiał. Kobiety rozstawiły szeroko nogi obute w skórzane kowbojki. Świdrowały się wzrokiem. Jedna z nich kopniakiem odsunęła torbę z kurem, by pozbyć się balastu. Dyliżansem zachwiało na zakręcie, damy utratę równowagi wzięły za omen startu. Wyruszyły. Pomagając sobie swoimi specjalnie wyprofilowanymi coltami, odpychały się od siedzeń gnając w morderczej potyczce w samo południe ku upragnionemu miejscu. Szybki wymach- jedna z dam wyjmuje zza pazuchy ukrytą reklamówkę rzucając ją na siedzenie- trofeum. Zwycięstwo. Dobiega siadając na siedzisku i pakunku. Kur pieje zza siedziska.

Renomowana firma dyliżansów Jelcz, wypuściwszy na rynek najnowszy model tegoż pojazdu, musiała liczyć się z tym, iż nie obędzie się bez zwad wśród pasażerów. Najliczniej uczęszczana trasa prowadziła z przedmieścia do Sanktuarium.
Wnętrze dyliżansu zajmowali różnej maści Kowbojowie. Młody dymiący e-papierosa z sianem w głowie, wymachiwał lassem powerbanka ładując swoją broń....

Nowy Jork.
20.08.2017r.
godzina 9:00.
Au moja głowa, nic nie pamiętam. Chwila gdzie ja jestem?
Co to za droga? Dlaczego tyle tu pojazdów? A gdzie konie?
Zaraz, już wiem. Jechałem konno, byłem zmęczony.
Musiałem spaść i uderzyć głową o ziemie. Wszystko by się zgadzało, tylko wygląda jakby nie było mnie tu z 200 lat.
W oddali widać budynki i ludzi. Może tam się czegoś dowiem?
-Przepraszam panią, mam takie pytanie... trochę dziwne...
-Aa pan pewnie na ten wielki bal przebierańców, będzie pan musiał podjechać autobusem.
- Wypraszam sobie, chciałem tylko zapytać który mamy rok.
- Wczuł się pan w rolę, 2017 szeryfie!
Jak to możliwe?
Muszę znaleźć konia i wrócić do rodzinnego Teksasu. To powinno wyjaśnić sprawę.
O biuro podróży! świetnie!
-Dzień dobry, chciałbym czym prędzej wypożyczyć konia i zajechać z nim do Teksasu.
- Przepraszam ale chyba pomylił Pan miejsca. Mogę zaproponować Panu jedynie wycieczkę objazdową ''Poznaj dziki zachód''.
- Lepsze to niż nic. Proponuję kapelusz, lasso i chustę w zamian. To powinno wystarczyć.
- Proszę Pana to nie jest miejsce na wygłupy. Wycieczka kosztuje 1000$, proszę wyjść jeżeli nie jest Pan zainteresowany.
Skórzane spodnie zaskrzypiały, frędzle zadrżały, kapelusz lekko opadł, lufa zakręciła się w palcach, ale oczy nawet nie mrugnęły.
Słuchaj panienko...
Teksas
20.08.1807r.
godzina 9:20
- Mark co się stało?
- Spadłeś z konia i byłeś nieprzytomny przez chwilę. Jak się czujesz?
- Miałem dziwny sen. Taki realistyczny. Opowiem po drodze. Wsiadajmy na konie, musimy dotrzeć do miasta zanim się ściemni.

Nowy Jork.
20.08.2017r.
godzina 9:00.
Au moja głowa, nic nie pamiętam. Chwila gdzie ja jestem?
Co to za droga? Dlaczego tyle tu pojazdów? A gdzie konie?
Zaraz, już wiem. Jechałem konno, byłem zmęczony.
Musiałem spaść i uderzyć głową o ziemie. Wszystko by się zgadzało, tylko wygląda jakby nie było mnie tu z 200 lat.
W oddali widać budynki i ludzi. Może tam się czegoś dowiem?
...

Western jest zdecydowanie jednym z najmniej lubianych gatunków i raczej ciężko ujrzeć ten rodzaj książek na mojej półce, ale czas się przełamać i tak jak wspomnieliście wprowadzić coś świeższego, nowszego.
Mieszkam w dużym mieście, mam dość pisku opon na wielkich skrzyżowaniach, trąbienia cholernych taksówek, krzyku, harmideru i tego całego splendoru miasta.
Znalazłam miejsce, może trochę tajemnicze, ,,schowane'', ukryte. Znajduje się ono w okolicach domu mojej babci, która mieszka w wiosce, bardzo małej, ale malowniczej. Kiedy chcę odpocząć od wieżowców i pracy uciekam właśnie tam. Po godzinach przegadanych z babcią idę zawsze na polanę. Znalazłam ją przypadkiem, szłam bez celu dobre 2 godziny, dookoła mnie sam las, świeże powietrze i upragniony spokój. Okazało się, że spokój nie potrwał długo. Pomiędzy drzewami znalazłam polanę oblaną słońcem, poszłam na jej skraj i ujrzałam coś, czego chyba najbardziej się nie spodziewałam.
Dwóch mężczyzn na koniach stało po dwóch stronach polany. Miałam wrażenie, że zabijają się wzrokiem. Byli ubrani w skórzane kamizelki, szerokie spodnie i duże kapelusze. Oboje zeszli z koni, wyciągnęli pistolety i zaczęli pojedynek. Słyszałam tylko strzały i coraz to większy blask słońca. Światło mnie oślepiło. Obudziłam się znowu w moim mieszkaniu, wyjrzałam przez okno, gdzie ujrzałam podążających ulicą mężczyzn, którzy do złudzenia przypominali mi tych ze snu. Jechali na koniach jak gdyby nigdy nic.
Chyba czas obudzić się raz, a porządnie.

Western jest zdecydowanie jednym z najmniej lubianych gatunków i raczej ciężko ujrzeć ten rodzaj książek na mojej półce, ale czas się przełamać i tak jak wspomnieliście wprowadzić coś świeższego, nowszego.
Mieszkam w dużym mieście, mam dość pisku opon na wielkich skrzyżowaniach, trąbienia cholernych taksówek, krzyku, harmideru i tego całego splendoru miasta.
Znalazłam...