Gdański Uniwersytet Medyczny. Tutaj nabywa się wiedzę zarówno dotyczącą nauki, jak i samego życia. Wykładowcy bywają różni, a w ich gronie są też tacy, z którymi studentki wolą nie pogrywać. Jedną z takich osób jest czterdziestoletni torakochirurg doktor Michał Woliński, określany jako „największy gbur na uczelni”, a przy tym doskonały specjalista w swojej dziedzinie, ceniony ze względu na nieprzeciętne umiejętności. Woliński nie przepada za ludźmi i doskonale zdaje sobie sprawę, że na uczelni nie cieszy się wielką sympatią. Na studentki patrzy głównie z pogardą, uważa, że wybrały te studia zwykle dlatego, że same są córkami lekarzy i chcą wyjść dobrze za mąż, a tak naprawdę nie zależy im wcale na dobru pacjentów. „Wyczuwał takie jednostki i za wszelką cenę próbował je eliminować, szczególnie wtedy, gdy rozmawiały w trakcie jego seminariów”. Przypadek sprawia że słyszy, jak jedna ze studentek – Natalia Sawicka – rozmawia na jego temat ze swoją koleżanką Ewą. A słowa, które padają pod adresem profesora, nie są bynajmniej pochlebne.

„Masz na jego punkcie obsesję”

Natalia Sawicka, studentka piątego roku medycyny, doskonale rozumie, że mocno odstaje od grona swoich rówieśniczek. Nie ma znajomości, koneksji ani pieniędzy. Uważa, że wszyscy nią pogardzają, zarówno rodzice, jak i koleżanki, które w dodatku ją wykorzystują. Chce być silna, ale czuje się samotna, tak bardzo samotna – nie może liczyć na niczyje wsparcie, nie ma chłopaka, a w sprawach damsko-męskich jest kompletnie niedoświadczona. Wyróżnia ją też to, że Woliński budzi w niej zupełnie odmienne uczucia niż u innych osób z roku. Podziwia go i uwielbia, jest nim zafascynowana. Nie przeszkadza jej gburowatość i surowość profesora.

Tymczasem Woliński to postać skomplikowana, a na jego postępowanie rzuca cień choroba, z którą się zmaga. Determinuje ona jego życie. Profesor wie, że jeśli prawda o niej wyjdzie na jaw, konsekwencje – zarówno zawodowe, jak i prywatne – mogą być bardzo bolesne. To, że żyje w nieustannym strachu, czuje się samotny i zdany wyłącznie na siebie, tylko pogłębia jego frustrację. Swojego psychiatrę darzy „szczerą niechęcią”, nie chce brać przepisanych leków, a na udział w terapii zgadza się jedynie dlatego, że postawiono mu takie ultimatum, by zatuszować jego „wybryki”. Czuję się „pouczany i poniżany”, a z takim podejściem oczywiście trudno jest mu spojrzeć na swoją sytuację w odpowiedni sposób.

Najmroczniejsze zakamarki osobowości

Graf pisze o ludziach mocno poturbowanych przez życie. Woliński mierzy się ze stratą – jego żona zginęła w wypadku, o którym wszyscy ciągle rozmawiają. Ma dość plotek na ten temat, dość insynuacji pod swoim adresem. Nie potrafi stworzyć normalnego związku, nie chce się wdawać w przelotne romanse, a wszystkie kobiety „uciekają od niego tak szybko, jak się pojawiały”. Natalia jednak potrafi zajrzeć pod jego skorupę, wydaje się jej, że wie, co tak naprawdę drzemie w mężczyźnie. Zdaje sobie sprawę, że Woliński ją pociąga – i choć chciałaby zabić to uczucie, bo nienawidzi siebie za to, że czuje do profesora coś więcej, nie potrafi tego zrobić. Żywi do niego niechęć, ale i pożądanie, pragnie zemsty, ale dobrze wie, jaki profesor ma na nią wpływ.

Bohaterowie Graf są pogubieni, tłumią w sobie ból i gniew. Wdają się w toksyczne relacje damsko-męskie i przyjaźnie. Szukają miłości, pragną być kochani, marzą o cieple i bliskości, ale też wykorzystują słabości innych, kłamią, skrywają mroczne sekrety. Jednocześnie są bardzo ludzcy, chcą odnaleźć spokój, wolność, zrozumieć siebie. Poczuć choć przez chwilę, że tak naprawdę żyją. Graf stwarza ku temu idealną atmosferę, a jej postacie „na studiach medycznych odkrywają najmroczniejsze zakamarki swojej osobowości, o istnieniu których nawet nie mieli pojęcia”. Tylko czy wyjdzie im to na dobre?

O autorce

Veronika Graf: „w powieściach skierowanych dla dorosłych poruszam kwestie związane z wyobcowaniem głównego bohatera z powodu choroby, która wpływa na relacje z członkami rodziny, a także na zmiany jego osobowości. Takie podejście ubogaca fabułę i sprawia, że czytelnik niejako wnika w psychikę głównego bohatera i jest w stanie lepiej się z nim utożsamić. We współczesnych powieściach zawsze brakowało mi takiego podejścia.

W trakcie prac nad doktorem Wolińskim mieszkałam w Gdańsku i właśnie tam czerpałam mnóstwo inspiracji, które zaowocowały powstaniem tej powieści. Interesuję się psychologią, uwielbiam wspinaczki górskie, dalekie podróże i rozgrywki szachowe”.

Chcesz kupić powieść „Doktor Woliński” w cenie, którą sam/-a wybierzesz? Ustaw alert LC dla tej książki!

Książka jest już dostępna w sprzedaży online.

Artykuł sponsorowany, który powstał przy współpracy z wydawnictwem.