Cytaty z tagiem "piesni" [27]
[ + Dodaj cytat]
- Jestem taki, jakim stworzył mnie wszechświat, moja droga.
- A zatem przyznajesz, że uginasz się przed kaprysami wszechświata?
- Cóż mi innego pozostaje.
- Mógłbyś z nim walczyć (...) Mógłbyś walczyć ze wszystkim dookoła i zmusić wszechświat, by to on ugiął się przed tobą.
- Musisz mi tylko obiecać, że nie będę musiał nic robić. A wtedy zrobię wszystko, co zechcesz.
- Wszystko?
- Wszystko, co nie będzie wymagało robienia czegokolwiek.
- Czyli nie oferujesz mi tak naprawdę nic.
- Czyżby?
- Tak.
- Cóż, nic to zawsze już coś.
(...) adwokat Gustaw Torstensen był człowiekiem, który wzniósł proces sądowy na wyżyny nudy, która doskonałością dorównywała Pieśni nad pieśniami. Jego złośliwi przeciwnicy twierdzili, że doprowadził do uniewinnienia klienta, gdyż prokurator poddawał się z czystej desperacji, słuchając nudnego i rozwlekłego stylu oponenta.(s.74).
- Rozumiem, że słowa śpiewanych strof to lista punktów orientacyjnych w terenie - zgadywałem. - Jeśli krajobraz jest równinny, monotonny, to Pieśń jest poważna, nastrojowa, jak muzyka Death Can Dance? Jeśli pojawiają się góry, doliny, urwiska, wtedy bardziej przypomina ekspresję Hendriksa lub Foo Fighters? - dopytywałem się.
- Nie znam się na waszej muzyce, choć Hendriksa słyszałem w radiu, ale chyba masz rację - odpowiedział bez przekonania.
- I trzeba je wyśpiewać w odpowiedniej kolejności? - pytałem dalej.
- Dokładnie tak, przy czym słowa Pieśni mówią jeszcze na przykład o odciskach stóp na napotkanych skałach czy też łatwym do przeoczenia dla ciebie zagłębieniu terenu, gdzie nasz Przodek odpoczywał przez chwilę. Kreacja to ciężka robota.
Nie odejdę od ciebie, chociażby mnie mieli
na dzień do bagna wsadzić i obić w dodatku,
jak w krainie syryjskiej - laską i pałkami,
jak w krainie nubijskiej - cienkimi rózgami,
jak na skraju górzystej pustyni - kijami,
albo jak na wybrzeżu nizinnym - trzcinami.
Najświętsza Dziewica jawi się jako pokorna, łagodna i pełna współczucia, a zarazem gwałtowna i bezwzględna. Tradycja katolicka mówi o Niej dwoma grupami fragmentów Pieśni nad pieśniami: z jednej strony jest Ona niczym „lilia pomiędzy cierniami”, „cała piękna” z oczami „jak gołębica”, z drugiej – pojawia się „groźna jak zbrojne oddziały”, a na Jej szyi wiszą „tysiące tarcz i cała broń wszystkich wojowników”.
Czasami trzeba zrobić coś nie do pomyślenia, bo to jedyny sposób, by dokonać niemożliwego.
Kościół jest Oblubienicą, Bóg zawiera przymierze małżeńskie, a jego niewyrażalna tajemnica jest zapieczętowana w Pieśni nad pieśniami: "olejkiem rozlanym jest Twoje Imię" (1, 3) - powiada narzeczona do swego ukochanego "olejkiem wesela" (Pnp 45, 8). To imię: mashia - mesjasz - oznacza: n a m a s z c z o n y, ten, na którym spoczywa Duch Święty (por. J 1, 33). I tym imieniem przyzywa go Oblubienica: "przyjdź Panie" (Ap 22, 17).
