Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czyż nie było to właściwe pytanie? Czasami, podejmując niezliczone prozaiczne decyzje, dotyczące tego, co zjeść, gdzie spać i jak się ubrać, natrafimy na prawdziwe dylematy. W takich chwilach, kiedy mgła okrywa względnie nieistotne sprawy, a los żąda od nas skorzystania z wolnej woli, możemy pójść tylko w jedną lub w drugą stronę; nie ma nic "pomiędzy", żadnego negocjowania, żadnych opcji.
Trzeba odpowiedzieć na wezwanie i samodzielnie wybrać drogę. I nie ma z niej odwrotu.

Nie wiem, dokąd to nas zaprowadzi. Może to tylko jedna czy dwie noce. Może miesiąc. Może dłużej niż dekada. Wiem tylko, że życie jest zbyt krótkie, bym tu nie wróciła i nie była z tobą. Życie jest zbyt krótkie, a ja za bardzo lubię być z tobą, żebym miała się przejmować czymkolwiek innym niż tylko kolejną taką chwilą.

Żadne z nich nie wypowiedziało ani jednego słowa, gdy tak się razem trzymali, dłoń w dłoni. Czasami słowa znaczyły mniej niż powietrze, które je niosło, kiedy się było blisko drugiej osoby.

Nie mogła uratować kogoś, kto nie chce być ratowany. I na tym polegała jedna z największych tragedii w jej pracy. Jedno, co mogła zrobić, to przedstawić pacjentowi wszystkie opcji i wierzyć, że dokona mądrego wyboru.

-Czas to luksus, czy w to wierzyć albo nie.
-To bardziej brzmi jak rzucanie na mnie klątwy.
-Wiesz co byś dostał bez czasu?
-Zanikh, który był tam, gdzie się udałem, dopóki się nie zjawiłeś.
-Bez czasu - powtórzył anioł - miałbyś jedynie bezgraniczną, bezkształtną masę wieczności.
-Filozofia mnie nudzi.
-To nie filozofia, to rzeczywistość. Czas jest tym co nadaje życiu sens.

- Ehleno?
- Tak?
- Nie zrozum mnie źle.
Widział jak bierze głęboki wdech i jak się napinają jej nagie ramiona.
- Postaram się.
- Będziesz tu przychodzić? Być wciąż sobą? - Odpowiedziało mu milczenie. - Zakocham się w tobie.