Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wiedziałem. Już wtedy wiedziałem, że powinienem pobieżać ile sił w przeciwnym kierunku. Ale ciekawość...
Gdyby za rozmiar mózgu mój ojciec pobierał podatek, z pewnością dostałbym spory upust.

Puściłem konia wolno, nie fatygując się pętaniem, ufałem, że nic mu tutaj nie grozi. Ani mnie.
Nowo nabyte poczucie ufności opuściło mnie tak nagle, jakby było królikiem, na którego spada z nieba jastrząb.
Najpierw zaatakowały mnie drzwi, a właściwie kołatka. Ni stąd, ni zowąd wyszczerzyła na mnie zęby i dziabnęła w dłoń. Aż podskoczyłem z wrażenia, rozsiewając wokół kropelki krwi. A to suka! – pomyślałem, naparzając ją tym, co akurat miałem pod ręką.