Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) w czasie ćwiczeń żołnierz musi ocierać się o śmierć, wtedy będzie gotowy na wszystko.

Gdy pomagasz potrzebującemu, nigdy nie oczekuj nagrody. Sama wróci gołąbkiem.

Szczęście przyjdzie, gdy robisz coś we właściwym czasie, we właściwym miejscu ... i z właściwymi ludźmi.

Wydaje mi się, że istota rzeczy jest dosyć prosta. Po co się ćwiczy? Żeby udoskonalić swoje umiejętności! A więc ćwiczy się dlatego, że się wie o swoich brakach, niedostatkach, błędach. Ćwiczenia odsłaniają braki! Co dopiero ćwiczenia z lepszym - od którego można się czegoś nauczyć! Są jednak takie struktury, w których łatwiej przetrwać, gdy się nie ujawnia ich braków i niedostatków. Lepiej nic nie robić. Nie odsłaniać się. I awansować.

Siła bez honoru jest pusta, jałowa. Niszczy. Nie umie budować. A honor... Bez honoru nie da się, po prostu.

Armia ma stały, bezpieczny budżet i - w związku z tym - utrwalony odruch wydatkowy. Wymóg racjonalizacji kosztów wzbudza w niej niepokój. A co dopiero połączenie tych dwóch żądań: redukcji kosztów i podniesienia możliwości... Reforma? Przecież doprowadzi do zamieszania - uczyni kraj bezbronnym! Niezależnie od szerokości i długości geograficznej establishment wojskowy i jego literacko-polityczni reprezentanci zawsze znajdą i wykrzyczą tysiąc powodów dla których należy unikać zmian.

Pan Bóg nie lubi tchórzy.