Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cały czas czułem, że cywilizacyjnie siedzimy głęboko w dupie świata.

Są rozmowy telefoniczne, które chciałoby się zakończyć, zanim się zaczęło. najczęściej te w okolicach piątej nad ranem. Dzwonek telefonu wyrwał mnie z samego środka snu, w którym Wanda wreszcie mi uległa. Telefon stał przy łóżku na wyciągnięcie ręki. Musiałem być dostępny zawsze. Dwadzieścia pięć godzin na dobę, osiem dni w tygodniu.

Idalia nie otwierała drzwi do końca, jakby ważyła trudną decyzję. Ogromne oczy były smutne. A może to ja dopowiadałem sobie coś, bo nie miałem pojęcia, ile naprawdę małą wiedziała o tym, co tu się zdarzyło.

Niektórzy ludzie nie maja wrogów, za to mają wielu przyjaciół, którzy ich bardzo nie lubią.

Rzeczywiście historia świata jest w rękach kilkunastu, no może kilkuset świrów i gry ich ego, namiętności, chciwości, a najczęściej głupoty. Bo rządzić światem chcą przede wszystkim świry. A my, szare, niemające kompletnie żadnego znaczenia ludziki, bierzemy potem za tych świrów w dupę.

Byłem jak dreszcz szukający pleców, żeby po nich przebiec.

Diana siedziała z gracją na wyścielanym krześle, które specjalnie dla niej przyniosłem z pokoju jadalnego. Złożone ręce trzymała na kolanach, zgrabne nogi ułożone pod lekkim skosem kończyły się na szałowych, acz skromnych, pokrytych czarnym zamszem szpilkach. pani domu była blada i poruszona, ale nie zrozpaczona. Tłumaczyłem sobie, że staranne wychowanie nie pozwala jej na okazywanie uczuć.

Niektórzy ludzie nie mają wrogów, za to mają wielu przyjaciół, którzy ich bardzo nie lubią.