Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Większość kobiet nie tyle kocha swoich parnerów, ile desperacko zabiega o aprobatę. Są wygłodniałe czyjegoś zaangażowania. Większość chce, żeby ktoś dotykał ich jak nikt inny, ale mylnie sądzi, że jest do tego konieczna miłość. W chwili, gdy uświadomimy sobie, że możemy się czuć spełnione bez należenia do kogolwiek, że możemy doświadczać uniesień bez bycia czyjąś drugą połówką i tolerowania wad i nieznośnych słabości meżczyzny, stajemy się wolne.

Problem z wiedzą jest taki, że rodzi ona ciągle łaknienie. Im więcej się jej ma, tym bardziej narasta poczucie, że wie się mało. (...) Niejeden w pogoni za nią postradał rozum.

Pożądanie to barwa, ale strach to odczucie.

Nosimy w sobie pustkę i ze wszystkich sił staramy się ją wypełnić. Podpalamy siebie samych, byle dowieść, że jesteśmy normalni.

Piękno nie istnieje. (...) Ludzka percepcja jest wadliwa, oparta na wzorcach wtłaczanych do głów przez propagandę. Ten, kto patrzy, nie widzi prawdy, a tylko jej własną percepcję.

Więc nikt nie jest prosty... tylko wszyscy jesteśmy tacy sami? Taka już wada ludzkości. (...) Kompulsywna potrzeba wyjątkowości w wiecznym starciu z pragnieniem przynależenia do jednej nierozróżnialnej masy.

-Są ludzie, z którymi jest coś nie tak, ale są ciekawi.- (..) - Z innymi po prostu jest coś nie tak.

Wiele osób mylnie zakłada, że czas narasta jednostajnie. Wyobraża go sobie jako mierzalną krzywą wzrostu i postępu. Sęk w tym że gdy historie piszą zwycięzcy, ich narracja potrafi mocno wypaczyć jej kształt. Czas, którego w istocie doświadczamy, bardziej niż układ linearny przypomina cykl przypływów i odpływów, a zatem krąg. Tendencje społeczne i motywy stygmatyzacji bywają różne, a kierunek w którym zmierza wiedza nie zawsze oznacza ruch do przodu.

Ludziom wydaje się, że liczy się znaczenie życia. (...) Rzecz w tym, że nie chodzi o żadne znaczenie. Każdy chce dla siebie celu, ale żadnego calu nie ma. Są tylko żywi i nieżywi.

Gdy u władzy był Juliusz Cezar, dla starożytnych opiekunów biblioteki jasnym stało się, że trwałość imperium potrzebuje trzech filarów - zniewolenia, rozpaczy i niewiedzy.

Ciekawość świata lgnęła ku niej, a nie wypływała na zewnąrz - jak to zwykle bywa, gdy ktoś oddaje się kontemplacji.

- Chcę wiedzieć jak to działa. - (..)
- Poświęcenie samo w sobie jest magią- kontynuował. - Sama decyzja, by coś zrobić oznacza zmianę, a zatem zakłócenie naturalnego stanu rzeczy. Czy sprawy mogłyby ułożyć się po myśli rzucającego również bez żadnej ingerencji? Naturalnie. Prawdopodobieństwo mówi nam że wszelkie rozstrzygnięcia są, przynajmniej teoretycznie, możliwe -(...). - Jeśli jednak stawiamy na określony rezultat działań, oznacza to że potrzebujemy pewnej trwałej i nieodwracalnej zmiany kierunku. Zgłębiamy strefę świadomości, ponieważ rozumiemy, że podjęcie decyzji, zważenie jej kosztu i przyjęcie jej konsekwencji oznaczają zaprowadzenie w świecie siłą pewnej namacalnej zmiany.