Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za długo otaczałem się przeszłością. Czas zrobić krok naprzód. Przecież jeszcze nie umarłem. Żyję i powinienem z tego korzystać".

W moim popieprzonym życiu nie było dotąd miejsca na szczęście. Pech mnie opuścił? Chce w to wierzyć, bo jeśli zaserwuje mi kolejne prawe sierpowe, mogę się już nie podnieść".

Patrzę na niego, próbując rozszyfrować jego myśli. Nie uśmiecha się. Jest śmiertelnie poważny. To samo wyrażają jego oczy. Ciemne, smutne, chłodne. Tak wygląda człowiek, który zapmniał, jak smakuje szczęście.

....Tłu­mię płacz, za­ci­skam usta. Żal roz­ry­wa mi serce. Przed mo­men­tem czu­łam, że wy­gra­łam wszyst­ko. Dla­cze­go teraz mam wra­że­nie, że wszyst­ko tracę?...

Kolekcjonujemy doświadczenia. Te cudowne, które chcemy zostawić ze sobą na zawsze, i te złe, które
chcielibyśmy czym prędzej wymazać z pamięci. Te drugie, paradoksalnie, zostają z nami najdłużej. Nie mamy
wpływu na to, jakie wyzwania postawi przed nami los
i jak ciężki będzie nasz bagaż trudnych wspomnień.
Ale to od nas zależy, w jaki sposób go poniesiemy. Czy
weźmiemy ze sobą wózek, który ułatwi sprawę, czy też
zarzucimy ten ładunek na plecy i pójdziemy z nim, co-
raz niżej upadając pod jego ciężarem.

-Potrzebuję cię. I pragnę, byś czuła to samo. Chcę ci siebie dać całego. Takiego, jaki jestem.
A ja w to wierzę. I zatapiam się w jego uścisku tak, jakby jutra miało nie być.

Zwyciężyliśmy. Po ciężkim boju zatriumfowaliśmy. Wygraliśmy coś najcenniejszego na świecie. Siebie. Wygraliśmy miłość, nasze trofeum zostanie z nami do końca naszych dni.