Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czas z bie­giem lat ani tro­chę nie zwal­nia.

Sztylety zimna wślizgiwały się pod drzwiami i podcinały nogi tym, którzy wciąż klękali do odmawiania różańca.

Jak chcesz se w życiu poradzić, musisz pewne rzeczy ominąć i iść naprzód.

Przewidywał mnóstwo problemów, które czekały na niego za rogiem, ale zarazem najgorsze, co mogłoby się stać, było już za nim; rzecz niedokonana, która mogłaby się wydarzyć - z którą musiałby żyć do swego końca.

Po chwili wziął się w garść i stwierdził, że nic dwa razy się nie zdarza; każdemu dano dni i szanse, które nie powrócą. I czyż nie było przyjemnie znajdować się w tym właśnie miejscu i pozwolić, by choć raz, mimo przygnębienia, przypomniało mu to o przeszłości - zamiast jak zawsze przyglądać się uciekającym dniom i wypatrywać przyszłych kłopotów, które mogą nigdy nie nadejść?

Cofnął się, jakby ten krok w tył mógł zawrócić czas.

Pewnego ranka zobaczył, jak młodziutki uczeń chłepce mleko z kociej miski za plebanią.

Gdy tak szli dalej i spotykali kolejnych ludzi, których Furlong znał bądź nie, zorientował się, że zadaje sobie pytanie, jaki jest sens żyć, nie pomagając sobie nawzajem. Czy to możliwe, żeby iść przez te wszystkie lata, dekady, przez całe życie, nie zdobywszy się ani razu na odwagę, by przeciwstawić się temu, co tam jest, a mimo to nazywać się chrześcijaninem i patrzeć na siebie w lustrze?

Ptaki (....) nie tknęły ani jednej jagody z tamtejszych świętych krzewów.