Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyszłam za hrabiego. A Fryderyk? On się jedynie oświadczył, tęsknił, został odrzucony, cierpiał i przewiązał moje listy jakąś wstążką, opisując je hasłem „moja bieda”. O tym ostatnim dowiedziałam się długo po jego śmierci. Przypomniałam sobie wszystkie te noce, kiedy sen nie przychodził, bo mnie dręczyły myśli o Paryżu.

Chopin to dusza towarzystwa, wszyscy go uwielbiają, a już zwłaszcza damy. Niby nic szczególnego nie robi, nie błaznuje, nie sili się na błyskotliwość, często siedzi gdzieś na uboczu, a wystarczy, że jest.

Fryderyk będzie pewnego dnia największym kompozytorem, jakiego znała ludzkość, a my wszyscy wielcy państwo, którzy kiedyś patrzyliśmy na niego z góry, staniemy się nikim. Świat będzie miał do nas pretensje. Do tych stawiających się ponad niego, odrzucających jego przyjaźń, do kobiet, które odrzuciły jego miłość.