cytaty z książki "Blood from Blood. Domenico"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
Tak trzeba żyć. Niczego nie żałować, podejmować decyzje wbrew zasadom i brać garściami to, co zesłał nam los.
Wmawiałem sobie, że jestem wolnym człowiekiem, jednak obarczono mnie zasadami, obowiązkami i potężnym nazwiskiem. W takiej rodzinie się urodziłem i w takiej rodzinie umrę.
Bo jeśli przez całe życie nie dostanie się grama miłości, człowiek łaknie jej tak bardzo, że uzależnia się od zainteresowania, muśnięcia ust czy dotyku dłoni.
Moje szczęście ulatuje niczym chmara motyli. Czuję żal i niemoc, ponieważ wszystko i wszyscy stają przeciwko nam. Gdzieś na dnie serca przez cały czas tliła się prawda, której nie dopuszczałam do głosu. Wciąż szeptała, że mężczyzna, którego kocham, nigdy nie będzie należał do mnie.
Nie mam pojęcia, dlaczego w moim brzuchu wszystko związuje się w supeł. Czuję, jakby włożyła dłoń w moją klatkę piersiową i ścisnęła za serce, przywłaszczając je sobie na zawsze. Żadna kobieta nie wyznała mi, że się we mnie zakochała, a tych słów z niczym nie można porównać. Są wyjątkowe, totalnie rozbrajające.
- Dla twojej wiadomości, Maddie nie jest przypadkowa, to moja kobieta.
Natychmiast zapadła cisza. Bracia patrzą na mnie, jakby nagle wyrósł mi na czole kutas.