Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kieruj się sercem, a odnajdziesz właściwą drogę. Pamiętaj, ścieżka jest kreta, ale na jej końcu znajdziesz ukojenie.

- Hm... Nie wiem. Z jednej strony jest to kuszące. Żyć jak wampir tysiące lat, ale czy warto? Widziałabym śmierć bliskich, życie zaś byłoby nudne, bez smaku, a do tego nudne.

Tłumaczyłam sobie, że to wszystko przez okres dojrzewania, jednak gdzieś głęboko w duszy czułam, że coś się stanie, coś, co zmieni moje życie. Nie potrafiłam sobie wyjaśnić agresji, która we mnie rosła. To ona wzbudzała największy niepokój, gdyż zwykłe błahostki potrafiły wytrącić mnie z równowagi.

- Moim zdaniem wartościowe są te chwile, które kiedyś się kończą. Wiemy, że życie kiedyś się skończy, wiec staramy się, by wszystko, co zrobimy, było najcudowniejsze na świecie. Życie jest ulotne i najlepiej, by tak zostało. A tak, gdybym żyła wieczność, to wszystko już nie byłoby takie...
- Piękne.

Lucas sprawiał, że chciałam Być jak ptak, który latał ponad chmurami. Patrzyłam w jego oczy i chciałam się w nich zatopić, zatracić. Moje ciało pragnęło jego dotyku, jego obecności.

Nieskazitelna cera, idealny nos i te usta. Cudowne, namiętne usta, które były stworzone do gorących pocałunków. W chwili gdy go podziwiałam, spojrzał na mnie z utęsknieniem. W jego oczach widziałam ogień, którego tak mocno poszukiwałam u innych mężczyzn.

Tylko Ty, ukochana, sprawiasz, że czas płynie szybciej. Bez Ciebie moje dotychczasowe życie było upiorne. Wyrwałaś mnie z otchłani ciemności. Wypełni wszystko mnie światłością, mój aniele. Dlaczego zatem ciągle mi uciekasz? Gdzie znikasz?