Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Śmierć zawsze pozostawia jakiś ślad. Pusty fotel, ubranie wiszące w szafie, nigdy nieposprzątane szpargały, nienaprawiony kran, niespłacone długi, nigdy niezrealizowane marzenia- artefakty śmierci.

Wiejska nauczycielka wychodzi bogato za mąż, przeprowadza się do stolicy, a po dziesięciu latach wraca jako szefowa szpitala... To jednak trochę za dużo jak na pojmowanie przyzwoitości przez zaściankową opinię publiczną.

(...) ludzie się zmieniają. Najczęściej na gorsze, jak sam wiesz.

Patryk zamyślił się. Coraz częściej dochodził do wniosku, że ludzie sami kręcą na siebie bicz jedynie dlatego, że mają nie wiadomo skąd biorącą się tendencję do wcielania w życie niczym nieuzasadnionych, po prostu głupich teorii.