Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) Szczęście jest jak heroina. Jeśli już się raz go posmakuje, jeśli się doświadczy jego istnienia, człowiek nigdy nie będzie mógł się pogodzić ze zwykłym, pozbawionym szczęścia życiem. Bo szczęście to coś zupełnie innego niż satysfakcja. Szczęście nie jestem stanem naturalnym. Szczęście to rozedrgany stan wyjątkowy. To sekundy, minuty, dni, o których się wie, że nie mogą trwać wiecznie. A tęsknota za szczęściem nie pojawia się później, tylko jednocześnie z nim. Bo wraz ze szczęściem przychodzi bolesna wiedza o tym, że już nic nie będzie takie samo, i człowiekowi natychmiast zaczyna brakować tego, co ma, boi się odstawienia, żalu wynikającego ze straty i przeklina swoją wiedzę o tym, co jest w stanie poczuć.

(...) Kiedy się ze sobą związaliśmy, nie wypełniałaś żadnej pustki. Ale kiedy odeszłaś, zostawiłaś ogromną, ziejącą otchłań. To argument za tym, że miłość jest projektem z góry skazanym na przegraną.

Dorasta się w momencie, kiedy pierwszy raz widzi się swojego dzieciaka i pojmuje, że on jest kompletnie bezradny.

Jeśli wchodzisz w układ z diabłem, powinieneś zadać sobie pytanie, dlaczego diabeł uważa ten układ za dobry.

Ktoś powiedział, że odbieranie sobie życia to tchórzostwo.
Możliwe, ale wymaga odwagi.

Dlaczego musiałeś przybyć i uczynić mnie tak samotną?

Niech dzwoni do kogoś innego, ja nie żyję.

...życie po starcie kogoś, kogo się kocha, jest gorsze niż śmierć.

Przez pewien czas możesz oszukiwać ból, ale on i tak cię dopadnie. Kiedy się trochę rozluźnisz, kiedy opuścisz gardę, kiedy bodaj odrobinę wystawisz głowę ponad krawędź okopu. Do tego czasu wolno nie czuć za dużo.

Bo, jak wiadomo, nie jesteśmy tym, co robimy, ale tym, co posiadamy. A kiedy stracimy wszystko, przestajemy istnieć.

Szczęście jest jak heroina. Jeśli już raz się go posmakuje, jeśli się doświadczy jego istnienia, człowiek nigdy nie będzie mógł się pogodzić ze zwykłym, pozbawionym szczęścia życiem.

Szaleństwo to samotny dialog, udzielamy w nim sami sobie takich odpowiedzi, jakie pragniemy usłyszeć. I wszyscy odbyliśmy taką rozmowę.

Miłość jest korzeniem wszystkiego… Dobrego i złego.

Jeśli wchodzisz w układ z diabłem, powinieneś zadać sobie pytanie, dlaczego diabeł uważa ten układ za dobry'.

Jeśli człowiek nie może być kochany, to, jak wiadomo, zastępczo pragnie wzbudzać w ludziach strach.

- Prawie nie słyszę bicia twojego serca (...).
- To jego połówka umilkła (...). A kiedy druga połówka znika, to po pewnym czasie serce w ogóle przestaje bić.

- Mówiłeś o czystych kartach. O swobodzie, o możliwości stania się kimś nowym lepszym. Twierdziłeś, że tatuaże definiują człowieka. Zmuszają go do trzymania się starych przekonań. Jako przykład podawałeś, że gdybyś wytatuował sobie na piersi Jezusa, tatuaż sam w sobie skłoniłbym cię do trzymania się starych przesądów, bo wyglądałby idiotycznie u ateisty.

Brzydkie rzeczy zasługują na brzydkie nazwy.

Bała się umrzeć, ale nie miała zbyt wielkiej ochoty na to, by żyć.

Jestem w kiblu.
- Czekam.
- W kiblu, czyli sram.(...)
- Akurat jestem w połowie fantastycznie długiego kabla, szefie. Możliwe, że mówimy o rekordzie świata, więc nie chciałbym przerywać na pół.

Każdy ślad, który nie doprowadza nas do celu, mimo wszystko nas do niego przybliża.

Stary z trudem wrócił do fotela i usiadł. Wpatrywał się w rzekę, która nie przestawała płynąć. Niepowstrzymana. Niezaangażowana. Niezmienna. Po paru minutach serce zaczęło mu bić spokojniej. Kto wie, może to się w ogóle nie zdarzyło?

... Armia to powolna, bolesna i upokarzająca śmierć dla tych, którym się wydaje, że mogą przestać piąć się w górę.

Wszyscy uważamy się za działających racjonalnie, ale podporządkowujemy się temu, co nam dyktuje serce, prawda?

Wieczorem, gdy się położyliśmy, Rakel się do mnie przytuliła i oznajmiła, że nasza miłość jest jak te korzenie. Drzewa mogą gnić, może w nie strzelić piorun, możemy się pokłócić, a ja mogę wpaść w ciąg. Ale na to, co jest pod ziemią, nie mamy wpływu ani my, ani nikt inny, bo to zawsze będzie istnieć i zawsze będzie z tego wyrastać nowe drzewo.

Ktoś powiedział, że odbieranie sobie życia to tchórzostwo. Możliwe, ale wymaga odwagi. A tę odwagę, której się nie ma, można kupić za trochę ponad dwie stówy w sklepie monopolowym. Harry odkręcił butelkę, wlał w siebie resztę burbona, zakręcił. Już. Odpowiedni dystans. Odwaga.

Rakel się do mnie przytuliła i oznajmiła, że nasza miłość jak te korzenie. Drzewa mogą gnić, może w nie strzelić piorun, możemy się pokłócić, a ja mogę wpaść w ciąg. Ale na to, co jest pod ziemią, nie mamy wpływu ani my, ani nikt inny, bo to zawsze będzie istnieć i zawsze będzie z tego wyrastać nowe drzewo.

(...) ludzie się denerwują i stają mniej rozmowni, jeśli się przed nimi ujawni nieco zbyt dobrą pamięć, nieco zbyt rozwiniętą zdolność odczytywania reakcji innych i nieco zbyt sprawnie dedukujący mózg.

Ich milczący płacz ogłuszał.

Miłość jest korzeniem wszystkiego. (...) Dobrego i złego.