Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nosiłem ze sobą drewnianego kruka, gdziekolwiek szedłem. Za każdym razem, gdy nie mogłem oddychać, ściskałem go, aż wrzynał mi się w ciało. Odciśnięty kształt pozostawał na mojej dłoni przez długie godziny. Pewnego razu zaciąłem się skrzydłem i zakrwawiłem figurkę. Miałem nadzieję, że zostanie mi blizna. Nie została.

Siedziałem w warsztacie, który nosił moje imię, a na biurku przede mną leżała pusta kartka. Wiedziałem, że mnie nie zrozumieją. Kochałem ich, ale mogli okazać się idiotami. C o ś musiałem im powiedzieć. Podniosłem stary długopis marki Bic i zacząłem pisać.