Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kpi z cudzej blizny, kto sam nie był ranny.
[Romeo i Julia, akt II, scena II].

Niestosownej myśli nie zmieniaj w słowo ani w czyn. Z ludźmi bądź prosty, ale nie prostacki. Przyjaciół, zwłaszcza tych wypróbowanych przykuj do serca stalową obręczą, lecz nie podawaj ręki pierwszym lepszym nieopierzonym chłystkom. Strzeż się zwady, ale gdy do niej dojdzie, niech przeciwnik ciebie się strzeże. Wysłuchaj każdego, mów do niewielu. Wobec innych bądź krytyczny, ale innych nie krytykuj. Żyj na poziomie, na jaki cię stać, ale nie szalej; ubieraj się dobrze, lecz bez przesady, bowiem strój to człowiek... im wyżej kto stoi, tym jest bardziej na to czuły. Pożyczek nie bierz ani nie udzielaj, bo dług to zawsze strata - czy pieniędzy, czy przyjaciela; z resztą pożyczanie z gospodarnością nie bardzo się godzi. A najważniejsze byś zawsze był wierny samemu sobie, i - co za tym idzie jak noc za dniem - byś nie kłamał. Bądź zdrów. I niech to błogosławieństwo utwierdzi w tobie wszystkie owe prawdy.

[HAMLET, akt I, scena III].

Jak prędko zły zamiar wkrada się w umysł, co stracił nadzieję!
[Romeo i Julia, akt V, scena I].

Mam w sobie miłość głęboką jak morze
I szczodrość tak jak morze bezgraniczną:
Im więcej ci ich udzielam, tym więcej
Czuję ich w sercu, bo są nieskończone.
[Romeo i Julia, akt II, scena II].

Lecę ku szczęściu; nikt mnie nie wyprzedzi.
[Romeo i Julia, akt II, scena V].

Mój Boże! Zamknięty w skorupce orzecha, jeszcze czułbym się władcą nieskończonych przestrzeni - gdyby mnie tylko nie dręczyły złe sny.

[HAMLET akt II, scena II].

Życie jest jedynie przelotnym cieniem; żałosnym aktorem, co przez godzinę puszy się i miota na scenie, po czym znika; opowieścią idioty, pełną wrzasku i wściekłości, a nieznaczącą nic.

[MAKBET, akt V, scena V].

Każdy niewolnik ma we własnej dłoni dość mocy, aby niewolę przekreślić.
(Juliusz Cezar, akt I, scena III).

... moja miłość to skarb, którego obliczyć się nie da.
[Romeo i Julia, akt II, scena VI].

W tym sedno problemu: kot miauczy a pies szczeka po swojemu.

[HAMLET, akt V, scena I].

Gdyby każdego traktować jak na to zasługuje, któż by uniknął chłosty?

[HAMLET, akt II, scena II].

Doprawdy, starych głupców urojenia małymi dziećmi czynią ich od nowa: kto im pobłaża ten ich źle wychowa.

[KRÓL LEAR, akt I, scena III].

O fatalna Pomyłko, córko Melancholii - czemu łudzisz najlepsze umysły pozorem nie istniejących rzeczy?
(Juliusz Cezar, akt V, scena III).

W życiu należy mieć dwie niezłomne zasady: Ostatnim być do bitki, pierwszym do biesiady.

Wnuki to dzieci, tyle, że o szczebel niżej.

[RYSZARD III, akt IV, scena IV].

Męskie oczy potrafią zajść mgiełką jedynie z żądzy, a płakać jedynie w napadzie śmiechu.

[TYMON ATEŃCZYK, akt IV, scena III].

Ślepa ambicja, która pragnie połknąć wszystko, co ma ją utrzymać przy życiu.

[MAKBET, akt II, scena IV].

- Pozwól mi mówić
- Mów; i tak nie słucham

[RYSZARD III, akt IV, scena IV].

Uważaj Wujaszku,

Mniej pokazuje niż posiadasz,
Więcej wiedz niż wypowiadasz,
Mniej pożyczaj niż odkładasz,
Więcej gromadź niż przejadasz,
Mniej konkluduj niż zakładasz,
Więcej zyskaj niż postradasz,
Żyj cnotliwie dziecię moje,
Wyskokowe żuć napoje,
Drogie stroje i dziewoje;
Najważniejsze - wyjść na swoje.

[KRÓL LEAR, akt I, scena IV].

Zwięzłość jest duszą sensu, a dygresje to nieporadne członki jego ciała. Powiem więc zwięźle. Wasz syn jest szalony.

[HAMLET, akt II, scena II].

Głupia podejrzliwość! We wszystkim węszyć utajone groźby - typowa starcza przywara, tak samo jak lekkomyślność jest wadą młodości.

[HAMLET, akt II, scena I].

Uczciwy człowiek trafia się raz na dziesięć tysięcy... Bo nawet gdy słońce łączy się z psim ścierwem boskim pocałunkiem promienia, rodzą się tylko z tego robaki.

[HAMLET, akt II, scena II].

Słabym nie wystarcza pomóc wstać - trzeba im też zapewnić oparcie.

[TYMON ATEŃCZYK, akt I, scena I].

W zgryzocie godziny wloką się dłużej.
[Romeo i Julia, akt I, scena I].

Wyzna ci miłość, uwierz mu jedynie w tej mierze, w jakiej - przy swojej pozycji - poprze wyznanie czynem.

[HAMLET, akt I, scena III].

Gdy krew ostyga po łóżkowych swawolach ,potrzeba czegoś , co ją na nowo rozpali.

[OTELLO, akt II, scena I].

Łuk jest napięty; nie wchodź w drogę strzale.

[KRÓL LEAR, akt I, scena I].

Ten się śmieje kto się śmieje ostatni.

{OTELLO, akt IV, scena I].

Ten, kto cierpi samotnie dręczy się bez miary.

[KRÓL LEAR, akt III, scena VI].

Głupstwa nieważkie jak powietrze dają zazdrośnikowi tak solidną pewność jak Pismo Święte.

[OTELLO, akt III, scena III].