Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten ból… on nigdy nie przemija. Ale można nauczyć się z nim żyć i radzić sobie ze stratą. Trzeba poszukać tego, co pozwoli ci przetrwać.

Czyny mówią głośniej niż słowa.

Ci, którym zniszczono życie, zwykle nigdy nie dochodzą do siebie. […] Ale ludzie nie rodzą się okrutni, to życie ich zmienia.

Ja wybrałam milczenie jako lekarstwo na ból, a on postanowił leczyć swój, raniąc innych.

..Nie wszystko jest takie, jak się wydaje. I nie każdy wygląda na tego, kim jest..

Milczenie było moją tarczą, ale jednocześnie odgradzało mnie od innych, skazując na samotność.

Ludzie nie przychodzili na świat z misją bycia okrutnymi. Życie ich takimi uczyniło.

..-W życiu czasem trzeba podejmować trudne decyzje. Ale to nie znaczy, że są złe.
– A jeśli tak? – wyrwało mi się bez zastanowienia.
Wypuściła mnie z objęć i poszła przynieść dla mnie talerz.
– Wtedy wkracza los i wszystko dobrze się kończy, uwierz mi..

Nadejdzie kiedyś dzień, że na wspomnienie tych ciężkich chwil, nie będziemy już tak dotkliwie odczuwali bólu. Szkoda, że już dziś nie mogliśmy przenieść się do przyszłości.

Milczenie to moja tarcza.

Przeszłam w życiu piekło i jakoś sobie poradziłam. Tym razem też dam radę.

Nie był dobrym człowiekiem, coś go skrzywdziło. Ja wybrałam milczenie, jako lekarstwo na ból, a on postanowił leczyć ból, raniąc innych.

Wyglądała na zagubioną. A ja miałem wielką ochotę, pomóc jej się odnaleźć.

- Mieliśmy dziś wizytę z hospicjum. Chyba zbliża się koniec (...)
- Koniec boli najbardziej - stwierdziła krótko.

Ludzie, którzy byli zniszczeni, nie można było uratować. Wiedziałam o tym zbyt dobrze. Każdy kto próbował go naprawić, przegrywał z kretesem. Ale ludzie nie przychodzili na świat z misją bycia okrutnym. Życie ich takimi uczyniło.