Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sposób obchodzenia świąt państwowych ukazuje uważnemu obserwatorowi "prawdziwe oblicze władzy" - choćby sprzeczność między deklaracjami rządzącej elity a jej rzeczywistymi dążeniami. Nie trudno dostrzec charakterystyczną prawidłowość: im bardziej instytucje demokratyczne w państwie tracą na znaczeniu, tym intensywniej i z większym rozmachem celebrowane są święta państwowe.

Historia XX wieku pokazuje szczególnie dobitnie, że widowiska polityczne - defilady, rocznicowe ceremonie, kampanie wyborcze, publiczne wystąpienia mężów stanu, masowe imprezy pod państwową kuratelą - pełne są niejawnych znaczeń. Niosą ukryte, można rzec: zakodowane, informacje o kulturze politycznej danego kraju. Nie tylko wypowiadane słowa, ale towarzyszące im gesty, dekoracje, sposób zaaranżowania przestrzeni, stopień zaangażowania widzów w spektakl pokazują, czy władza jest prawomocna, odsłaniają prawdę o strukturze i hierarchii społecznej, o mechanizmach administrowania krajem. Krótko mówiąc: unaoczniają różnice między demokracją a dyktaturą.