Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Warto oddać serce, by w zamian otrzymać je sto razy większe.
Warto obdarzyć tak potężną miłością, by poczuć miłość nieznającą granic.
Warto poświęcić wszystko, całe swoje życie, by miało ono sens.

Bajkę, mój synku, o matce, której wiara nie pozwala się poddawać, nadzieja jest ostoją codzienności, a miłość zwierciadłem Boga.
Tak ładnie mi o tym wczoraj mówiłaś, już nie mogę się doczekać tej bajki.
Dziękuję, mamusiu.

Wiara człowieka jest nieodzowną częścią niego samego. Zwierciadłem duszy – tego, co tkwi w jego głębi. Każdy na swój sposób ją pielęgnuje, pozwalając na rozwój samego siebie. Jej nie można się nauczyć, to nie temat z biologii do powtórzenia na jutro czy tabliczka mnożenia. To część nas – ufająca, pragnąca, pełna nadziei.

Bo czy życie nie jest naszym wiecznym łaknieniem wiedzy, a wiara tematem codzienności?
To o czym będzie ta książka? Ktoś znów zapyta, nim zmruży oczy i zamknie pierwszą stronę tej łzawej powiastki. Ktoś głośno, ktoś z tłumu, ktoś z tamtych ludzi.