Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Używaj daru życia. Uśmiechów dzieci, kolorów nieba, zapachu kawy, ciepłego wiatru i dzwonienia tramwajów. Ciesz się mroźną zimą i upalnym latem. Szczęście to czas. Nie zapomnij o tym" [s. 126].

Kiedyś, dawno temu miałem pewne złudzenia co do ludzkiej mądrości, wrodzonej dobroci, ale jak tylko zacząłem rozumieć, co ludzie mówią, moją sympatię diabli wzięli. (...) Wolne od osądzania, wyrozumiałe spojrzenie na ludzkie mrowisko – to jest (...) wszystko, na co mogę się zdobyć"[s. 77].

Nie musimy wierzyć w Boga, ale nie wolno nam tracić nadziei.

Jeżeli rozumiecie jeszcze, jak mogliście kiedyś kochać, nadal jesteście zakochani. Wygasła miłość jest czymś nie do uwierzenia.

W młodości mało kto przeczuwa, że życie nie jest niczym innym, jak ciągłym żegnaniem się z życiem"[s. 90]

Nie chcę bluźnić, ale czasem wydaje mi się, że życie ludzkie jest źle zorganizowaną wycieczką poznawczą.

Przypomina sobie to, co przeczytała niedawno w jednej z książek o umieraniu:"smutek to chorobliwy brak samodyscypliny".

Ludzie namiętności są niczym pożar lasu: teraz płomienie buchają tutaj, ale już za chwilę będzie się palić całkiem gdzie indziej.

Nie znoszę wypchanych biustonoszy. To nic innego jak fałszywa reklama. Zbrodnicze połączenie małości i gąbki.

Ludzie płaczą nad ścierniskiem przyszłości, a nie widzą pełnych stodół przeszłości.