Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Dziewczyna?
Patrzyłem w sufit swojego pokoju
-Tak, mamo, dziewczyna
PO drugiej stronie lini zapadła cisza.
-Płci żeńskiej ?
-Tak
-Prawdziwa, żywa kobieta ?
-W odrużnieniu od sztucznej i martwej ?

Gdzieś w tyle głowy pojawiło się spostrzeżenie, że miłość tak to wymyśliła. Żeby nawet prosty pocałunek nigdy nie był nudny, nie tracił mocy.

Spłukałęm gardło piwem i wyszedłęm z kuchni akurat, żeby zobaczyć Olliego, który zmierzał do drzwi wejściowych.Z Rafaelem.
-Chyba sobie robisz jaja!- Odstawiłem piwo.
-Zwracam ci wolność, zielony przyjacielu - zaćwierkał Ollie i pocałował Rafaela w skorupę. - Idź, szalej !

-Mówiłem ci ostanio, że jesteś najlepszą mamą świata?
Roześmiała się i poklepała mnie po ramieniu.
-Jestem twoją jedyną mamą, chłopcze
-Mimo to -upierałem się - Jesteś najlepsza.

Jase się nachylił.
-Co z tobą dzisiaj ? Nie odpisałeś. Myślałem , że FIFA cię wciągnęła.
-A co, tęskniłeś? - Zdjołem koszulkę, zwinąłem i rzuciłęm na tył.
-Może
Roześmiałęm się , a potem wziąłęm z siedzenia czapkę i nałożyłem, żeby zasłonić oczy.
-Nie wiedziałęm, że się spotykamy.
-Zraniłeś moje uczucia!
-No to na następnej randce kupie ci piwo.
-Obleci. Jestem łatwy.

-Tak , ale to tylko przyjaciółka. Naprawdę, mamo, przyjaciółka, więc nie zachowuj się jak świruska i nie zacznij planować ślubu.
-Powinnam się obrazić!-parsknęła.-Nie zaczne planować ślubu, dopóki nie przywieziesz jej na Boże Narodzenie.
Roześmiałem się
-Dobra, będę pamiętał.

-Chyba w życiu nie uciekłeś z zajęć, żeby się spotkać z dziewczyną...
Zmarszczyłęm brwi.
-Skąd wiesz, że się urwałem, żeby się z nią spotkać ?
Znad okularów wyjechały brwi.
-Błagam cię, nie jestem głupi.
-Można by się spierać...

-We’re not like that. Avery isn’t like that.
-She has a name? Avery?
Shit. I couldn’t believe I even said her name. Was I buzzing? -We’re friends, Dad. And she’s a . . . she’s . . .
Dad’s dark brows rose. -She’s . . . ?
Perfect. Beautiful. Smart. Funny. Prideful. Infuriating.

-A girl?
I stared at the ceiling of my bedroom.
-Yes, Mom, a girl.
There was a pause on the other end of the phone. -A lady?
-Yes.
-A real, live female? she asked.
-Opposed to a fake, dead female?
Mom shushed me. -You’re actually bringing a girl with you home?
I started to frown. -Why do you sound so shocked?
-You never bring a girl home, Cameron. You—hold on. Honey! A rustling
sound interrupted her and then, -Honey, Cameron is bringing a real, live girl
home for Thanksgiving! Can you believe it? No. I can’t—what . . . ?
-Oh my God, I groaned, squeezing my eyes shut. Maybe this wasn’t a good
idea.
Her voice was closer to the mouthpiece.
-Your father wants to know if her
name is Avery?
I smacked my hand over my eyes. -Yes, it is, but she’s just a friend. I mean
it, Mom. She’s only a friend, so don’t act like a freak when you meet her and
start planning our wedding.
-That’s kind of insulting. She huffed. -I wouldn’t start planning your wedding unless you brought her home for Christmas.
I laughed.
-I’ll keep that in mind.

-Ej, Cam!-Jezus, znikaąd pojawił się Kevin i minął Avery. - Co robisz, stary?
wpatrywałęm się w Babeczkę i powstrzymałem się przed przejechaniem go, żeby się go pozbyć.

Tak się rozpadają związki. Nie z powodu przeszłości, Avery, tylko teraźniejszości.

- Twoja arogancja kwalifikuje się już chyba jako choroba.
Uśmiechnąłem się zadziornie.
- Moim zdaniem to cnota.

-Ej!- Właśnie wyszedłem spod prysznica goły i zastałęm Olliego stojącego w progu łązienki -Co ty sobie myślisz ?
-Daj spokój - Wzruszył ramionami - Jakbym nie widział twojego pisiora.

-Oh, Shortcake, you still don’t have to thank me.
-But I . . . She stopped, frowning. -Shortcake?
I opened my mouth and then realized my slip. Dropping my hands, I
stepped back and laughed. -Did I say that out loud?

You running into me, me almost running over you?” I elaborated. “It’s like
we’re a catastrophe waiting to happen.

-She’s fucking beautiful, I cut in, daring him to disagree.
He didn’t. -Is she worth this?
-Yes,” I said, glancing at my phone again. Still nothing. -Yes, she is, and I
need to make sure she’s okay.
-Cam
-I’m leaving this room right this fucking second and you’re not going to stop
me.

-You don’t need to remind me. I turned, shoving my hands through my
hair. -You don’t understand.
He didn’t immediately respond. -You’re right. I don’t understand how this
girl is leading you around by your dick. Have you ever considered that’s she
playing you, for some fucked-up reason?

-When I first saw you and your hair . . . I paused, kissing her between her legs.
Her soft gasp brought a smile to my face. -All I could think was that Strawberry
Shortcake . . . I paused once more, running my tongue the length of her. -That
Strawberry Shortcake had run me off.
She laughed as I lifted my head, prowling back up so that we were eye level.
-Wow. I don’t understand how your brain works.

-I swear. Every time you eat something, you sound like you’re about to have an orgasm. She flushed as she said that. -Or
whatever.
-Well, now you know what I sound like when I come.

Shortcake pressed her lips into a thin line. -Do you do this often? Just walk
into random girls’ apartments and make eggs?
-Well, you’re not random, so technically no. Pushing up, I checked the eggs.
-And I might be known to surprise lucky ladies every now and then.

Jase glanced at me. -Sooo, you were out with the redhead?
-Shortcake?
His dark brows slipped out of the wave of hair and knitted. -Huh?
-Avery’s the redhead. And no. We were doing an astronomy assignment. We’re partners.

- Co... Co takiego powiedział?
- Coś w tym stylu, że dopóki świeci słońce, nie jest jeszcze tak źle. I tak jak mowie, zapamiętałem to sobie. Może dlatego, że to prawda. Dopóki świeci słońce, sytuacja nie może być totalnie do dupy. I dlatego wytatuowałem sobie słońce. Żeby o tym pamiętać.