Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ewa myśli, że śmierć miłości jest podobna do śmierci człowieka... powolna, bolesna, zatrzymująca się jeszcze w nadziei, że nagle jest lepiej... lub nagła, zupełnie nagła - niespodziewana... kiedy uświadamiamy sobie, że kogoś, kto był wczoraj, już nie ma... Gdzie odszedł? A są ludzie, którzy przeżywają wspólnie uniesienia młodych kochanków, później pogodne dni lata, a jeszcze później nieuchwytny sentyment dwojga staruszków na spacerze, jesienią... Są ludzie, w których mimo starości żyje miłość.

Ale heca - myślała z dziwną radością Ewa - ciekawe czyby Kryśka albo Jadwiga znalazła w całym swoim życiu czas na jeden taki świt niby bez sensu.