Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Możesz grać?
-Jeśli oddycham, to znaczy, że mogę -odparł Kevin. -To też mój mecz.
-Oto słowa, dla których warto żyć i umrzeć. -Wymack wskazał, by ustawili się w szeregu.

Plątanina kłamstw sprawiła, że nie miał już o co walczyć. Ale Neil Josten był Lisem. Andrew mówił mu o domu, Nicky nazwał go rodziną. Neil nie chciał tego stracić. Jeśli te dwa tygodnie z Riko były ceną, jaką musiał zapłacić, aby zapewnić drużynie bezpieczeństwo, zamierzał to zrobić.

- Proszę?
- Nienawidzę tego słowa.
- Czy twój psychiatra wie, że nienawidzisz połowy słownictwa języka angielskiego?

-Ja nie piję -oznajmił Neil
-Więc oddasz swojego drinka mnie, ty sknerowaty dzieciaku -rzucił Nicky.

-Zaufałeś Andrew, a on nic mi o tobie nie powiedział i nigdy tego nie zrobi. Ale jeśli jesteś taki jak my, a podejrzewamy, że tak jest, to być może pewnego dnia zechcesz, abym również została twoim przyjacielem.

-Dał mi kontrakt, ale ja go nie podpisałem. Nie mógł mnie do tego zmusić. Nadal jestem Lisem.
-Oczywiście, że jesteś - potwierdził Wymack.

- Dlaczego nie lubisz dziewczyn?

Nicky wyglądał na zaskoczonego tym wtrąceniem, ale szybko się pozbierał i zrobił głupią minę.

- One są takie delikatne.

Neil pomyślał o posiniaczonych kostkach Renee, wspaniałym duchu walki Dan i o Allison, która tydzień po śmierci Setha dzielnie utrzymała swoją pozycję na boisku. Pomyślał o swojej matce, która zawsze była niezłomna wobec gwałtownego gniewu ojca i szlaku trupów, jaki pozostawiała za nimi, nie okazując żadnej litości. Poczuł się zmuszony, by stwierdzić:

- Najsilniejsze osoby, jakie znam, są kobietami.

Nic mi nie jest.

- Szansa, że trener teraz znajdzie nowego napastnika jest bardzo nikła. Dopóki czegoś nie wymyśli, Kevin i ja jesteśmy jedynymi napastnikami, a żaden z nas nie jest wystarczająco dobry.
– Słyszałeś to, Kevin? – zapytał Matt. – Twój rezerwowy właśnie oznajmił, że jesteś do dupy.
– Jego opinia się dla mnie nie liczy – odparł Kevin.

-(...) Ale, o mój boże, powinieneś zobaczyć, co to robi z jego ciałem. On jest właśnie taki, ma ostre krawędzie. -Narysował kolejny kwadrat. -Jest silniejszy ode mnie i to mi się w nim podoba. Czuję, że mógłbym opierać się na nim cały dzień, a on nawet by się przy tym zbytnio nie spocił.

- Andrew zmieniał psychiatrów, jakby próbował pobić rekord świata. Ona była chyba jego ósmym terapeutą.
- Trzynastym- sprostował bramkarz.- Zapytała nawet, czy jestem przesądny.

-Powinieneś zajrzeć do słownika i poszukać w nim, co oznacza hasło „brak wrażliwości” – rzucił zirytowany Matt. – Jestem pewien, że twoje ego może zdziwić fakt, że zaraz obok tego hasła znajduje się twoja fotografia.