Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dlaczego człowieczy los jest sinusoidą i czy nie można go jakoś przekuć w linię prostą? Kto i dlaczego tak bardzo chce nas utrzymywać w równowadze, że biczuje nas na przemian to radością, to troskami?

Taka drobnomieszczańska moralność, w której wszyscy jesteśmy unurzani, sprawia, że żyjemy na pokaz, przeglądamy się w oczach sąsiadów niczym w lustrze i udajemy innych, niż jesteśmy. A naszym życiowym mottem staje się wówczas: "Co ludzie powiedzą?".

Od ciągłego umartwiania się życie wcale nie staje się znośniejsze.

Może to i lepiej, że tak często towarzyszy nam strach, bo bez niego chodzilibyśmy po wodzie, latali w przestworzach bez skrzydeł, deptali bosą stopą rozżarzone węgle, a wszystko po to, by choć na moment poczuć się szczęśliwymi.