Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy coś tworzymy, nie potrzeba świadków, aby stało się to dziełem sztuki: nie musimy tego nagrywać, sprzedawać ani zamykać w gablotce. Po prostu będąc - kreując nasze doświadczenie rzeczywistości i komponując świat, który postrzegamy - już jesteśmy twórcami.

Rywalizacja służy ego. Współpraca wspiera najlepsze rezultaty.

Artystyczne talenty rzadko bywają wrodzone; częściej są wyuczone i rozwijane. Zawsze możemy się doskonalić. Jak stwierdził kiedyś słynny zapaśnik Arn Anderson: "Jestem zarówno nauczycielem, jak i uczniem, bo jeśli przestajesz być uczniem, nie masz prawa nazywać się nauczycielem".

Reguły kierują nas ku zachowaniom przeciętnym. Jeśli naszym celem jest tworzenie dzieł, które są wyjątkowe, większość reguł nie ma zastosowania. Do przeciętności się nie aspiruje.

Dyscyplina i wolność wydają się przeciwieństwami. W rzeczywistości to partnerzy. Dyscyplina nie oznacza braku wolności, lecz stanowi harmonijną relację z czasem.

(...) warto chronić swoje osobiste rozumienie sukcesu. I sprawić, by każda nowa praca, bez względu na to, jak postrzegają nas odbiorcy, wyglądała tak, jakbyśmy nie mieli nic do stracenia.

Wielką sztukę tworzy się przez wolność wyrażania siebie i odbiera dzięki wolności indywidualnej interpretacji. Wielka sztuka nie zamyka rozmowy, tylko ją otwiera.

Mamy skłonność do myślenia o pracy artysty w kategoriach rezultatu. Prawdziwa praca artysty to sposób jego bycia w świecie.

Jeśli istnieje jakaś trwalsza od innych zasada kreatywności, to jest nią potrzeba cierpliwości.