Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oto w co wierzę. Takie jest, kurwa, życie. To zasada numer jeden. Każdy, kto stąpa po ziemi, wie, że to prawda. Zasada numer dwa: rzadko jest tak, jak sobie zaplanowałeś. Zasada numer trzy: wszyscy upadają. Czwarta i najważniejsza zasada: kiedy przyjmiesz strzał, musisz wstać i iść przed siebie - aby dalej żyć.

Czasami musimy stawić czoła różnym sprawom, ludziom, życiowym sytuacjom, z którymi nie chcemy się konfrontować. Czujemy się tak, jakby wszyscy nas uwięzili. To właśnie wtedy możemy się poddać, musimy pokazać ludziom, że jesteśmy silni, ale także iść na kompromis.

W moim nowym samotnym świecie na bezludnej wyspie trzeźwości w końcu udało mi się nawiązać więź z czymś konkretnym. Jeśli nie znalazłbym własnego miejsca w świecie, przynajmniej w książkach znajdowałem miejsca, pomysły, i ludzi, z którymi się utożsamiałem, którymi należało gardzić lub się na nich wzorować. Kiedy zacząłem czytać dzieła innych pisarzy i starałem się przebrnąć przez klasykę, jak również wartki potok literatury faktu, autorzy dali mi także pewność siebie, abym mógł wykreować własny głos i używać słów, które coś znaczą. Dotychczas mówiłem zbyt głośno, używając agresywnego tonu, tak naprawdę tylko maskującego strach - strach przed radzeniem sobie z niekomfortowymi lub niezrozumiałymi sytuacjami.

Wróciliśmy do domu jako prawdziwy zespół - gang ze wspólnym doświadczeniem związanym z problemami pojawiającymi się w trasie, z koncertem poza miastem i świadomością, że wszyscy jesteśmy całkowicie oddani Guns N' Roses.