Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kochana Teodoro, śliczna moja wnuczko, nie martw się, jeżeli przypadkiem nie zdążysz przeczytać do końca tej powieści. Nic się nie stanie. Niedoczytana książka jest jak życie bez śmierci.

Wieczności w ogóle nie słychać. Wieczność jest niema. Ale słychać, kiedy przychodząc z nieba przecina szum czasu. Wtedy zdarza się cud. Na tym złotym przecięciu rodzi się życie, czyli dzień dzisiejszy, bo w dniu wczorajszym i jutrzejszym nie ma życia.

Jesteś jak dziewczyna, która nigdy nie wstawała rano. Gdy ją wydano za mąż do sąsiedniej wsi i po raz pierwszy musiała wstać wcześnie, ujrzała szron na polach i rzekła do teściowej: w naszej wsi tego nie ma! Podobnie jak ona ty też myślisz, że na świecie nie ma miłości, albowiem nigdy nie budziłaś się dość wcześnie, by ją spotkać, choć jest ona tu każdego ranka.

Każdy z nas swoją myśl prowadzi przed sobą na spacer niby małpę na wodzy. Ten,kto czyta,zawsze ma dwie takie małpy: jedną swoją i jedną cudzą.Lub, co gorsza małpę i hienę. Niech zatem zważa, co której dać do zjedzenia.Albowiem hiena nie jada tego, co małpa...

Jeśli poruszasz się w tym samym kierunku, w którym rośnie twój strach, to znaczy, że jesteś na dobrej drodze.

[Rosyjska łyżka] pokazuje mi, że jestem zmęczona drogą i zapominalska, że ta moja zapominalskość szybciej mnie opróżnia niż przyszłość napełnia, a to znaczy, że się starzeję
RÓŻA BIEGUSKA

Sen to ogród diabelski i wszystkie sny dawno już prześniono na tym świecie.Teraz sie je tylko wymienia na tyleż zużyytą i znoszoną jawę, podobnie jak monety na papiery wartościowe i odwrotnie, z rak do rąk...".

Piramidy rozmawiają ze sobą, słyszałam. Kryją w sobie niewidzialne lustra, a w lustrach przechowują czas.
Jeżeli przejdziesz między piramidami możesz usłyszeć szum. Ja przeszłam i słyszałam, jak szumi czas.
RÓŻA BIEGUSKA

Może teatr to naprawdę wielkie niewidzialne lustro? - pomyślałam. Stanęłam przed Szekspirem i poczułam piękne zapachy. Pachniał wszystkimi kwiatami, o jakich wspomina w swoich sztukach. Najwięcej było żółtych kwiatów, jakby Szekspir chciał nam powiedzieć, że na świecie najwięcej jest zazdrości.
RÓŻA BIEGUSKA

Wyszyłam ci w prezencie sukienkę. Jest taka piękna, że dopiero nazajutrz zapiera dech.
RÓŻA BIEGUSKA

THE FAST MIRROR AND THE SLOW
One spring Princess Ateh said: "I have grown accustomed to my thoughts, as to my dresses. They always have the same waistline, and I see them everywhere, even at crossroads. Worst of all, they make it impossible to see the crossroads any more."
One day, hoping to amuse her, the princess's servants brought her two mirrors. They were much like other Khazar mirrors. Both were made of shiny salt, but one was fast and the other slow. Whatever the fast mirror picked up, reflecting the world like an advance on the future, the slow mirror returned, settling the debt of the former, because it was as slow in relation to the present as the other was fast. When they brought the mirrors to Princess Ateh, she was still in bed and the letters had not yet been washed off her eyelids. She saw herself in the mirrors with closed lids and died instantly. She vanished between two blinks of the eye, or better said, for the first time she read the lethal letters on her eyelids, because she had blinked the moment before and the moment after, and the mirrors had reflected it. She died, killed simultaneously by letters from both the past and the future.