Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Polo­wa­nie i wojna łączą się ze sobą nie­uchron­nie. Mają wspól­nego ojca. Życie zra­dza się ze śmier­ci, a zabi­ja­nie – w obro­nie sie­bie, ro­dzi­ny, ple­mie­nia czy kraju – sta­nowi czę­sty ele­ment tego rów­na­nia.

W walce cho­dziło rów­nież o roz­wagę; ni­gdy nie żało­wał, że wtedy nie strze­lił. Cza­sami naj­waż­niej­szymi strza­łami na woj­nie są te nie­od­dane.

Siła wybuchu odrzuciła Reece'a dziesięć metrów do tyłu i zerwała mu hełm z głowy. Całe wzniesienie rozdarła eksplozja, siejąc śmierć. Kumple z teamu, przyjaciele, mężowie i ojcowie, którzy jeszcze przed momentem należeli do najlepszego oddziału operacji specjalnych, jaki widział świat, zginęli w ułamku sekundy.

Większość ludzi żyjących w miastach nie ma pojęcia, jak naprawdę wygląda niebo w nocy, bo przeważająca część gwiazd i planet jest praktycznie niewidoczna z powodu cywilizacyjnego zanieczyszczenia światłem.

Kluczem było nie wypuszczać piłki z rąk. Jeden dzień, jeden problem naraz. "Dożyj do śniadania. Potem do obiadu. Naprzód".

Nie mam lepszego sposobu na zjednoczenie ludzi niż prześladowanie ich z powodu tożsamości (...).

Idee są kuloodporne.

(...) szczęście jest efektem ubocznym dobrego przygotowania.

Utracić tych, których kochamy w trakcie wojny, to jedno, ale kiedy ktoś niszczy pokój naszego domu, to coś zupełnie innego.

Jak niemal wszystkie dzieci na świecie, te również wydawały się nieświadome biedy, w której żyły; po prostu nie znały innego życia.

Niewiele jest lepszych sposobów na zwrócenie na siebie uwagi niż szastanie pieniędzmi.

Życie rodzi życie, a śmierć jest natu­ralną czę­ścią cyklu. W walce czło­wiek za­bi­ja tak szyb­ko i efek­tyw­nie, jak się da, po czym rusza do na­stęp­nego celu.