Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podróże są bezcelowe. Zabierają nas z miejsca, w którym ma się znaczenie i któremu my z kolei nadajemy znaczenie, poświęcając mu swoje życie, i przenoszą do baśniowych krain, gdzie, szczerze mówiąc, stajemy się pewną niedorzecznością i tak też wyglądamy.

“Większość ludzi nie chce pływać, dopóki nie nauczy się pływania”. Czy to nie dowcipne? Oczywiście nie chcą pływać! Urodzili się przecież dla ziemi, nie dla wody. I oczywiście nie chcą myśleć, gdyż stworzeni zostali do życia, a nie do myślenia! Tak, a kto myśli i kto z myślenia czyni sprawę najważniejszą, ten wprawdzie może w tej dziedzinie zajść daleko, ale taki człowiek zamienił ziemię na wodę i musi kiedyś utonąć.

Dokonał niemożliwego wyczynu będącego dokładnym przeciwieństwem tego, na który zdobył się cesarz, kiedy wyczarował wymyśloną królową. Zamiast ożywić nieistniejącą kobietę, Daśwanth sam zamienił się w istotę wymyśloną powodowany (tak jak cesarz) przemożną potęgą miłości. Jeśli granicę pomiędzy tymi światami można przekroczyć w jedną stronę, rozumował Akbar, można ją też przekroczyć w drugą. Marzyciel może stać się swoim marzeniem.

Tydzień po owej ostatecznej odmowie Marco Vespucci powiesił się. Jego ciało zwisało z Ponte delia Grazie, lecz Alessandra Fiorentina nie widziała go. Zaplatała swe długie złociste pukle przy oknie, zupełnie jakby Marco Ofiara Miłości był niewidzialny, ponieważ Alessandra już dawno opanowała sztukę dostrzegania tylko tego, co chciała widzieć, co stanowiło jedną z niezbędnych umiejętności, jeśli chciało się należeć do grona panów, a nie ofiar tego świata.

Słowa na posrebrzanym języku są w stanie zaczarować wystarczająco skutecznie.

Ażeby spostrzec, że koło jest okrągłe, trzeba stanąć po jego zewnętrznej stronie.