Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy się o czymś opowiada, w jakimś sensie pozbywa się przedmiotu opowieści, bo przechodzi on częściowo do wyobraźni słuchającego...

Być może siła uczuć powoduje, że człowiek w przedmiotach wcześniej mijanych bez większego zainteresowania zaczyna dostrzegać piękno, zauważa postaci, rzeczy, sprawy, które jeszcze niedawno wydawały się przezroczyste.

- Może by do szpitala? zasugerował stangret[...].
Zamiast odpowiedzi pogrzebowy wysłannik, jak go w myślach nazwał Życiński, podniósł głowę, wstał, przycisnął do piersi obie ręce i rozłożył tak, jakby w nich trzymał książeczkę. Hrabia patrzył zafascynowany, jak ten wywrócił oczy i spuścił dolną szczękę w taki sposób, że zrobił się podobny do stojącego trupa. Przez tłum przeszedł jęk, a wtedy "trup" młodzieńca poruszył uchem, zrzucił trumienną fizjonomię i zawyrokował grobowym głosem:
- Raczej do kostnicy.

Może to tylko znak, że w istocie rzeczy nie są takie, jakimi się wydają?

Wydaje się, że dyskurs inteligentnych ludzi, z których każdy posiada wiedzę na zadany temat i umiejętność dedukcji, odkryje więcej niż ryzykowne eksperymenty, a tym bardziej zabawy w policjantów i złodziei.